«Οι χρήσιμοι ηλίθιοι»

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την εποχή της παντοδυναμίας του, ο Σοβιετικός δικτάτωρ Ιωσήφ Στάλιν εισήγαγε τον πολιτικό όρο του «χρήσιμου ηλίθιου» για να προσδιορίσει εκείνη την κατηγορία πολιτών που εκ προαιρέσεως αγαθής ακολουθούσαν ακρίτως τη μοσχοβίτικη πολιτική ως συνοδοιπορούντες. Αυτά από τους κρεμλινολόγους της εποχής εκείνης.

Μετά τη συντριβή των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη, πιστέψαμε ότι η κατηγορία του «χρήσιμου ηλίθιου» εξέλιπε και όντως αυτό συνέβη στο επίπεδο της κοινωνίας, αλλά ως τάση φαίνεται ότι επιβιώνει κάπως, με κέντρο επιρροής όχι τη Μόσχα πλέον.

Εκπληξη προκάλεσε η δήλωση του κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, του υπουργού Οικονομικών και ηγέτη των Σοσιαλιστών της Ολλανδίας, στην εφημερίδα FAZ της Γερμανίας, ότι οι πολίτες των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου «ξοδεύουν όλα τα χρήματα σε ποτά και σε γυναίκες και μετά ζητούν βοήθεια».

Εξεμάνησαν οι Ισπανοί και οι Ιταλοί ευρωβουλευτές, ο κ. Ντάισελμπλουμ δεν θέλησε να ανασκευάσει. Επικρίσεις διατύπωσε και εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Ματέο Ρέντσι ζήτησε την παραίτησή του από την προεδρία του Eurogroup. Αλλά ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δρ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έκρινε σκόπιμο να διατυπώσει την «εκτίμησή του για τη δουλειά» του Ολλανδού ομολόγου του ως προέδρου του ατύπου συμβουλίου που καθορίζει την οικονομική πολιτική στη Ζώνη του Ευρώ.

Δεν είναι ασφαλώς οι Ολλανδοί οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της εποχής μας. Είναι ευφυέστατοι και εργατικότατοι πολίτες. Δεν εξετίμησαν ωστόσο την προσφορά του κ. Ντάισελμπλουμ στο Eurogroup, αφού το κόμμα του στην κυριολεξία συνετρίβη στις τελευταίες εκλογές. Ενδειξη ανωριμότητος, θα υποστηρίξουν οι επικριτές του «όχλου».

Εκ παραλλήλου, η μεταναστευτική πολιτική της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ είχε ως συνέπεια μιαν αύξηση αδιανόητη της νέας Δεξιάς και ο Φιλελεύθερος πρωθυπουργός Μαρκ Ρούτε εξασφάλισε με απώλειες την πλειοψηφία, μόνον αφού υιοθέτησε την ατζέντα του βασικού του αντιπάλου και κλιμακώνοντας αλόγιστα την αντιπαράθεσή του με την Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την τακτική του Βερολίνου.

Αξιοθαύμαστες οι επιδόσεις των Γερμανών στην οικονομία, αλλά απροετοίμαστοι πολιτικώς να ηγεμονεύσουν στην Ευρώπη. Δεν αντιμετωπίζει βέβαια πρόκληση σοβαρή το Βερολίνο από τις κατεστημένες ευρωπαϊκές δυνάμεις, αλλά από την Ουάσιγκτον, όπως πιστοποιήθηκε κατά τη συνάντηση της κ. Μέρκελ με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

Αλλά το θέμα δεν εξαντλήθηκε εκεί. Η απουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον από τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, λόγω της επισκέψεως στις ΗΠΑ του Κινέζου πρωθυπουργού, και η μετάβασή του στη Μόσχα στα τέλη Απριλίου αναδεικνύουν ίσως τις προτεραιότητες της διοικήσεως του κ. Τραμπ.

Δεν είναι συνετό να αγνοηθούν αυτές οι ενδείξεις· ούτε είναι τόσο ισχυρή και ενωμένη η Ευρώπη όσο αγωνίζονται να αποδείξουν οι ηγέτες της· και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», όπου υπάρχουν, προσφέρουν ασφαλώς κακή υπηρεσία εις εαυτούς και αλλήλους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή