Στη δεύτερη κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα και στην προσπάθεια επώδυνης προσαρμογής του στα ευρωπαϊκώς ισχύοντα, ο ΣΥΡΙΖΑ απώλεσε σταδιακώς την επαφή και την επιρροή στον χώρο της Αριστεράς, εκσυγχρονιστικής ή ακραίας. Διατήρησε βεβαίως την αναχρονιστική πρωτομαρξιστική ρητορική του –ως κακοφωνία παρά ως πολιτικό λόγο–, επέδειξε ανοχή στην παραβατικότητα, δημιούργησε χαοτική ατμόσφαιρα, αλλά Αριστερά ως φορέας καθεστωτικής ανατροπής δεν προέκυψε. Και ευτυχώς. «Μπάχαλο» δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να συνεννοούμεθα. Οχι ανόρθωση του συνδικαλιστικού ή του φοιτητικού κινήματος και όχι αναγέννηση της Αριστεράς.
Με νεανικό ενθουσιασμό ανήλθε η Ν.Δ. στην εξουσία και αγωνίζεται να «ανορθώσει» την Ελλάδα εντός εξαμήνου, θα έλεγε κανείς. Και κάποιοι ζηλωτές –αρμόδιοι ή αναρμόδιοι, αδιάφορο– διαγκωνίζονται ποιος θα επιδείξει πνεύμα μαχητικότητος. Ιδεοληπτικοί οι ίδιοι, ξιφουλκούν με τους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ, ωσάν να διανύουμε ακόμη προεκλογική περίοδο.
Ολα όσα εξήγγειλε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στις προγραμματικές δηλώσεις του μπορούν να πραγματοποιηθούν, τουλάχιστον εκείνα που αφορούν τα θέματα δημοσίας τάξεως και ασφαλείας. Διότι στο κάτω κάτω αυτός είναι και ο μοναδικός τομέας εις τον οποίο μια κυβέρνηση μπορεί να ενεργήσει δίχως τη σιδηρά εποπτεία της Ε.Ε. Υπό την προϋπόθεση, ωστόσο, ότι οι ασκούντες την εξουσία θα ενεργούν με επαγγελματισμό και συστηματικότητα, δίχως να μεγιστοποιούν κάποιες επιτυχίες προσιτές, αφού μια κυβέρνηση δεν κρίνεται από την προσπάθεια αλλά από το αποτέλεσμα που παραμένει δυσδιάκριτο.
Ο πιο ευαίσθητος κρίκος σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι οι φοιτητές και οι μαθητές, που είχαν πολιτικά αδρανοποιηθεί τα τελευταία χρόνια. Κάποιες υπερβασίες, όμως, στον χώρο αυτό –όχι βεβαίως ποινικής παραβατικότητος– μπορεί να οδηγήσουν σε ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας και σε εκτός ελέγχου καταστάσεις. Αυτό συνέβη κατ’ επανάληψιν στο παρελθόν.
Θα ήταν τραγικό εάν αυτή η πολιτικά «πολυσυλλεκτική» κυβέρνηση, η εμφορούμενη από «πνεύμα πραγματιστικό», με διακεκηρυγμένο πρώτιστο στόχο την οικονομική ανάπτυξη, συντελούσε στην εκ νέου ανάδειξη της Αριστεράς, διότι κάποιοι ζηλωτές στη Ν.Δ. θεωρούν πως Δεξιά σημαίνει αβαθής και ανακλαστική αντίδραση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό, όμως, δεν είναι πολιτική. Είναι πετροπόλεμος ανηλίκων σε αλάνες.