«Ικανοποιημένοι δηλώνουν στις Βρυξέλλες με τα αποτελέσματα του εαρινού Ευρωβαρόμετρου» πληροφορούν οι τίτλοι των τελευταίων ημερών. Να τους πιστέψουμε. Κι όχι επειδή αυξήθηκαν όσοι έχουν θετική εικόνα για την Ευρωπαϊκή Ενωση, φτάνοντας το ιλιγγιώδες 45% – ούτε καν ο ένας στους δύο. Ούτε επειδή η υποστήριξη των Ευρωπαίων στο ευρώ «πέτυχε νέο ρεκόρ», 76%, που σημαίνει ότι οδεύουμε προς την εικοσαετία από την εισαγωγή του κοινού νομίσματος της Ευρωζώνης, πλην όμως ο ένας στους τέσσερις χρήστες του εξακολουθεί να μην το εμπιστεύεται. Αλλά επειδή πάντα ικανοποιημένοι δηλώνουν στις Βρυξέλλες οι λιγοστοί εκλεγμένοι και οι πολλοί διορισμένοι ιθύνοντες της Ε.Ε.
Και οι ηγέτες των χωρών που ηγούνται και κατευθύνουν, και αυτοί ικανοποιημένοι δηλώνουν. Πάντα. Πέφτουν έξω τα γκάλοπ και στις εκλογές κάποιας χώρας-μέλους τα ποικίλα σχήματα της Ακροδεξιάς συγκε-ντρώνουν ποσοστό μικρότερο του προβλεφθέντος 40%; «Ικανοποιημένοι οι επικεφαλής της Ε.Ε.», ακόμη κι αν το ποσοστό το μικρότερο του 40% είναι 39%. Εμφανίζονται τέσσερις-πέντε χώρες που δηλώνουν ημιπρόθυμες ή μερικώς διαθέσιμες να συμβάλουν υπό όρους και μετά ορίων στην απορρόφηση μερικών εκατοντάδων μεταναστών, «για να ανακουφίσουν τον Νότο»; Ενθουσιασμός στις Βρυξέλλες για το πνεύμα αλληλεγγύης. Περιφρονούν τις καταστατικές υποχρεώσεις τους οι χώρες της ομάδας Βίσεγκραντ, οι τέσσερις αρχικές (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία) και όσες γειτονικές τους μοιράστηκαν στη συνέχεια τα αλτρουιστικά αισθήματα και τις εθνικιστικές απόψεις των ιδρυτών της συντροφίας; Ικανοποίηση στις Βρυξέλλες που οι τέσσερις τείνουν μεν να γίνουν 14, είναι όμως ακόμη πολύ μακριά από το να αυξηθούν σε 24 (στις 28). Λαμπρά.
Αποφασίζει και διατάσσει ο Βίκτορ Ορμπαν, αρχές Αυγούστου, για το πόσο πρέπει να διαρκούν τα δελτία ειδήσεων, κυρίως δε για το πώς πρέπει να στήνονται και τι να μεταδίδουν; Ηρεμία στις Βρυξέλλες. Η ίδια ηρεμία που χαρακτήρισε τη στάση τους και τον Δεκέμβριο του 2018, όταν δώδεκα ιδιοκτήτες τετρακοσίων εφημερίδων, ιστοσελίδων, καναλιών και ραδιοσταθμών αποφάσισαν, σε ομαδική κρίση γαλαντομίας, να δωρίσουν τα Μέσα τους σε ίδρυμα που δημιούργησαν και διοικούν μπιστικοί του Ορμπαν. Και απέναντι στον ακροδεξιό προσφυγοφάγο-ξενηλάτη Ματέο Σαλβίνι, σαν υπναλέα ήρεμη δύναμη φέρονται οι Βρυξέλλες. Και αυτός υβρίζει, σκορπάει μίσος με τη φινέτσα του Τραμπ, διδάσκει κυνισμό και σαδισμό. Και διασκεδάζει χλευάζοντας τις Βρυξέλλες.