Αγκελα Μέρκελ: Μινχάουζεν

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ιστορία είναι γνωστή. Αν ο Ομπάμα, στο τελευταίο του ταξίδι προτού παραδώσει την εξουσία, δεν είχε σπεύσει στο Βερολίνο για να την πείσει ότι είχε καθήκον να διεκδικήσει για τέταρτη φορά την καγκελαρία, η Μέρκελ πιθανότατα θα είχε ιδιωτεύσει. Η Ιστορία δεν την άφησε να ξεκουραστεί.

Τώρα, στην τρίτη μεγάλη κρίση που δοκιμάζει τα αντανακλαστικά της, έχει τουλάχιστον το προνόμιο της περισυλλογής εν καραντίνα. Πού οδηγεί η πανδημία την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Δύο δρόμοι εικονογραφούνται αν πάρει κανείς ως παράδειγμα τη Γερμανία. Ο ένας δρόμος είναι της περιχαράκωσης, της απαγόρευσης που επέβαλε, αρχές Μαρτίου, το Βερολίνο στις εξαγωγές ιατρικού υλικού. Ο άλλος δρόμος συμβολίζεται από τα αεροσκάφη της Λουφτβάφε, μετασκευασμένα σε ιπτάμενα ασθενοφόρα, που μεταφέρουν Ιταλούς αρρώστους στα γερμανικά νοσοκομεία.

Η πανδημική κρίση μοιάζει και δεν μοιάζει με την κρίση χρέους. Δεν μοιάζει, γιατί τώρα η απειλή είναι οικουμενική, άσχετη με οικονομικές αμαρτίες. Μοιάζει, γιατί θέτει και πάλι σε κίνηση τα παλιά στερεότυπα: τη διαχρονική καχυποψία των Βορείων απέναντι στους αφερέγγυους. Την αντίπαλη φιλολογία που επιχειρεί διαρκώς να κεφαλαιοποιήσει την ανεξίτηλη ενοχή της Γερμανίας.

Ο κόσμος αλλάζει πιο γρήγορα από τις προκαταλήψεις που τον υπεραπλουστεύουν. Η βαρύτερη προκατάληψη είναι εκείνη που εμποδίζει τώρα την έκδοση κορωνο-ομολόγων. Στην περίπτωση των Συντηρητικών της Γερμανίας, οι ενστάσεις εκπορεύονται από την αρχέγονη φοβία του υπερπληθωρισμού.

Διαβάζει κανείς τα ίδια επιχειρήματα, ολίγον μεταμφιεσμένα: αν πλημμυρίσουμε το σύμπαν με χρήμα, το χρήμα θα χάσει την αξία του. Η ρευστότητα δεν θα αντιστοιχεί στην παραγωγικότητα. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το χρήμα σαν την κόμη του Μινχάουζεν – σαν τον μυθικό βαρώνο που βγήκε από τον βούρκο τραβώντας τα μαλλιά του.

Και όμως, μπορούμε. Το αντίθετο θα ήταν παράλογο. Τι θα κάνει η Γερμανία την παραγωγικότητά της εάν δεν υπάρχει ρευστότητα στους εταίρους της – δηλαδή στους καλύτερους πελάτες της;

Τα κορωνο-ομόλογα θα ήταν ωφέλιμα για την ανάκαμψη, αλλά δεν είναι μόνο γι’ αυτό αναγκαία. Είναι περισσότερο απαραίτητα ως επαναβεβαίωση της πίστης στο κοινό πεπρωμένο των ευρωπαϊκών κρατών.

Η Μέρκελ έχει δείξει επίγνωση των ιστορικών μεγεθών. Την είχε δείξει το 2015, όταν είπε το μνημειώδες «wir schaffen das», θα τα καταφέρουμε να ενσωματώσουμε τους ικέτες που προσπίπτουν στα σύνορά μας. Για πρώτη φορά από τότε που εκστόμισε εκείνη τη φράση, η ίδια και το κόμμα της, παρότι ακέφαλο, κερδίζουν στις δημοσκοπήσεις. Θα ρισκάρει πάλι για χάρη της Ευρώπης;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Μέρκελ έχει διυλίσει πολλή ιστορία για να σκαλώνει στις καμπύλες των δημοσκοπήσεων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή