Οι αδύναμοι κρίκοι και οι αριθμοί

Οι αδύναμοι κρίκοι και οι αριθμοί

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Συνέβη στην Κύμη Ευβοίας. Τα ξημερώματα της 4ης Απριλίου πυρκαγιά ξεσπάει στο 1ο Δημοτικό Σχολείο και το ιστορικό πέτρινο «κόσμημα» της μικρής πόλης καταστρέφεται ολοσχερώς. Οι αρχές διαπιστώνουν εμπρησμό. Κάποιος έβαλε φωτιά με στουπί βουτηγμένο σε βενζίνη. Δώδεκα μέρες αργότερα αποκαλύπτεται ότι δράστης ήταν ο 49χρονος δάσκαλος του σχολείου, ο οποίος νικημένος από τις τύψεις, αποπειράται να αυτοκτονήσει. Η αιτία της φρικτής πράξης του; Το υπουργείο Παιδείας απέρριψε την αίτηση πρόωρης συνταξιοδότησης που είχε υποβάλει.

Συνέβη σε λεωφορείο στα Πετράλωνα. Δύο ελεγκτές εντοπίζουν επιβάτη χωρίς εισιτήριο. Παραδέχεται τη λαθρεπιβίβαση και κατεβαίνει μαζί τους στην επόμενη στάση για να τους δώσει τα στοιχεία του. Μόλις τον ρωτούν την ηλικία του (το πρόστιμο είναι μειωμένο σε ηλικίες άνω των 65), εκείνος τραβάει όπλο και το κολλάει στο στήθος του ελεγκτή. Ευτυχώς δεν πυροβολεί (το όπλο είναι γεμάτο) και τελικά συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Πρόκειται για 61χρονο απόστρατο αστυνομικό, με άδεια οπλοκατοχής και οπλοφορίας.

Σίγουρα είναι μεμονωμένες περιπτώσεις αλλά δεν παύουν να αποτελούν, μαζί με παρόμοια περιστατικά καταστροφικής και αυτοκαταστροφικής επιθετικότητας (σε εφορίες, ασφαλιστικά Ταμεία, δικαστήρια) σήματα SOS μιας κοινωνίας που δοκιμάζει τους αδύνατους κρίκους της.

Οι εκρήξεις παραλογισμού είναι μέρος της ζωής από καταβολής του είδους. Ωστόσο, στο πλαίσιο μιας κοινωνίας υπό μετάβαση, σε συντεταγμένες παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης, δημιουργούν μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα εξάντλησης των ορίων της συλλογικής ψυχραιμίας, πολύ επικίνδυνη για τη χώρα. Αντί να περιθωριοποιηθούν γίνονται αντιληπτά σχεδόν ως αναμενόμενα συμβάντα, απειλώντας να καταλύσουν τις δοκιμαζόμενες κοινωνικές ισορροπίες.

Σίγουρα η κρίση διέρρηξε τον μύθο της ευμάρειας, εισάγοντας την αμφιβολία για το αύριο. Στο μυαλό όσων πιέζονται, σχεδόν διέκοψε τον ανοιχτό προς το μέλλον ατέρμονο χρόνο της εξέλιξης· το όραμα της τελειότητας στο αναπτυσσόμενο βάθος των ετών. Συρρίκνωσε την πίστη στη νομοτέλεια της προόδου. Σίγουρα η ανασφάλεια, που επηρεάζει τον πολίτη, συχνά περισσότερο από την ίδια τη μείωση των εισοδημάτων και την ανεργία, καθώς τον κρατά σε μια κατάσταση διαρκούς αγωνίας, δεν τον αφήνει πλέον να αναπαυθεί στο προσκεφάλι του ανθεκτικού γένους, να χαλκεύσει ουτοπίες. Τον αλλάζει. Τον κάνει επιρρεπή στη σύγκρουση ή την απελπισία, να ταλαντεύεται ανάμεσα στην έντονη διαμαρτυρία και την παραίτηση σε ένα αίσθημα ματαιότητας, κενού.

Οι πρώτες ενδείξεις ότι οι αριθμοί ευημερούν, δεν αρκούν. Είναι κατεπείγον να γίνουν κινήσεις που να διαλύουν τα σύννεφα της απώλειας, του αδιεξόδου με ένα πιο ορατό, πιο κατανοητό για τον πολίτη χειροπιαστό σχέδιο εξόδου από την κρίση, με παραγωγή και ανάπτυξη, με ορθά κατανεμημένη φοροεπιβάρυνση και όσο γίνεται μεγαλύτερη σύμπνοια, ώστε να συγκροτηθεί μια ισχυρή κοινή δημιουργός δύναμη. Ο διχασμός δεν είναι παραγωγικός, δεν οδηγεί σε μετασχηματισμό, αλλά στο αίμα και τα αναποτελεσματικά απολιθώματα. Πάνω σε αυτήν την τετριμμένη αλήθεια, έναν ψίθυρο εμπιστοσύνης και ενότητας, θα μπορούσε να θεμελιωθεί μια δυναμική που θα ανασυστήσει το καθημαγμένο μονοπάτι της συνέχειας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή