Για να γίνουν «ξανά μεγάλες» οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ, υψώνουν γύρω τους τείχη, τσιμεντένια ή συμβολικά. Κόβοντας βίαια τα νήματα που τους συνδέουν με το σύνολο της ανθρωπότητας, κόβοντας δηλαδή τους δεσμούς τους με τη θεσμική υπευθυνότητα και τη συλλογική αναζήτηση λύσεων, απομονώνονται μέσα στο οχυρό ενός προεδρικού ετσιθελισμού, που χαροποιεί βεβαίως το κοινό του («μαγκιά του!»), προκαλεί όμως στους υπόλοιπους, Αμερικανούς και μη, κάτι ανάμεσα σε άγχος και πανικό.
Η αμερικανική υπερδύναμη πολιτευόταν πάντα αλαζονικά και επιθετικά, θεωρώντας «ζωτικό χώρο» της κάθε σπιθαμή της υφηλίου. Τώρα επιχειρεί και να θεσμοθετήσει την υπεράνω παντός ελέγχου μοναχικότητά της, να την επιβάλει σαν να της την οφείλει η ανθρωπότητα. Θεωρώντας τα εθνικά της συμφέροντα, όπως τα εννοεί ο Τραμπ, ανώτερα οποιασδήποτε αγωνίας για το μέλλον του πλανήτη, αποσύρεται μεγαλοπρεπώς από τη Συνθήκη του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή. Την είχε υπογράψει ο Μπαράκ Ομπάμα; Οικολογικές ελαφρότητες, αν όχι συνειδητή εθνοπροδοσία, αφού αυτά τα αστεία για το φαινόμενο του θερμοκηπίου τα λένε κάτι τρελαμένοι οικολόγοι, προστάτες των παγόβουνων και της φώκιας, οργανάκια της Κίνας.
Ακολούθησε η αποχώρηση από τη διεθνή συμφωνία για το πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράν, η αποχώρηση από τη Σύμπραξη των Χωρών του Ειρηνικού, η απειλή αποχώρησης από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Και τώρα ακούστηκαν οι βροντερές απειλές του Τζον Μπόλτον (συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας του Αμερικανού προέδρου) κατά του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Απλά τα πράγματα: «Οι ΗΠΑ θα χρησιμοποιήσουν όλα τα απαραίτητα μέσα για να προστατέψουν τους πολίτες τους από την άσκηση άδικης δίωξης από αυτό το παράνομο δικαστήριο». «Παράνομο» ένα δικαστήριο που τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, το δε καταστατικό του το υπέγραψαν 110 χώρες, ανάμεσά τους και οι ίδιες οι ΗΠΑ, επί Μπιλ Κλίντον; Αλλά ναι. Εφόσον δεν εγγυώνται τη νομιμότητά του οι Αμερικανοί, είναι παράνομο. Διότι κι εδώ είχαμε άλλη μία απόσυρση υπογραφής, μόνο που τον Τραμπ τον πρόλαβε ο Τζορτζ Μπους ο Β΄.
Τι φοβούνται οι περί τον Τραμπ; Οτι με τη συνήθεια της χώρας τους να εξάγει δημοκρατία, ίσως το Δικαστήριο κατηγορήσει κάποιους εξαγωγείς-κομάντος για εγκλήματα πολέμου. Απειλείς λοιπόν προληπτικά τους δικαστές και κρατάς όλο το δίκιο με το μέρος σου. Λογική Τραμπ. Ή μάλλον, Εποχή Τραμπ. Οπου ένα προεδρικό τουίτ εφιαλτικής αδαημοσύνης μπορεί να φέρει την πλανητική καταστροφή.