Τα μπαρ και τα εστιατόρια στη Γαλλία κάνουν προσφορές, σχεδιάζουν ειδικά μενού, διοργανώνουν εορταστικές εκδηλώσεις, οι Γάλλοι γεμίζουν τα μπιστρό, πίνουν και τραγουδούν. Φέτος, δεν μπορώ να γνωρίζω αν θα ακολουθηθεί αυτή η παράδοση με την ίδια ζωντάνια, καθώς η σκιά των τρομερών γεγονότων στο Παρίσι πέφτει βαριά πάνω στην καθημερινότητα της πόλης. Σήμερα, όμως, είναι μια σημαντική ημέρα για τους Γάλλους -σαν εθνική εορτή σχεδόν- αλλά και για όσους αγαπούν το γαλλικό κρασί σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι η τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου, παραδοσιακά η μέρα που βγαίνει στην αγορά το Beaujolais Nouveau, το φρέσκο κόκκινο κρασί της καινούργιας σοδειάς της περιοχής Beaujolais στον Νότο της Βουργουνδίας – ναι, ναι, ξέρω, για κάποιους Βουργουνδία ίσον Πινό Νουάρ. Αλλα ας ασχοληθούμε με το σημερινό έθιμο που λέγεται ότι ξεκίνησε στις αρχές του 20ού αιώνα και έχει να κάνει με το γεγονός ότι η συγκεκριμένη περιοχή ήταν η κύρια πηγή τροφοδοσίας των μπιστρό του Παρισιού σε κόκκινο, ευκολόπιοτο, οικονομικό κρασί.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που υποστηρίζουν ότι ξεκίνησε στο Παρίσι αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και έγινε μέρα γιορτής και αισιοδοξίας για το μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι τον μύθο του Beaujolais Nouveau τον έχτισε αριστοτεχνικά μέσα στα χρόνια το μάρκετινγκ. Και είναι σχεδόν σαν αγώνας δρόμου το ποιος θα παραλάβει και θα σερβίρει την καινούργια σοδειά του. Για όσους ανοίξουν ένα Beaujolais Nouveau τις επόμενες μέρες, ας μην ξεγελαστούν από το χρώμα. Είναι μεν κόκκινο αλλά έχει την ιδιοσυγκρασία λευκού. Η διάρκεια ζωής του είναι σύντομη, μπορεί να μπει για λίγο στο ψυγείο και συνοδεύει λευκά κρέατα, μακαρονάδες, πιάτα με λαδερά ή με ένα πλατό τυριών με μέτρια λιπαρά και φρούτα. «Le Beaujolais nouveau est arrivé», λοιπόν. Ας πιούμε ένα στην υγειά των φίλων Γάλλων.