Tο ξέρεις πως στη μαύρη αγορά αυτά τα εισιτήρια έχουν φτάσει μέχρι και 600 λίρες;» μου λέει με θαυμασμό η νεαρή Μορίν, που προηγείται στην ουρά έξω από το θέατρο Old Vic για την παράσταση «Clarence Darrow», όπου πρωταγωνιστεί ο Κέβιν Σπέισι. Αυτή η δυσθεώρητη, ακόμη και για τα βρετανικά δεδομένα, τιμή θεατρικού εισιτηρίου θα μπορούσε να είναι αληθινή, δεδομένης της λατρείας του αγγλικού κοινού για τους Αμερικανούς αστέρες. Θα μπορούσε, όμως, κάλλιστα να είναι και ο νέος αστικός μύθος που συνοδεύει σε μια πολύ απαιτητική θεατρική αγορά έναν εξαιρετικά αγαπητό ηθοποιό, ο οποίος ανέλαβε το 2003 την καλλιτεχνική διεύθυνση του ιστορικού θεάτρου Old Vic και παραδίδει το 2015 τη σκυτάλη στον σκηνοθέτη Μάθιου Γουόρχας, αφήνοντάς του στο ταμείο 20 εκατ. λίρες!
Μπορεί, λοιπόν, τα εισιτήρια για το μονόλογο του Σπέισι στο ρόλο του Ντάροου -Αμερικανού ακτιβιστή δικηγόρου που αναλάμβανε υποθέσεις τις οποίες κανείς άλλος δεν τολμούσε να αγγίξει- να είχαν εξαντληθεί μέσα σε λίγες μέρες, υπήρχε όμως πάντα η ελπίδα των 20 ημερήσιων θέσεων (day seats) με 10 λίρες, αρκεί κανείς να είχε το κουράγιο να μπει στην ουρά από τις 6 το πρωί μέχρι τις 10, οπότε άνοιγε το ταμείο και διένειμε τα εισιτήρια στους πρώτους τυχερούς. Εχοντας σταθεί άτυχη σε αυτή την πρώτη διανομή, στις 10.15 πέρασα στην αμέσως επόμενη, των επιστροφών. Εδώ οι τιμές ποικίλλουν, ανάλογα με το τι επιστρέφεται. Ετσι, 75 λεπτά μετά, είχα να διαλέξω ανάμεσα σε ένα εισιτήριο των 97 λιρών και ένα των 50, για την απογευματινή παράσταση στις 3 μ.μ. Επέλεξα το φθηνότερο, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να καθίσω στην πρώτη σειρά, όπου συχνά-πυκνά καθόταν και ο Σπέισι απευθυνόμενος στους θεατές σαν να είναι οι ένορκοι του δικαστηρίου, όπου αγόρευε.
Ο Σπέισι, η… Μίννι Μάους και τα τηλέφωνα
Εξω από το Old Vic, στη νότια πλευρά του Τάμεση, ο ήλιος έκαιγε αλύπητα και η θερμοκρασία είχε φτάσει τους 26 βαθμούς Κελσίου – στα όρια του καύσωνα για τα δεδομένα του Λονδίνου. Ο κόσμος άρχισε να μπαίνει στο κλιματιζόμενο και πρόσφατα ανακαινισμένο θέατρο κατά τις 2.35 μ.μ. Οι θεατές, κάθε εθνικότητας, κυρίως μεσήλικοι και ηλικιωμένοι – μάλλον λόγω ώρας: από την ώριμη δεσποινίδα, που ενδυματολογικά έστεκε αναποφάσιστη ανάμεσα στη Μίννι Μάους και τη Χάιντι, έως τη χαρακτηριστική Βρετανίδα ηλικιωμένη με τις λευκές πέρλες και το γκρι-ροζ μαλλί. Από τον υπέρβαρο Αμερικανό τουρίστα έως τον καλοβαλμένο κύριο με το executive σκούρο μπλε κοστούμι. Μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση, οι ταξιθέτες κυριολεκτικά τρομοκρατούσαν τους κατόχους κινητών και τάμπλετ για να τα κλείσουν πάραυτα. Ηταν πολύ πρόσφατο, άλλωστε, το συμβάν με έναν θεατή του οποίου το κινητό χτύπησε σε κρίσιμο σημείο της παράστασης και ο Σπέισι, εντός ρόλου, του είπε έντονα: «Αν δεν απαντήσεις εσύ, θα το κάνω εγώ!». Αντίστοιχο περιστατικό είχε σημειωθεί και το 1998, πάλι στο Old Vic, στο έργο «Ο παγοπώλης έρχεται» του Ευγένιου Ο’ Νιλ. «Στο πιο ήσυχο μέρος της δεύτερης πράξης, ξαφνικά άρχισε να κουδουνίζει ένα κινητό. Ενιωσα το θυμό να ξεκινά από τις άκρες των ποδιών μου και να εκρήγνυται στο στόμα μου: “Πες τους είμαστε απασχολημένοι”. Ε, ακολούθησε τρελό χειροκρότημα», θυμάται ο πρωταγωνιστής.
Στη δική μας περίπτωση δεν χτύπησε τηλέφωνο. Ο Σπέισι απλώς ήταν συγκλονιστικός, θηριώδης και ανθρώπινος ταυτόχρονα, σε μια παράσταση με ελλειμματική σκηνοθεσία (Θία Σάροκ) και μονότονα καταγγελτικό κείμενο. Οπως σχολίασε και ο έφηβος που καθόταν δίπλα μου, «προτιμώ το “House of Cards”», για να του απαντήσει η μητέρα του: «Εκείνη είναι μια μεγάλη τηλεοπτική παραγωγή και αυτό ένας θεατρικός μονόλογος». Οπότε, ο πιτσιρικάς ανταπαντά: «Δεν είπα ότι o Σπέισι είναι κακός. Απλώς στη σειρά είναι πιο εντυπωσιακός».
Προτεραιότητά του το θέατρο
Ο ίδιος ο Σπέισι όμως έχει δηλώσει πως «είναι όλη αυτή η θεατρική προετοιμασία και η σκηνική εμπειρία που έχουν οδηγήσει στην τεράστια επιτυχία του “House of Cards”. Αν δεν είχα την ετοιμότητα της καθημερινής θεατρικής “εκπαίδευσης”, δεν θα ήμουν αυτό που βλέπετε στην τηλεοπτική οθόνη». Εχοντας ξεκινήσει την καριέρα του ως θεατρικός ηθοποιός, άλλωστε, έχει δηλώσει ευθαρσώς ότι το θέατρο είναι η πρώτη του προτεραιότητα – ούτε καν το σινεμά. «Γιατί σε μια ταινία είσαι καλός άπαξ. Σε μια θεατρική παράσταση μπορεί να είσαι καλός αυτή την Τρίτη και καλύτερος την επόμενη και ακόμη πιο καλός τη μεθεπόμενη. Κοιτώντας πίσω στα τελευταία 11 χρόνια που είμαι στο Old Vic και έκανα σχεδόν ένα έργο κάθε χρόνο, θεωρώ πως έγινα καλύτερος ηθοποιός». Και ως καλλιτεχνικός διευθυντής ενός ιστορικού θεάτρου στο Λονδίνο, το οποίο άνθησε υπό τη διεύθυνση του Σερ Λόρενς Ολίβιε; «Λατρεύω να μένω στο Λονδίνο. Το θεωρώ πλέον σπίτι μου. Μου αρέσει να πηγαίνω στην τοπική παμπ και να τρώω, ειδικά όταν η παμπ καλοδέχεται και τα σκυλιά μου. Εδώ ζω το όνειρό μου. Στο Old Vic κάνω αυτά που θέλω να κάνω, όπως πιστεύω ότι πρέπει να γίνουν. Συνεργάζομαι με εξαιρετικούς ανθρώπους, που μου έχουν διδάξει τι σημαίνει πραγματικά επαγγελματικό ήθος».
«Δεν είμαι ο Κέβιν Μπέικον!»
Ο «πρώην πωλητής παπουτσιών, που τώρα ασχολείται με το θέατρο και τον κινηματογράφο», όπως συστήνεται στο προφίλ του στο Twitter ο 54χρονος ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός με τις δεκάδες βραβεύσεις, είναι διάσημος, εκτός από το ταλέντο του, και για τις απροσποίητες ατάκες του. Σχολιάζοντας το πώς και πόσο προετοιμάζεται για κάθε ρόλο, έχει πει: «Αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο έντονα αντιτίθεμαι, είναι όταν οι ηθοποιοί λένε για το πόσο δύσκολη είναι η δουλειά τους. Η δουλειά μου είναι χαρά, ευχαρίστηση. Αν ακούσω ακόμη έναν ηθοποιό να δηλώνει “κουράστηκα πολύ σωματικά κατά την προετοιμασία του ρόλου”, θέλω να τον χτυπήσω!». Επίσης, δεν διστάζει να δηλώσει ότι είναι και ο ίδιος φαν άλλων συναδέλφων του. «Οταν συνάντησα για πρώτη φορά τα είδωλά μου, τον Τζόνι Κάρσον και τον Τζίμι Στιούαρτ, έμεινα άλαλος. Κατάφερα και είπα στον Τζίμι: “Είσαι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς, αλλά προφανώς θα έχεις σιχαθεί να το ακούς”. Και αυτός μου απάντησε: “Μπα, καθόλου! Ξαναπές το!”». Ο Κέβιν Σπέισι δεν έχει, επίσης, κανένα πρόβλημα να υποσκάψει τη φήμη του. «Ημουν σε ένα μπαρ στη Βοστώνη και έρχονται δύο κορίτσια προς το μέρος μου: “Ω Θεέ μου! Εσύ είσαι! Ο Κέβιν… Μπέικον!”. Με έχουν συγχαρεί επίσης που έπαιξα στο “Reservoir Dogs” -χωρίς να έχω παίξει!- και αναρωτιόμουν ποιον τους θύμισα; Τον Στιβ Μπουσέμι ή τον Χάρβεϊ Καϊτέλ; Το καλύτερο όμως ήταν σε ένα πιάνο-μπαρ, όπου κάποιος ήταν σίγουρος πως ήμουν ο Φιλ Κόλινς! Ε, έβαλα τη βρετανική προφορά μου και του υπέγραψα και αυτόγραφο ως Φιλ Κόλινς».
Τα επόμενα σχέδια
Ο Κέβιν Σπέισι έχει πάντα πολλές ιστορίες να αφηγηθεί, όπως και πολλά σχέδια για το μέλλον – ανάμεσά τους και «ένα αξιόλογο μιούζικαλ, γιατί έχω κουραστεί να τραγουδάω μόνο για τον εαυτό μου». Αυτή την περίοδο έχει βγει στις βρετανικές κινηματογραφικές αίθουσες, αλλά και στο διαδίκτυο, το νέο του πρότζεκτ, το ντοκιμαντέρ «Now: In the Wings on a World Stage», μια καταγραφή της παγκόσμιας περιοδείας του «Ριχάρδου ΙΙΙ» σε σκηνοθεσία Σαμ Μέντες, το οποίο είδαμε στην Επίδαυρο. Και είναι ειλικρινά συγκινητικό να βλέπεις στην ταινία σκηνές από το αρχαίο αργολικό θέατρο, καθώς γεμίζει με θεατές αλλά και κατά την ώρα της παράστασης. Ο ίδιος τότε, μετά τη λήξη των τριών sold out παραστάσεων, είχε τουιτάρει: «Η πιο συγκινητική εμπειρία στην καριέρα μου. Σας ευχαριστώ όλους». Δείτε το streaming του ντοκιμαντέρ καθώς και πολλές φωτογραφίες και αποκαλυπτικές εξομολογήσεις αυτού του αξιόλογου καλλιτέχνη στο www.kevinspacey.com.
Εγραψαν για τον «Clarence Darrow»:
«Ευλογώντας πάλι τη σκηνή του θεάτρου του με την παρουσία του, μετά από μια τρίχρονη νυσταλέα απουσία, ο Κέβιν Σπέισι δεν θα μπορούσε να είχε κάνει μια πιο ευχάριστη -για το κοινό- επιστροφή, ακόμη και αν είχε δωρίσει σε καθέναν από τους θεατές από ένα σετ DVD της σειράς «House of Cards» και μία BMW».
Time Out London
«Η καρδιά του και η ψυχή του ανήκουν σε μια πολύ παλιότερη παράδοση. Ο Σπέισι είναι ο τελευταίος μιας σειράς σπουδαίων ηθοποιών-μάνατζερ, όπως ο Λόρενς Ολίβιε, ο Χένρι Ερβινγκ και ο Ντέιβιντ Γκάρικ, αντρών οι οποίοι μπορούσαν να αφηγηθούν μια ιστορία με τέτοιο τρόπο, που έκαναν τον θεατή συνεργό στη θεατρική πράξη». The Telegraph
«Ο Κέβιν Σπέισι δίνει μια μεγάλη, φλογερή ερμηνεία ως ο φημισμένος Αμερικανός δικηγόρος Κλάρενς Ντάροου. Μια πολύ δυνατή ερμηνεία, που μας αφήνει να ελπίζουμε πως, ακόμη και όταν παραδώσει του χρόνου στον Μάθιου Γουόρχας το Old Vic, δεν θα εγκαταλείψει τη λονδρέζικη θεατρική σκηνή».
The Guardian
«Ο Κέβιν Σπέισι -υπέροχα χαρισματικός και άλλοτε τρυφερός, άλλοτε καυστικός- αναδεικνύει το ρόλο του πρωτοπόρου δικηγόρου και ένθερμου υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Κλάρενς Ντάροου».
The Independent
«Ενας χαρισματικός ηθοποιός σε μια αξέχαστη, πυρετώδη ερμηνεία, που μοιάζει με το κύκνειο άσμα του, αφού του χρόνου ολοκληρώνει τη θητεία
του στο Old Vic».
The Evening Standard
13 πράγματα που ίσως δεν ξέρατε για τον Κέβιν Σπέισι:
– Γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου 1959, στο Σάουθ Οραντζ του Νιου Τζέρζι, με το όνομα Κέβιν Σπέισι Φάουλερ. Τελειώνοντας το Λύκειο, αποχωρίστηκε το επώνυμο του πατέρα του (Φάουλερ) και κράτησε αυτό της μητέρας του (Σπέισι), την οποία λάτρευε (πέθανε το 2003). Πολλοί θεωρούν ότι το «Σπέισι» είναι συντομογραφία του ειδώλου του, Σπένσερ Τρέισι.
– Στα 10 του, επισκέφτηκε το Λονδίνο, όπου είδε μια παράσταση του «Σέρλοκ Χομς». Τότε, αποφάσισε ότι θα γίνει ηθοποιός.
– Στην εφηβεία του, έβαλε φωτιά στο δεντρόσπιτο της αδερφής του και οι γονείς του τον έστειλαν στη στρατιωτική σχολή του Νόρθριτζ, για να μάθει πειθαρχία, αλλά τον απέβαλλαν μετά από λίγους μήνες, όταν έριξε ένα λάστιχο αυτοκινήτου στο κεφάλι ενός συμμαθητή του.
– Φοίτησε για δύο χρόνια στην περίφημη σχολή Τζούλιαρντ, στη Νέα Υόρκη, αλλά ποτέ δεν την τελείωσε. Στη συνέχεια, εργάστηκε ως πωλητής παπουτσιών και διαχειριστής στην πολυκατοικία που έμενε.
– Στο Γυμνάσιο, είχε πάει να δει την Κάθριν Χέμπορν στην παράσταση «A Matter of Gravity» στο Λος Αντζελες. Την περίμενε μετά, έξω από το αυτοκίνητό της και της πρόσφερε ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα. Όταν ο ίδιος έπαιζε το 1986 με τον, μετέπειτα μέντορά του, Τζακ Λέμον στο «Μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» στο Μπρόντγουεϊ, η Χέμπορν πήγε να τον συγχαρεί στο καμαρίνι του. Εκτοτε άρχισε μια φιλία –και μια αλληλογραφία- που κράτησε χρόνια.
– Η συνάντηση με τον Τζακ Λέμον του άλλαξε τη ζωή. «Πριν τον γνωρίσω, ήμουν απύθμενα φιλόδοξος. Παίζοντας δίπλα του, έμαθα ότι το να είσαι καλός ηθοποιός και ταυτόχρονα γενναιόδωρος άνθρωπος δεν αποκλείει το ένα το άλλο», έχει παραδεχθεί ο ίδιος.
– Μιμείται εξαιρετικά –από τα πρώτα χρόνια της υποκριτικής του πορείας, που έκανε stand-up comedy- τους Τζίμι Στιούαρτ, Αλ Πατσίνο, Κρίστοφερ Ουόκεν, Τζακ Λέμον, Μπιλ Κλίντον, Τζούντι Ντεντς, Κάθριν Χέπμπορν, Ιαν Μακ Κέλεν, Πήτερ Ο’ Τουλ.
– Οδηγεί ένα Μίνι Κούπερ.
– Λατρεύει τους σκύλους. Είχε ένα λαμπραντόρ με το όνομα Legacy («κληροδότημα») και τώρα ένα μαύρο ημίαιμο τεριέ, τη Μίνι («της έδωσα το όνομα του αυτοκινήτου μου») και τον τεράστιο Μπόστον («καταλαμβάνει όλο το σπίτι»).
– Είναι φανατικός οπαδός του τένις και της επαγγελματικής πάλης (wrestling).
– Σιχαίνεται τη λέξη «διάσημος» (celebrity).
– Εχει μια εταιρεία παραγωγής, την TriggerStreet, που έχει το όνομα του δρόμου όπου μεγάλωσε στο Σαν Φερνάντο Βάλεϊ.
– Τον Νοέμβριο του 2010, ο πρίγκιπας Κάρολος του απένειμε ειδικό τιμητικό βραβείο (Commander of the Order of the British Empire), αναγνώριση για τη δουλειά του ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Old Vic.
