Στον αντίποδα του υπερτουρισμού, ένας νεολογισμός έρχεται να συμπεριλάβει προορισμούς χωρίς ή με ελάχιστους επισκέπτες. Το Condé Nast Traveller δημοσίευσε πρόσφατα τη δική του λίστα.
ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ
Sempuc Champey
Κρυμμένο στα βάθη της πυκνής ζούγκλας, το Sempuc Champey είναι ένα πραγματικό μνημείο της φύσης, αποτελούμενο από μια «γέφυρα» ασβεστόλιθου, βάθρες, σπηλιές, καταρράκτες και τα κρυστάλλινα νερά του ποταμού Cahabοn. Το πολύωρο και απαιτητικό ταξίδι έως εκεί –6 με 7 ώρες από την Αντίγκουα ή την Πόλη της Γουατεμάλα έως το Κομπάν, άλλες 2 ώρες μέχρι το Λανκίν με αρκετά «δύσκολα» χιλιόμετρα και έπειτα πεζοπορία 2½ ωρών ή μετάβαση με τετρακίνητο όχημα σε ζόρικο χωματόδρομο– έχει κρατήσει το μέρος μακριά από τους τουριστικούς προβολείς, παρότι όσοι το έχουν επισκεφθεί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για την ομορφότερη τοποθεσία σε όλη τη χώρα. Ο καλύτερος και πιο ασφαλής τρόπος να την προσεγγίσει κανείς είναι με επαγγελματία οδηγό.
ΑΡΜΕΝΙΑ
© Obie Oberholzer/laif
Η γειτονική Γεωργία έχει τραβήξει ήδη την τουριστική ανηφόρα και τα… απόνερα φτάνουν σιγά σιγά και σε αυτή τη χώρα του νότιου Καυκάσου: πριν από λιγότερο από έναν χρόνο η Marriott έγινε η πρώτη διεθνής αλυσίδα ξενοδοχείων πολυτελείας που εγκαινίασε μονάδα στην πρωτεύουσα Γερεβάν. Όμως η Αρμενία έχει ακόμη αρκετό δρόμο να διανύσει μέχρι οι μεγάλοι tour operators να τη βάλουν στην ατζέντα τους. Με ιστορία –τραγική σε διάφορες φάσεις της– που χάνεται στα βάθη των αιώνων, υπέροχα τοπία εντός και εκτός του Δρόμου του Μεταξιού, στιβαρό οινικό πολιτισμό, επιβλητικά μνημεία και ωραίους ανθρώπους, προσφέρει σημαντικά θέλγητρα στον ταξιδιώτη, χωρίς ωστόσο να είναι «εύκολος» προορισμός, αφενός λόγω του κακού οδικού δικτύου αφετέρου λόγω του ότι τα αγγλικά δεν είναι ευρέως διαδεδομένα. Σημείωση: οι επαρχίες Tavush και Gegharkunik κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν αποτελούν «κόκκινη» ζώνη, με βρετανική ταξιδιωτική οδηγία σε ισχύ.
ΣΟΥΔΑΝ
(Φωτογραφία: AFP/VISUALHELLAS.GR)
H φράση «διακοπές στο Σουδάν» σηκώνει πολλή συζήτηση, λόγω των ταραγμένων χρόνων που έχουν προηγηθεί. Παρότι η πολιτική κατάσταση βρίσκεται σε διαδικασία ομαλοποίησης –την ανατροπή του Όμαρ αλ Μπασίρ έχει διαδεχθεί ο σχηματισμός μεταβατικής κυβέρνησης, αποτελούμενης από πολίτες και στρατιωτικούς–, εξακολουθούν να ισχύουν ταξιδιωτικές οδηγίες για διάφορες περιοχές της τρίτης μεγαλύτερης αφρικανικής χώρας, στις οποίες όμως δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε η έρημος Nubian, ούτε η αρχαία πόλη Meroë με τις πάνω από 200 πυραμίδες, ούτε το σημείο όπου συναντιούνται ο Λευκός με τον Γαλάζιο Νείλο. Αν το τολμήσετε, λάβετε υπόψη πως οι τουριστικές υποδομές είναι από στοιχειώδεις έως ανύπαρκτες και oι αποστάσεις τεράστιες, ενώ επιβάλλεται να μετακινείστε με επαγγελματία οδηγό.
ΝΗΣΟΙ ΣΟΛΟΜΩΝΤΑ
(Φωτογραφία: Getty Images/Ideal Image)
Η δεύτερη σε έκταση νησιωτική χώρα του νότιου Ειρηνικού Ωκεανού αποτελείται από 922 νησιά –άλλα ηφαιστειογενή και άλλα κοραλλιογενή– με μανγκρόβια βλάστηση, σμαραγδένια νερά, εξωτικές λίμνες και υπέροχο διαυγή βυθό, στον οποίο η πλούσια θαλάσσια πανίδα εναλλάσσεται με εντυπωσιακά ναυάγια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (εδώ, από το 1942 έως το 1945 διεξήχθη σειρά κρίσιμων μαχών μεταξύ Συμμάχων και Ιαπώνων). Σε αυτό το σκηνικό, που μοιάζει βγαλμένο από ντοκιμαντέρ του Ντέιβιντ Ατένμπορο, ο χρόνος κυλά με τους δικούς του αργούς ρυθμούς, τους οποίους ακολουθούν και οι λιγοστοί επισκέπτες – κυρίως οικοτουρίστες και φυσιολάτρες που αναζητούν νέους ανεξερεύνητους παραδείσους.
ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ
Hiriketiya
(Φωτογραφία: VISUALHELLAS.GR)
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν το Πάσχα του 2019 στην πρωτεύουσα Κολόμπο και σε άλλα σημεία της χώρας κατάφεραν σοβαρό πλήγμα στον τουρισμό της, ο οποίος ακόμη ανακάμπτει. Στη νότια ακτή της Σρι Λάνκα, η παραλία Hiriketiya, με τη χρυσή αμμουδιά και τα πυκνά φοινικόδεντρα, εκτός τουριστικού χάρτη μέχρι πρόσφατα, έχει αρχίσει να γίνεται προορισμός για τους φίλους του σερφ. Εκεί όπου η ζούγκλα συναντά τον ωκεανό και μέχρι πρότινος το μόνο κτίσμα που υπήρχε ήταν οι ξύλινες καλύβες των ντόπιων, ανοίγουν σποραδικά μπαράκια που σερβίρουν κοκτέιλ και energy bowls, χωρίς ωστόσο το μέρος να έχει χάσει τον χαρακτήρα του. Δέκα μήνες τον χρόνο προσφέρει ιδανικό κύμα για σερφ (Δεκ.-Φεβρ. για αρχάριους, Αύγ.-Δεκ. για προχωρημένους). Το Canggu του Μπαλί και το Byron Bay της Αυστραλίας έχουν γίνει πια τόσο mainstream, που οι εραστές του κύματος και της θάλασσας αναζητούν νέα σημεία αναφοράς.
ΚΑΝΑΔΑΣ
Haida Gwaii
(Φωτογραφία: Getty Images/Ideal Image)
Γνωστά και ως Γκαλάπαγκος του βoρρά –εξαιτίας της πλούσιας βιοποικιλότητάς τους–, πρόκειται για 150 βραχώδη νησιά που απαρτίζουν το αρχιπέλαγος Haida Gwaii απέναντι από τη Βρετανική Κολούμπια, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Όσοι τα έχουν ακουστά τα ταυτίζουν με… την άκρη του κόσμου, ίσως γιατί είναι εξαιρετικά δυσπρόσιτα: ο πορθμός Hecate, που τα χωρίζει από τον ηπειρωτικό Καναδά, θεωρείται ένα από τα πιο ορμητικά σώματα νερού στη Γη, ενώ στην περιοχή οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και οι άνεμοι αναπτύσσουν τεράστιες ταχύτητες. Σε αυτήν ακριβώς την απομόνωση από τον «πολιτισμό» οφείλουν τα Haida Gwaii την ανέγγιχτη φύση και τη μοναδική άγρια ζωή τους με τα σπάνια ενδημικά είδη. Εδώ βρίσκεται και το μοναδικό εθνικό πάρκο στον κόσμο, ονόματι Gwaii Haanas, του οποίου η διαχείριση αποτελεί σύμπραξη κεντρικής διοίκησης (καναδική κυβέρνηση) και αυτόχθονων (φυλή Haida).