Πρόσωπο ευρύτερης αποδοχής, από τον χώρο του Κέντρου ή της Κεντροαριστεράς, με πολιτικό πρόσημο, ιδανικά (αλλά όχι κατ’ ανάγκην) γυναίκα. Είναι το ιδεατό προφίλ του προσώπου με το οποίο θα ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «συγκατοικήσει» (από το Μέγαρο Μαξίμου) στο διπλανό Προεδρικό Μέγαρο. Βέβαια, το ιδεατό δεν είναι πάντα εφικτό στην πολιτική και τα πάντα εξαρτώνται από τη στρατηγική που θα υπηρετηθεί μέσω της επιλογής και από το πολιτικό «ταμείο» που θα κάνει ο πρωθυπουργός στο τέλος του χρόνου.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει λάβει τις αποφάσεις του, δεν έχει μιλήσει με κανέναν «υποψήφιο» Πρόεδρο και έχει ζητήσει σχετικές εισηγήσεις από στενούς του συνεργάτες –τους οποίους βλέπει κατά μόνας– χωρίς να αποκαλύπτει τις προθέσεις του για τις αποφάσεις που αναμένεται να λάβει στο τέλος του χρόνου, στο… βουνό όπως έχει πει χαρακτηριστικά.
Η αποστροφή του στη Βουλή κατά τη διαδικασία συνταγματικής αναθεώρησης δεν δήλωνε ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο απ’ αυτό που εννοεί. Eίναι ακόμη ένας μητσοτακικός γρίφος, που μάλλον αποκλείει πρόσωπα, παρά φωτογραφίζει κάποια συγκεκριμένη επιλογή. Με αφορμή τη δυνατότητα που έχει πλέον η πλειοψηφία να εκλέξει Πρόεδρο και με απλή πλειοψηφία, ο κ. Μητσοτάκης πρόσθεσε με νόημα ότι αυτό «δεν αναιρεί την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας να αναζητά πρόσωπο που θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση».
Ο γρίφος θα μπορούσε να παραπέμπει και σε ανανέωση της θητείας του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας –κάτι που κυβερνητικοί παράγοντες επιμένουν ότι δεν έχει κριθεί– παρότι μοιάζει με το πιο αδύναμο σενάριο και για τις εσωκομματικές αναταράξεις που θα προκαλούσε, ιδιαίτερα από την πλευρά των υποστηρικτών του Αντώνη Σαμαρά. Την ίδια ώρα, μοιάζει και το πιο «αναίμακτο» σενάριο, αφού θα εξασφάλιζε και τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ.
Πάντως, η όποια επιλογή με κομματικό πρόσημο μοιάζει με αδύναμο σενάριο. Εξίσου αδύναμο θεωρείται από κάποιους εκ των συνομιλητών του πρωθυπουργού και ένα σενάριο Προέδρου που θα παραπέμπει σε θρίαμβο της αριστείας, χωρίς να συνοδεύεται από κάποιο ισχυρό πολιτικό στίγμα.
Ο κ. Μητσοτάκης θα κρίνει ζυγίζοντας τη στρατηγική του και κοιτάζοντας πιο μακροπρόθεσμα στα οφέλη που θα αποκομίσει στην πορεία της τετραετίας. Και αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι, όταν μιλάει για συναινέσεις, θεωρεί αναγκαία προϋπόθεση τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρωθυπουργός, άλλωστε, φαίνεται να πιστεύει ότι η συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξαντλείται στην ανανέωση της θητείας του κ. Παυλόπουλου και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψήφιζε οποιαδήποτε άλλη πρόταση (εκτός εάν η πρόταση αφορούσε κάποιο πρόσωπο με ισχυρό συμβολισμό για την Αριστερά, όπως, για παράδειγμα, ο Μανώλης Γλέζος, όπου δεν θα μπορούσε να πει «όχι»).
Ευρύτερες συναινέσεις
Ο πρωθυπουργός επιδιώκει μεν ευρύτερες συναινέσεις, αλλά πιο κρίσιμη ερμηνεύουν οι συνομιλητές του ότι θεωρεί τη συναίνεση του ΚΙΝΑΛ. Προφανώς αυτή θα κριθεί και από τα χαρακτηριστικά του προσώπου, που σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να είναι μια επιλογή που παραπέμπει στο Κέντρο ή στην Κεντροριστερά και η οποία θα λειτουργούσε συσπειρωτικά και όχι αποσυσπειρωτικά. Το τελευταίο ισχύει τόσο για τη Ν.Δ. όσο και για το ΚΙΝΑΛ και θα σήμαινε, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, ότι δεν θα μπορούσε να είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Από τον στενό κύκλο των συνομιλητών του πρωθυπουργού υπάρχουν εισηγήσεις για πρόσωπο που θα υπερβαίνει όλα τα προαναφερθέντα και που δεν θα παραπέμπει σε κάποια κομματική ταύτιση, τουλάχιστον όχι πρόσφατη. Και που θα σηματοδοτεί κάτι πολιτικό. Υπό αυτή την έννοια, τα χαρακτηριστικά του προσώπου θα υπηρετήσουν τη στρατηγική και όχι το αντίστροφο. Προς τούτο, δεν είναι λίγοι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού που επιμένουν ότι πρέπει με συνέπεια να συνεχιστεί και να σηματοδοτηθεί η εδραίωση του κ. Μητσοτάκη και η ηγεμονία στον χώρο του Κέντρου.
Οι μετρήσεις φαίνεται να συνηγορούν προς αυτήν τη στροφή. Στην τελευταία μέτρηση της Opinion Poll το 68,3% των πολιτών δηλώνει την πεποίθησή του ότι οι διαχωρισμοί Αριστεράς – Δεξιάς δεν έχουν νόημα (έναντι 28,1% που υποστηρίζει το αντίθετο). Την ίδια ώρα, το 67,5% συμφωνεί με το άνοιγμα του κ. Μητσοτάκη σε στελέχη εκτός των κομματικών τειχών. Σημειώνεται, δε, ότι δύο από τους πέντε υπουργούς που βρίσκονται στην κορυφή των θετικών απόψεων για το έργο και την παρουσία τους είναι οι Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και Τάκης Θεοδωρικάκος. Ταυτόχρονα, δεν πείθει, τουλάχιστον, για την ώρα, το εγχείρημα μετατροπής του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, καθώς το 51,8% απαντά αρνητικά στο ερώτημα εάν ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετατραπεί σε κάτι τέτοιο.
Ωστόσο, την ίδια ώρα, κανένα σενάριο δεν πρέπει να αποκλείεται. Οσοι γνωρίζουν τον κ. Μητσοτάκη ξέρουν ότι ιδιαίτερα σε τόσο σημαντικές επιλογές, πολλώ δε μάλλον όταν αυτές αφορούν πρόσωπα, δεν μιλάει σε κανέναν. Ενίοτε ούτε στους ενδιαφερομένους. Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό των πέντε εκλόγιμων θέσεων στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Ν.Δ., αφού σε πολλές περιπτώσεις η φημολογία και τα σενάρια διαψεύστηκαν. Μάλιστα, κάποιοι από τους πέντε που είναι σήμερα βουλευτές ενημερώθηκαν λίγη ώρα πριν από την εκπνοή της υποβολής των υποψηφιοτήτων και τις επίσημες ανακοινώσεις.
Στρατηγική ηγεμονίας στο πολιτικό Κέντρο
«H μεγάλη πολιτική αλλαγή δεν θα μπορούσε να συντελεστεί αν η παράταξη δεν ακολουθούσε αυτό που πρότεινα από την πρώτη στιγμή που με εκλέξατε πρόεδρο: να έχει άγκυρα την παράδοσή της, πυξίδα της την πρόοδο και καύσιμα την ανανέωση και την τολμηρή σκέψη. Κατάφερε, έτσι, να φέρει κοντά της ανθρώπους από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες», είπε ο κ. Μητσοτάκης την Παρασκευή ανοίγοντας το 13ο Συνέδριο της Ν.Δ., με μια ομιλία που ήταν σαφές ότι ξεπερνούσε τα όρια του κόμματος.
Αυτό, αρμόδιες πηγές το χαρακτήριζαν ένα νέο μείγμα πολιτικού φιλελευθερισμού, σύζευξης ελευθερίας και αλληλεγγύης, αυστηρότερης πολιτικής στην ασφάλεια, ελεύθερης αγοράς και σαφών κανόνων ανταγωνισμού, λιγότερων και δίκαιων φόρων, πράσινης ανάπτυξης και ταυτόχρονα κοινωνικού προσώπου και ευαισθησίας απέναντι στις πιο ευάλωτες ομάδες πολιτών. Και, φυσικά, δράσεων που βελτιώνουν την καθημερινότητα των πολιτών. Η στρατηγική αυτή, η οποία αποτυπώθηκε εύγλωττα τόσο στην ομιλία του της Παρασκευής όσο και στη θεματολογία του συνεδρίου, για τον πρωθυπουργό είναι το μέσο για να εδραιώσει και να διευρύνει τα ισχυρά ερείσματα που κέρδισε στον χώρο του Κέντρου στις εκλογές της 7ης Ιουλίου, παραδέχονται κυβερνητικές πηγές.
Στο Μαξίμου, άλλωστε, ερμηνεύουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, που δείχνουν ότι η κυβερνητική πολιτική έχει απήχηση τόσο στους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ όσο και σε τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ως συνηγορία προς αυτή την κατεύθυνση. Η πρώτη μάχη για το πολιτικό Κέντρο, λένε στην Πειραιώς, έχει κερδηθεί από τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος έχει απήχηση σε έναν ευρύτερο χώρο, που εκτείνεται από την παραδοσιακή Δεξιά μέχρι τις παρυφές της Σοσιαλδημοκρατίας. Η στρατηγική αυτή θα υιοθετηθεί με συνέπεια, λένε, προκειμένου να εξασφαλίσει την ηγεμονία στο Κέντρο, κάτι που απαιτεί χρόνο και θετικό αποτέλεσμα.