Η πορεία της Λορέντας Ράμου χαρακτηρίζεται από αξιοζήλευτη συνέπεια. Εδώ και αρκετά χρόνια, η πιανίστρια εστιάζει το ενδιαφέρον της στη μουσική του 20ού αιώνα με έμφαση στη σύγχρονη δημιουργία. Ιδιαίτερα στενή σχέση διατηρεί με το έργο του Νίκου Σκαλκώτα, το οποίο προβάλλει με κάθε ευκαιρία. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν ξεχωριστή σημασία οι δύο πρόσφατες ηχογραφήσεις της για τη γερμανική Spektral records και την περίφημη σουηδική BIS, η οποία περιλαμβάνει στο κατάλογό της πλήθος βραβευμένων ηχογραφήσεων με έργα του Σκαλκώτα.
Ο γενναιόδωρος δεύτερος δίσκος, διαρκείας περίπου 88 λεπτών, έχει τίτλο «Από το Βερολίνο στην Αθήνα». Αποτελεί προϊόν της έρευνας που πραγματοποίησε η Ράμου και είναι ορθολογικά δομημένος σε τρία μέρη. Το πρώτο αποτελείται από έργα που ο Σκαλκώτας συνέθεσε στο Βερολίνο την περίοδο 1924 έως 1927 επηρεασμένος από την εμπορική χορευτική μουσική των ΗΠΑ, που εκείνη την εποχή βαφτιζόταν «τζαζ». Ακολουθούν τρεις «Σουίτες», που γράφτηκαν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1940-41) και οι οποίες ακούγονται εδώ ηχογραφημένες για πρώτη φορά ως σύνολο. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με τη σουίτα μπαλέτου «Τα παγανά», η οποία πιθανότατα είναι έργο του 1939.
Οι συνθέσεις του Βερολίνου μαρτυρούν τις ποικίλες επιδράσεις που δεχόταν ο Σκαλκώτας και τον τρόπο με τον οποίο τις αφομοίωνε δημιουργικά. Ετσι, ο Ελληνοτουρκικός Πόλεμος (1919-22) που έκανε πιο γνωστό το σαντούρι και τις ιδιαιτερότητες του παιξίματός του, αλλά και η «Ελληνική Σονάτα» (1920) του Δημήτρη Μητρόπουλου, τον οποίο ο Σκαλκώτας είχε γνωρίσει στο Βερολίνο, άφησαν πιθανώς το αποτύπωμά τους στο πρώτο μέρος της «Ελληνικής σουίτας». Οι εκδηλώσεις για τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Μπετόβεν έκαναν τον Σκαλκώτα να συνθέσει τις «15 μικρές παραλλαγές» με αναφορές στις «32 Παραλλαγές σε ντο ελάσσονα» του Γερμανού δασκάλου. Η σχέση του με δύο ακόμη Ελληνες που μελετούσαν πιάνο στο Βερολίνο, τον Αντώνη Σκόκο και την Κατίνα Παρασκευά, τον οδήγησε προφανώς να συνθέσει για το συγκεκριμένο όργανο και να αφιερώσει τα έργα σε αυτούς.
Στις τρεις αθηναϊκές συνθέσεις ο Σκαλκώτας συνδυάζει τη «σουίτα», μια μορφή απόλυτα χαρακτηριστική του μπαρόκ, με την ατονική γλώσσα που διδάχθηκε στο Βερολίνο. Τα έργα χαρακτηρίζονται από δεξιοτεχνία, ενώ ερμηνευτικά είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και απαιτητικά. Τέλος, ο δίσκος περιλαμβάνει σε παγκόσμια πρώτη ηχογράφηση την αυθεντική μουσική για το μπαλέτο «Τα παγανά», αντί του γνωστού ομότιτλου συμπιλήματος από έργα άλλων συνθετών, που η Κούλα Πράτσικα υποχρέωσε τον Σκαλκώτα να ενορχηστρώσει. Στον γερμανικό δίσκο η προσφορά στον Σκαλκώτα συμπληρώνεται με τη «Συναυλιακή σονάτα» για φαγκότο και πιάνο, που η Ράμου ερμηνεύει με τη Στέφανι Λίντκε.
Εχοντας ασχοληθεί διεξοδικά με το έργο του Σκαλκώτα, η Ράμου διαθέτει τόσο τις καθαρά πιανιστικές αρετές, την τεχνική και τη δεξιοτεχνία, όσο και τις ερμηνευτικές ποιότητες, που στηρίζονται στην κατανόηση των προθέσεων και των επιδιώξεων του συνθέτη, στοιχεία που την καθιστούν μία από τις ιδανικότερες ερμηνεύτριες της μουσικής του.