Σπαρακτική ιστορία συγχώρεσης

Σπαρακτική ιστορία συγχώρεσης

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

JEANETTE

WINTERSON

Tο χάσμα

του χρόνου

μτφρ.: Μυρσίνη

Γκανά

εκδ. Μεταίχμιο

Το μεγάλο ταλέντο, η μαστοριά της Τζάνετ Γουίντερσον (γεν. 1959), που την κατατάσσει στην αφρόκρεμα των σύγχρονων Βρετανών συγγραφέων, είναι η ομορφιά και η απλότητα στον τρόπο που παρουσιάζει τις δαιδαλώδεις διαδρομές της ανθρώπινης ψυχής – ίδιες και απαράλλαχτες από τα βάθη των αιώνων. Το κάνει αριστοτεχνικά σε ό,τι δικό της έχω διαβάσει. Στο συναρπαστικό «Το πάθος», ταυτόχρονα ρεαλιστικό και ονειρικό, στο «Πες μου μια ιστορία», τη ρομαντική αυτή αλληγορία για τα σημαντικά δίπολα της ζωής.

Το κάνει και τώρα, στο εκπληκτικό «Το χάσμα του χρόνου», όπου καταπιάνεται με το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ο οποίος χωρίς καμία αμφιβολία θα… έγραφε μια θερμή κριτική για τη διασκευή της αυτή πάνω στη συγκινητική ιστορία της Περντίτα. Μια ιστορία ζήλιας, παραλογισμού και συγχώρεσης.

Το 2016, με αφορμή τη συμπλήρωση 400 χρόνων από τον θάνατο του Σαίξπηρ, ο ιστορικός εκδοτικός οίκος Hogarth Press ζήτησε από σύγχρονους συγγραφείς, ανάμεσά τους οι Αν Τάιλερ, Χάουαρντ Τζέικομπσον, Τρέισι Σεβαλιέρ, Τζο Νέσμπο, να πειραματιστούν ελεύθερα σε ένα έργο του που αγαπούν, φτιάχνοντας μια νέα ιστορία.

Η Γουίντερσον επέλεξε το «Χειμωνιάτικο παραμύθι», το οποίο τοποθετεί σε μια ανεμοδαρμένη πόλη του αμερικανικού Νότου, τη Νέα Βοημία, όπου μια νύχτα ένας άγνωστος εγκαταλείπει ένα βρέφος στην είσοδο ενός νοσοκομείου. Τη μικρή Περντίτα, την οποία έχει εξορίσει για πάντα από τη ζωή του ο πατέρας της, τρελαμένος από ζήλια για τη μητέρα της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Περντίτα αγνοεί την αλήθεια, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει ποια είναι η οικογένειά της.

Η Γουίντερσον εξηγεί την επιλογή της στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου: «Εγραψα αυτήν τη διασκευή επειδή το συγκεκριμένο έργο είναι ένα προσωπικό κείμενο για μένα εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια. Εννοώ δηλαδή ότι αποτελεί μέρος του γραπτού κόσμου χωρίς τον οποίο δεν μπορώ να ζήσω. Και όταν λέω χωρίς τον οποίο δεν μπορώ να ζήσω, δεν το εννοώ απλώς με την έννοια της έλλειψης, αλλά με την έννοια του να ζεις εκτός κάποιου πράγματος».

Το «Χειμωνιάτικο παραμύθι» είναι ένα έργο για τη συγχώρεση. Και η Γουίντερσον το προσεγγίζει τόσο τρυφερά, το εναποθέτει στο σήμερα τόσο γλυκά και με τόσο μεγάλη ευαισθησία, ίσως επειδή και η ίδια είναι ένα εγκαταλελειμμένο παιδί όπως η Περντίτα. «Το χάσμα του χρόνου» μιλάει για το πώς η συγχώρεση και το μέλλον είναι δεμένα μεταξύ τους και από τις δυο πλευρές. Είναι μια σπαρακτική ιστορία, γραμμένη υπέροχα, ένα βιβλίο που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο τον αναγνώστη του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή