Στο Διάστημα κανένας δεν μπορεί να ακούσει την κραυγή σου. Αυτό έλεγε η αφίσα του «Αλιεν», όταν προβλήθηκε η ταινία το 1978 στους κινηματογράφους. Πιασάρικο σλόγκαν, τραβηχτικό, πόσο μάλλον για ένα θρίλερ που όντως εκτυλίσσεται σε ένα διαστημόπλοιο στο αχανές Διάστημα.
Για κάποιο λόγο, μετά τη φασαρία που ακολούθησε της παραίτησης Κριμιζή από τον Ελληνικό Διαστημικό Οργανισμό, αυτό το σλόγκαν σκέφτομαι. Είναι σαν να ούρλιαξε ένας διεθνώς καταξιωμένος Ελληνας επιστήμονας και κανένας να μην τον ακούει.
Δεν τον ακούει η αρμόδια κυβερνητική αρχή, πάνω απ’ όλα. Μάλλον κάνει ότι δεν τον ακούει. Δεν τον ακούνε όμως ακόμα και αρκετοί από τους, κατά τα άλλα, θαυμαστές του ή έστω ορισμένοι από τους πιο σκληροπυρηνικούς αντικυβερνητικούς επώνυμους και ανώνυμους σχολιαστές. «Δεν ήξερε, δεν ρώταγε;», έλεγαν μερικές αναρτήσεις φανατικών αντισυριζαίων στα κοινωνικά δίκτυα. «Τι δουλειά είχε μ’ αυτούς αρχής εξαρχής;», «Τόσο αφελής είναι;» και άλλα τέτοια.
Προσωπικώς δεν τον γνωρίζω τον κ. Κριμιζή. Ισως και να είναι «αφελής». Και εγώ, δεν μπορώ να το κρύψω, αναρωτήθηκα: πού πάει να μπλέξει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Παππά; Αστροφυσικός βέβαια είναι ο άνθρωπος – και, όπως το όρισε ο ίδιος σε δήλωσή του, «σχεδιαστής/κατασκευαστής διαστημικών οργάνων και αποστολών στη Γη και σε όλους τους πλανήτες». Δεν είναι πολιτικός ή οικονομολόγος.
Δεν είναι όμως αυτή η αβασάνιστη μομφή απέναντι στην υποτιθέμενη αφέλεια του κ. Κριμιζή που ενοχλεί. Ενοχλεί το ότι κάποιοι υπονοούν κάτι άλλο: δόλο. Οτι ήξερε σε τι λάκκο και σε τι λιοντάρια έπεφτε ο κ. Κριμιζής αλλά γύρευε το οφίτσιο. Ναι, αλλά μέσα σε ένα μήνα (ένα μήνα!) τα παράτησε. Οποιος ποθεί το οφίτσιο κλείνει τη μύτη του και δεν το κουνάει από τη θέση του κι ας βλέπει να συμβαίνουν μπροστά του σημεία και τέρατα.
Το εκπληκτικό είναι ότι η δήθεν υψηλή κριτική κατά του κ. Κριμιζή έχει ξεκινήσει μετά την ηχηρή αυτή παραίτηση. Ακατανόητες αντιδράσεις αλλά απολύτως κατανοητές ως γνήσια ελληνικές: αν δεν είχε παραιτηθεί, θα τον κατηγορούσαμε που δεν παραιτήθηκε και ότι οδηγήθηκε σε συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Τώρα που παραιτήθηκε σχεδόν προτού καν αναλάβει, τον κατηγορούμε που δέχθηκε την πρόταση να αναλάβει.
Την πιθανότητα να ήθελε να προσφέρει στην Ελλάδα, έπειτα από δεκαετίες προσφοράς σε ξένες διαστημικές υπηρεσίες, ελάχιστοι την υπολόγισαν. Διότι σχεδόν κανένας μας (ας το πούμε κι ας μας δυσαρεστεί) δεν μπορεί να κατανοήσει τι σημαίνει προσφέρω στον τόπο μου. Στο βάθος, η οποιαδήποτε έννοια της δημόσιας προσφοράς ισοδυναμεί ή με κουταμάρα ή με το ότι «κάτι άλλο κρύβεται από κάτω» (δεν πιάνεται ο Ελληνας σε κάτι τέτοια· ξέρει να διαβάζει απέξω και ανακατωτά σημεία και σύμβολα).
Το καλύτερο που έχει να κάνει τώρα ο καλός επιστήμονας είναι να στρέψει ξανά το βλέμμα του προς τον Πλούτωνα. Ακόμα και στον Πλούτωνα έχει περισσότερη αξιοκρατία από τη χώρα «της αιώνιας λιακάδας».