Καθώς κάποιοι ξεμαλλιάζονται ηλεκτρονικά για την τοποθέτηση της Κατρίν Ντενέβ πάνω στις διαφορές φλερτ και παρενόχλησης, διαβάζω μια είδηση που πέρασε στα ψιλά και που ενδιαφέρει κάποιους περίεργους όπως τον γράφοντα: ο θάνατος του Τζον Γιανγκ στις 5 Ιανουαρίου.
Ο Τζον Γιανγκ ήταν Αμερικανός αστροναύτης. Συνήθως, ο πολύς κόσμος θυμάται τον Νιλ Αρμστρονγκ επειδή πάτησε πρώτος στη Σελήνη. Δεν μπορείς να νικήσεις κάτι τέτοιο, κι όμως, ο Γιανγκ είχε πολλές και σημαντικές πρωτιές: ήταν ο αστροναύτης με τη μακροβιότερη καριέρα (42 χρόνια!), ήταν ο μοναδικός που πέταξε έξι διαστημικές αποστολές και ο μόνος που συμμετείχε σε τέσσερις διαφορετικούς τύπους αποστολών: «Δίδυμοι», «Απόλλων» (10 και 16) και «Διαστημικό Λεωφορείο». Ηταν ο πρώτος που έκανε μόνος περιστροφή γύρω από τη Σελήνη, το 1972 έγινε ο ένατος άνθρωπος που περπάτησε, και οδήγησε επίσης ειδικό όχημα, σε ανεξερεύνητες έως τότε περιοχές του δορυφόρου της Γης, με την αποστολή «Απόλλων 16», είναι ακόμα ο ένας από τους τρεις αστροναύτες που πέταξε δύο φορές ώς τη Σελήνη, ενώ συμμετείχε στην παρθενική αποστολή «Διαστημικού Λεωφορείου», με το «Κολούμπια», το 1981 και σε άλλη μία το 1983. Γεννημένος το 1930 στο Ορλάντο του Τέξας, από μικρός έπαιζε με αεροπλανάκια και πυραύλους. Πέταξε μαχητικά το 1953 στον πόλεμο της Κορέας για να ακολουθήσει καριέρα χειριστή δοκιμαστικών αεροσκαφών (από τις πλέον επικίνδυνες ειδικότητες).
Το γεγονός που του άλλαξε τη ζωή ήταν όταν παρακολούθησε από την τηλεόραση τον πρόεδρο Κένεντι να ανακοινώνει ότι το πολύ σε δέκα χρόνια η Αμερική θα έστελνε άνθρωπο στο φεγγάρι. Ο Γιανγκ ενθουσιάστηκε με την προοπτική. Εντάχθηκε στη ΝΑSΑ και πολύ σύντομα βρέθηκε στο Διάστημα συμμετέχοντας στην πρώτη επανδρωμένη αποστολή των «Διδύμων» το 1965, μαζί με τον πρόωρα χαμένο Γκας Γκρίσομ.
Οταν κατά τη συνταξιοδότησή του τιμήθηκε από το περίφημο Smithsonian’s Air and Space Museum, δήλωσε: «Οποιοσδήποτε θα μπορούσε να κάνει ό,τι έκανα εγώ. Πρέπει να επιμείνεις». Για τους νεότερους αστροναύτες, όμως, ο Γιανγκ ήταν ο απόλυτος ήρωας – αν και δεν ακολουθούσε τους τύπους αυστηρά: στην αποστολή «Δίδυμοι 3», ο Γιανγκ πήρε κρυφά μαζί του ένα σάντουιτς παρότι απαγορευόταν αυστηρά από τη ΝΑSΑ: υπήρχε ο φόβος ότι τα ψίχουλα μπορεί να προκαλέσουν ζημιά στα όργανα του σκάφους. Κατά την πτήση του στη Σελήνη, διαμαρτυρόταν ότι η γεμάτη ποτάσιο πορτοκαλάδα που η ΝΑSΑ τους υποχρέωσε να πιουν πριν από την εκτόξευση, του «είχε προκαλέσει φοβερά αέρια». Ο Γιανγκ είχε ξεχάσει το μικρόφωνο ανοιχτό και τον άκουσε ολόκληρος ο πλανήτης. Το πρώην αγροτόπαιδο από το Τέξας είχε μια σπάνια αμεσότητα. Την ίδια στιγμή, «τον χαρακτήριζε μια ακλόνητη αποφασιστικότητα», όπως είπε γι’ αυτόν ο Andrew Chaikin, συγγραφέας του «A Man on the Moon», «μια υπέρμετρη αίσθηση ευθύνης –απέναντι στη χώρα, στο διαστημικό πρόγραμμα, στα πληρώματά του– και ένα σχεδόν παιδικό δέος για το σύμπαν». Πείτε μου τώρα, δεν είναι μια όμορφη ιστορία αυτή;