Σανδάλια, χρέη και οφειλές
Για κάποιον σατανικό λόγο οι εικόνες από το παρελθόν συνδέονται με εικόνες από το μέλλον. Το λέω διότι η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για τις γερμανικές οφειλές, δυστυχώς μου θύμισε τον Ερίκ Τουσέν. Τελικά δεν ξέρω τι ήταν πιο επαχθές: το χρέος, όπως ισχυριζόταν ο Βέλγος ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας με ειδίκευση σε θέματα επονείδιστου και παράνομου χρέους στον Ισημερινό που ανέλαβε την αντιπροεδρία της νεοσυσταθείσας το 2015 «Επιτροπής Αλήθειας για το χρέος», ή η αισθητική πρόκληση του σανδαλιού με την κάλτσα που τον χαρακτήρισε;
Τουλάχιστον, η χθεσινή συζήτηση δεν είχε σανδαλοφόρους τουρίστες. Είχε, όμως, κάτι από τα περασμένα συριζαίικα «μεγαλεία», καθώς το ψήφισμα ολοκληρώνει μια υπόθεση που καθυστέρησε. Δεν ξέρω πόσο θα καθυστερήσει ακόμα, παρά τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι η σχετική ρηματική διακοίνωση θα σταλεί άμεσα στη γερμανική κυβέρνηση.
Ζήσε Μάη μου
Το λέω διότι πληροφορούμαι ότι τη σύνταξή της θα αναλάβει επιτροπή νομικών, διπλωματών και ειδικών που θα συσταθεί στο υπουργείο Εξωτερικών. Ζήσε Μάη μου δηλαδή. Ενδεχομένως και κυριολεκτικά. Πηγή μου επιμένει, πάντως, ότι όλα θα έχουν γίνει πριν από τις ευρωεκλογές. Εγώ, πάλι, κρατάω μικρό καλάθι για ευνόητους λόγους.
«(Θανάση) κάτσε κάτω…»
Η αλήθεια να λέγεται. Το προεκλογικό σποτ των ΑΝΕΛ (2015) με πρωταγωνιστές ένα παιδί που έπαιζε με ένα τρενάκι και τον Πάνο Καμμένο σε ρόλο οδηγού-καθοδηγητή προκειμένου ο μικρός να μην εκτροχιάσει το τρένο, ομολογουμένως άφησε εποχή. Οχι βέβαια στον βαθμό που άφησε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά λένε ότι το καλό είναι εχθρός του καλύτερου. Το λέω διότι τα καλύτερα (ή χειρότερα, εξαρτάται από ποια θέση το παρακολουθεί κανείς) έρχονται. Αναφέρομαι στο προεκλογικό σποτ του Καμμένου με πρωταγωνιστή ένα υπάκουο (εκπαιδευμένο) μαύρο κανίς που ακούει στο όνομα «Θανάσης». Το γύρισμα ακούω ότι έγινε την περασμένη εβδομάδα στο πάρκο «Μίκης Θεοδωράκης» στα Βριλήσσια. Εκεί οι άνθρωποι της παραγωγής ξεσπούσαν σε γέλια, καθώς καταλάβαιναν ποιος είναι ο «Θανάσης». Από το «Αλέξη… τελείωνε, ξεκόλλα» που φώναζε η μητέρα του πιτσιρικά του 2015, στο «Θανάση κάτσε κάτω» του 2019 μια προοδευτική συμμαχία δρόμος…
Αντίδοτο στην τοξικότητα
Είναι οι γυναίκες το αντίδοτο στην τοξικότητα του πολιτικού διαλόγου και το δηλητήριο που έχει ποτίσει κάθε δημόσια συζήτηση; Μπορεί. Κάτι τέτοιο φαίνεται να πιστεύει η Σοφία Ζαχαράκη, όπως σημείωσε στη χθεσινή εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν το Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής, το Ιδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ στην Ελλάδα και η Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων της Ν.Δ. με θέμα τις γυναίκες σε θέσεις ισχύος και ποια η σημασία της αύξησης της συμμετοχής τους (όχι, πάντως, η υποχρεωτική ποσόστωση…). Μιλώντας για γυναίκες, να σας ενημερώσω ότι ακόμη μια υποψήφια θηλυκού γένους ανακοινώθηκε χθες από την Πειραιώς: η δημοσιογράφος Εμυ Ζησιοπούλου – Λιβανίου, η οποία θα είναι υποψήφια στον νότιο τομέα της Β΄ Αθήνας.
Στην Κύπρο
Στην Κύπρο μεταβαίνει σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Για όποιον νομίζει ότι το πρόγραμμα της επίσκεψης περιλαμβάνει μόνο συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Νίκο Αναστασιάδη (αύριο) και τον Αβέρωφ Νεοφύτου του ΔΗΣΥ (σήμερα), σημειώνω ότι η επίσκεψη είναι τουλάχιστον 24ωρη. Σε όλες αυτές τις ώρες, κάποιος μπορεί ακόμα να μετάσχει σε Οικονομικό Φόρουμ στη Λευκωσία, να συναντηθεί με νέους επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, να συναντήσει Ελλαδίτες και μετά να απευθύνει ομιλία σε ειδική εκδήλωση του ΔΗΣΥ.
Ο Μακρόν το ξέρει;
Νομίζω ότι αυτό που προσπάθησε να πει ο Γιώργος Παγουλάτος στη χθεσινοβραδινή εκδήλωση με αμιγώς ευρωπαϊκή ατζέντα και φιλοευρωπαϊκό πρόσημο που οργάνωσε το Ποτάμι («Με τους τολμηρούς ή με τους φοβικούς;»), είναι ότι δεν πρέπει να κοιτάζουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος. Οπως το έθεσε, «η Ευρώπη πρέπει να δώσει ένα μήνυμα ενότητας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων» και, όπως πρόσθεσε, «αντίπαλός τους είναι οι εχθροί της Ευρώπης – αυτοί δεν είναι μόνο η Λεπέν και ο Ορμπαν». Συμφωνώ. Εχθροί της Ευρώπης είναι διάφοροι κρυπτο-εχθροί που δεν περιορίζονται στα άκρα του πολιτικού φάσματος. Πάντως, η υποψήφια ευρωβουλευτής του Ποταμιού Ξένη Μπαλωτή που συνδέεται με το En Marche, επέμεινε ότι το Ποτάμι είναι φυσικός σύμμαχος του Μακρόν. Ο Μακρόν το ξέρει;