ΛΟΥΙ-ΦΕΡΝΤΙΝΑΝ ΣΕΛΙΝ: (Από σκιαγραφία του Σελίν γραμμένη από τον Ιταλό δοκιμιογράφο Piero Sanavio και δημοσιευμένη στην «Καθημερινή» ως επιφυλλίδα.) « […] Ο πατέρας του ήτο κατώτερος υπάλληλος μιας ασφαλιστικής εταιρίας. Διά να κερδίζη ολίγα χρήματα επί πλέον και να βοηθή την οικογένειαν, η μητέρα του έπλεκε δαντέλλες. Οταν μερικές φορές αι ημέραι της αγοράς συνέπιπταν με τας ημέρας που δεν είχε σχολείον, ο νεαρός Λουί-Φερντινάν επήγαινε μαζί της να πωλήση δαντέλλες και έτσι του εδίδετο η ευκαιρία να κάμη τον γύρον των παρισινών περιχώρων. Ως παιδί ουδέποτε εγνώρισε πραγματικήν ένδειαν, αλλά την δυσχερή εκείνην οικονομικήν κατάστασιν των μεσαίων στρωμάτων. 7¶Κατ’ αυτόν ίσως τον τρόπον απέκτησε το βαθειά ριζωμένον μίσος τού όχι εντελώς πτωχού διά τον βαθύπλουτον. Οσον εμεγάλωνε τόσον ηύξανε το μίσος του. Εάν αυτό έδωσε μίαν ασυνήθη δύναμιν εις τα βιβλία που έγραψε και εις το λογοτεχνικόν του ύφος, ήτο επίσης και το μεγαλύτερον μειονέκτημα της προσωπικότητός του. Εγινεν ο κυριώτερος λόγος διά την πολιτικήν του αμάθειαν και τα μελλοντικά ιδεολογικά του λάθη. […].» [Στη φωτογραφία, ο Σελίν το 1932, εποχή της έκδοσης του περίφημου βιβλίου του «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας». Στα ελληνικά υπάρχει και η εξαιρετική μετάφραση της Σεσίλ Ιγγλέση-Μαργέλου, στις εκδόσεις του Βιβλιοπωλείου της Εστίας.]
49 χρόνια πρίν… 7-IV-1967
59" χρόνος ανάγνωσης
