Ο Μπιλ Κόσμπι κρίθηκε ένοχος την προηγούμενη εβδομάδα για χρήση ναρκωτικών και σεξουαλική κακοποίηση μιας γυναίκας ύστερα από μια πολυσυζητημένη δίκη. Ωστόσο η υπόθεση δεν σταματά εδώ, καθώς αντιμετωπίζει εκ νέου τις κατηγορίες 57(!) γυναικών για σεξουαλική επίθεση και κακοποίηση. Φαίνεται ότι η τακτική του ήταν να ναρκώνει τις γυναίκες και να τις βιάζει.
Μετά τον Χάρβεϊ Ουάινσταϊν, πρέπει να είναι η πιο ηχηρή περίπτωση διασήμου με μακρά σειρά κρουσμάτων, ο χαρακτήρας των οποίων δεν εξαντλείται στην παρενόχληση αλλά περνάει στην καθαρή σεξουαλική κακοποίηση.
Κοιτάζω την κάπως εμβρόντητη έκφραση του προσώπου του σε όλες τις φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν. Μοιάζει να λέει στον εαυτό του «πώς είναι δυνατόν να συνέβη κάτι τέτοιο σε μένα;» και όχι: «πώς είναι δυνατόν να έκανα κάτι τέτοιο;».
Εικασίες, θα αντιτείνει κάποιος και θα έχει δίκιο. Η όλη του στάση έως τώρα πάντως δεν δείχνει κάτι πολύ διαφορετικό. Αυτός ο συνδυασμός φήμης και οικονομικής εξουσίας μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτική καταστροφή ορισμένους ψυχισμούς. Ο επιτυχημένος αλλά αδύναμος Μπιλ Κόσμπι αντιμετωπίζει πλέον το φάσμα της πλήρους συντριβής και στα 81 του χρόνια να καταδικαστεί ακόμα και σε δέκα χρόνια φυλακή.
Πόσο διαφορετική ήταν η δημόσια εικόνα του πριν από λίγες δεκαετίες. Θυμάμαι πολύ καθαρά τα επεισόδια του «Σόου του Κόσμπι» (1984-1992). Νομίζω προβάλλονταν στην ελληνική τηλεόραση κάθε Σάββατο απόγευμα και ήταν η ώρα της καλής χαράς τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.
Πρέπει να ήταν η πρώτη τηλεοπτική κωμική σειρά με όλους τους πρωταγωνιστές να είναι μεγαλοαστοί Αφροαμερικανοί οικογενειάρχες που ζούνε σε μια ωραία γειτονιά του Μπρούκλιν. Το χιούμορ ήταν πηγαίο και άφθονο (έτσι μας φαινόταν τότε· δεν ξέρω πώς θα «ακουγόταν» τώρα, τριάντα τόσα χρόνια μετά), οι ηθοποιοί που πλαισίωναν τον ίδιο τον Κόσμπι αξιοπρόσεκτοι, επρόκειτο για το απόλυτο οικογενειακό σίτκομ. (Δύσκολα επίσης ξεχνά κανείς πόσο είχε ξεχωρίσει από το υπόλοιπο καστ της σειράς η νεότατη και πανέμορφη –τότε– Λίσα Μπονέ, η οποία έκλεψε με τον σκοτεινό της ερωτισμό την παράσταση και στο κινηματογραφικό θρίλερ «Δαιμονισμένος άγγελος» (1987), πλάι στον, επίσης γοητευτικότατο τότε, Μίκι Ρουρκ.)
Ο Κόσμπι, διάσημος στην Αμερική από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 ως πληθωρική τηλεπερσόνα, υποδυόταν τον πολύτεκνο γιατρό Κλιφ Χάξταμπλ, ο οποίος, εκτός από τα παιδιά του και την (εισαγγελέα) γυναίκα του, αγαπούσε την τζαζ και τα παχυντικά σάντουιτς. Η μεγαλύτερη ειρωνεία είναι ότι πολύ συχνά το σίριαλ περνούσε μια σειρά από ηθικά διδάγματα (χοντροκομμένα ενίοτε, ακόμα και για έναν έφηβο τηλεθεατή όπως ήμουν εγώ). Αλλά η πραγματικότητα έχει τη δική της αυτοτέλεια και δεν λογαριάζει τις δικές μας φαντασιώσεις. Ο Κλιφ Χάξταμπλ παραήταν καλός για να είναι αληθινός· ο Μπιλ Κόσμπι μας κορόιδεψε όλους στο βάθος. Με μια πιραντελική διάθεση, ο Κλιφ Χάξταμπλ θα είχε φρίξει αν μάθαινε τι σόι άνθρωπος ήταν αυτός που τον υποδυόταν.