Οπως είδαμε πρόσφατα και στα μέρη μας με την υπόθεση του «Τζόκερ», μια ταινία μπορεί να εξάψει τα πάθη τόσο εντός, καμιά φορά όμως και εκτός της αίθουσας. Κάτι τέτοιο συμβαίνει την τελευταία εβδομάδα στη Βρετανία, μετά την απόφαση δύο μεγάλων κινηματογραφικών αλυσίδων (Vue και Showcase) να αποσύρουν την καινούργια ταινία με τίτλο «Blue Story» από περίπου 100 κινηματογράφους σε όλη τη χώρα. Νωρίτερα, είχε προηγηθεί μια μεγάλη συμπλοκή στο φουαγιέ αίθουσας του Μπέρμιγχαμ με μαχαίρια και μασέτες, αφήνοντας μεταξύ άλλων και επτά τραυματισμένους αστυνομικούς.
Η ταινία, που υπογράφεται από τον ράπερ Αντριου Ονβουμπόλου –πιο γνωστός στη σκηνή ως «Rapman»– αφηγείται την ιστορία δύο καλών φίλων, η σχέση των οποίων θα δοκιμαστεί όταν οι αντίπαλες συμμορίες τους εντείνουν τις συγκρούσεις τους. Δίχως να έχεις δει την ταινία και διαβάζοντας μόνο γνώμες θεατών στο Διαδίκτυο, θα παρατηρήσεις τα άκρα αντίθετα: Για κάποιους πρόκειται για φιλμ – ανέκδοτο, με κακές ερμηνείες και υποτυπώδη δομή, ενώ άλλοι μιλούν για πολύ ακριβή αποτύπωση του τι συμβαίνει στις λιγότερο προνομιούχες γειτονιές του Λονδίνου και άλλων βρετανικών πόλεων.
Οπως ήταν αναμενόμενο, η απόφαση για την απόσυρση της ταινίας προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, με τους πολυκινηματογράφους να την ανακαλούν τελικά μέσα στις επόμενες ημέρες, επισημαίνοντας στη σχετική ανακοίνωση ότι μέριμνά τους ήταν η προστασία του κοινού από ακραίες συμπεριφορές. Ακραίες, όπως η ραγδαία αύξηση των επιθέσεων με μαχαίρι, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη Βρετανία. Αυτή όμως η τελευταία σίγουρα δεν έχει προκληθεί εξαιτίας της επιρροής κάποιας ταινίας, ούτε της «βάρβαρης» μουσικής χιπ-χοπ, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι σχολιαστές.
Αντιθέτως, τόσο οι στίχοι των ράπερ όσο και το πρόσφατο φιλμ, ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική τους αξία, αφουγκράζονται μια πραγματικότητα. Μία ώρα με το μετρό μακριά από το λαμπερό κέντρο, στις γειτονιές του νότιου Λονδίνου (και του Παρισιού και των Βρυξελλών), χιλιάδες άνθρωποι ζουν το δικό τους «Blue Story».