Το συλλεκτικό μεράκι ξεκίνησε στα 14 του χρόνια, πολύ προτού αποφασίσει να γίνει ο ίδιος ζωγράφος. Με το χαρτζιλίκι που είχε κερδίσει εργαζόμενος στον πατέρα του, πήρε μία λιθογραφία του Σπύρου Βασιλείου. Ο Αλέξης Βερούκας είχε πάντα μια διαισθητική και όχι επαγγελματική σχέση με την τέχνη. Αυτός ήταν και ο λόγος που συνέχισε να συλλέγει έως τώρα, 36 χρόνια μετά, παρά το γεγονός ότι είναι ένας αναγνωρισμένος καλλιτέχνης. Αποκτήματα που αγόρασε o ίδιος και δώρα που του έκαναν οι ομότεχνοι φίλοι του έφτιαξαν ένα corpus, μέρος του οποίου παρουσιάστηκε τη Δευτέρα του Πάσχα στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Υδρας, σε μια εξαιρετική έκθεση, επικεντρωμένη στην αναπαράσταση της φιγούρας.
Τίτλος: «Ζωγράφισέ μου έναν άνθρωπο. Η ανθρώπινη μορφή στη συλλογή ενός ζωγράφου». Μέσα από την επιλογή 220 σχεδίων, λαδιών, χαρακτικών, γλυπτών και αντικειμένων, ανακαλύψαμε πως ο ζωγράφος δεν έχει απλώς χάρισμα στον χρωστήρα αλλά και την ευαισθησία να μπορεί να παρουσιάσει ένα εικαστικό αφήγημα ως προικισμένος επιμελητής. Με βλέμμα σε εγρήγορση, με διάθεση να προβάλλει τους άλλους και όχι τον εαυτό του, έστησε ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα που έχει από φοιτητικά έργα του Τσαρούχη έως σχέδια του Ντέιβιντ Χόκνεϊ, πίνακες του Αντάμι, του Σεγκί, του Ρουστέν. Και από γλυπτά του Γιάννη Μόραλη και του Διαμαντή Αϊδίνη έως λάδια του Μισούρα. Εργα που εστιάζουν στον ερωτισμό, στο θείο, στο πορτρέτο, έργα που έχουν γίνει από το αβέβαιο χέρι ενός καλλιτέχνη που ήταν κάποτε φοιτητής και με τη σίγουρη πινελιά ενός δημιουργού που είναι φτασμένος. Θα μπορούσαν όλα αυτά να κάνουν μια άνιση σύνθεση. Κι όμως, ισορροπούν τέλεια.
Τα εγκαίνια έγιναν το βραδάκι, σε ατμόσφαιρα ανοιξιάτικη, με διάθεση εορταστική. Δεκάδες επισκέπτες του νησιού, φίλοι, γνωστοί, καλλιτέχνες στάθηκαν έξω από το μουσείο, στο έμπα του λιμανιού, προτού κοπεί η κορδέλα. Η επικεφαλής του ΙΑΜΥ Ντίνα Αδαμοπούλου μίλησε για την ιδιαιτερότητα αυτής της συλλογής, καμωμένης με τη γνώση κάποιου που βιωματικά γνωρίζει τη ζωγραφική. Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα αναφέρθηκε στην ομορφιά της αναπαράστασης του ανθρώπινου προσώπου και σώματος, σαν ένα χαρακτηριστικό βαθιά συνδεδεμένο με τον μεσογειακό κόσμο. Ο δήμαρχος του νησιού, Γιώργος Κουκουδάκης, αναφέρθηκε στο γεγονός πως ο ζωγράφος ζώντας στην Υδρα, αν και δεν έλκει την καταγωγή του από τον τόπο αυτόν, στηρίζει πολλές από τις πρωτοβουλίες με την ίδια αγάπη και αφοσίωση που έχουν οι κάτοικοι.
Η Μαρία Φιλοπούλου και ο Γιώργος Ρόρρης, επιστήθιοι φίλοι του ζωγράφου, ήταν από τους πρώτους που πέρασαν το κατώφλι. Ο Γιάννης Κόττης με τη Γαλλίδα σύζυγό του τεχνοκριτικό και δημιουργό ενός εικαστικού βραβείου, Πολίν Σιμόν, ήρθαν και αυτοί να συγχαρούν τον Αλέξη Βερούκα. Η ιστορικός τέχνης και γκαλερίστα Τατιάνα Σπινάρη και ο σύζυγός της Σπύρος Πολλάλης ήρθαν από τον Πόρο, όπου βρίσκεται η Citronne, μέχρι την Υδρα. Ο αρχιτέκτων Δημήτρης Αντωνακάκης μαζί με τον γιο του Αριστείδη Αντωνά πέρασαν πολλή ώρα στην αίθουσα του ισογείου αλλά και του τελευταίου ορόφου, όπου μοιράζεται η έκθεση. Η Αλίκη Γουλανδρή, που αγαπά την Υδρα, συνοδευόταν από τον Κωνσταντίνο Ευσταθιάδη, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Φίλων της Γενναδείου και τη σύζυγό του Τέρψη. Την παράσταση, βέβαια, έκλεψε ο –έφηβος αλλά ντυμένος με three piece suit– γιος του Αλέξη Βερούκα, Βίκτωρας, του οποίου ένα ωραίο πορτρέτο στην έκθεση έκανε ο καλλιτέχνης Ντιντιέ Πακινιόν.