Σύμφωνα με τη δημόσια βάση πληροφοριών VoteWatch Europe, όπου καταγράφονται οι ψηφοφορίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ευρωβουλευτές κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, της λαϊκής και της άκρας δεξιάς μοιράστηκαν εσχάτως κάτι κοινό: ψήφισαν κατά της συμφωνίας σύνδεσης Ουκρανίας και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Συνολικά, 535 ευρωβουλευτές υπερψήφισαν τη συμφωνία, 127 ψήφισαν κατά και 35 δήλωσαν απουσία. Σε όλες τις χώρες-μέλη, οι βουλευτές που ψήφισαν υπέρ ήταν περισσότεροι από εκείνους που ψήφισαν κατά – με εξαίρεση την Ελλάδα: η χώρα μας ήταν η μοναδική όπου περισσότεροι ευρωβουλευτές ψήφισαν κατά της ένωσης. Για την ακρίβεια, οκτώ (8) ψήφισαν υπέρ και δώδεκα (12) κατά. Από αυτή τη δωδεκάδα, οι έξι προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο από το ΚΚΕ, ένας από τη Χρυσή Αυγή και ένας ακόμη από τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Ενδεικτικά: Η Κύπρος ψήφισε 4-2 (οι δύο ψήφοι κατά προέρχονταν από τους κομμουνιστές), ενώ η χώρα με αριθμητικά τις περισσότερες αρνητικές ψήφους ήταν η Γαλλία: 27 (άλλοι 42 Γάλλοι ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ). Από τις 27 αυτές αρνητικές γαλλικές ψήφους, οι 24 προήλθαν από την ακροδεξιά (Εθνικό Μέτωπο) και οι υπόλοιπες τέσσερις από αριστερούς ευρωβουλευτές. Οσο για τη Γερμανία, οι δέκα αρνητικές ψήφοι προήλθαν από ευρωβουλευτές που ανήκουν σε ευρωσκεπτικιστικά κόμματα, σε ακροδεξιά και αριστερά, ενώ μία ψήφος προήλθε από τους Οικολόγους. Στην Ολλανδία, οι επτά αρνητικές ψήφοι προήλθαν από αριστερά σχήματα (3) και οι υπόλοιπες τέσσερις από την ακροδεξιά. Στην Ισπανία, οι δέκα αρνητικές ψήφοι προήλθαν όλες από αριστερούς ευρωβουλευτές, ενώ σε ό,τι αφορά τη Μεγάλη Βρετανία, 39 ψήφισαν υπέρ και 22 κατά: όλες οι αρνητικές ψήφοι προήλθαν από το UKIP, το ευρωσκεπτικιστικό βρετανικό κόμμα της λαϊκής δεξιάς. Υπήρξαν και κάποιες χώρες οι ευρωβουλευτές των οποίων ψήφισαν παμψηφεί υπέρ, π.χ., Βουλγαρία, Κροατία, Εσθονία, Φινλανδία, Λιθουανία, Σλοβενία, Λεττονία.
Μας λέει κάτι αυτή η σύμπλευση των ακροαριστερών με τη λαϊκή δεξιά, τους ευρωσκεπτικιστές και τους ακροδεξιούς της Ευρώπης ως προς το ευρωπαϊκό μέλλον της Ουκρανίας; Προφανώς και δεν πρόκειται απλώς και μόνον για μιαν άτυπη ψήφο απόρριψης των κέντρων εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης (τα οποία σαφώς και έχουν χάσει την επαφή τους με τις μάζες και τα λαϊκά στρώματα της Ενωσης), αλλά δηλώνει μια πολεμική απέναντι στην ίδια την Ε.Ε.
Η Ουκρανία, στην πιο κρίσιμη φάση της πρόσφατης ιστορίας της, βρίσκεται ανάμεσα σε μια προοπτική ευρωπαϊκή και σε μια προοπτική απομόνωσης. Στην τελευταία περίπτωση, καθίσταται ακόμα πιο ευάλωτη στην έτσι κι αλλιώς υψηλή βαρυτική επιρροή του Κρεμλίνου. Η σύμπλευση ακροαριστερών και ακροδεξιών ευρωβουλευτών, όμως, μοιάζει να «σπρώχνει» τη χώρα προς μια Ρωσία όπου, πέρα από παραδοσιακός «μπαμπούλας» της Ουκρανίας, κυριαρχείται τα τελευταία χρόνια από το δόγμα του νεο-ευρασιατισμού, το αλλόκοτο, επιθετικό αυτό υβρίδιο που συνδυάζει στοιχεία από το σοβιετικό παρελθόν της χώρας με έναν νεόκοπο σκληροπυρηνικό εθνικισμό. Από αυτή τη σκοπιά, η σημειολογία πίσω από τη σύμπλευση ακροαριστεράς και ακροδεξιάς σε ευρωπαϊκό επίπεδο μοιάζει απολύτως αρμονική και διόλου παράδοξη. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως δεν είναι απολύτως ανησυχητική.