Το ότι κάποιος θα έστηνε ένα τραπέζι και μία καρέκλα στη μέση του πουθενά και θα εξασφάλιζε σε λίγα 24ωρα δωρεάν παγκόσμια δημοσιότητα είναι ένα σημάδι ότι αυτή η ιστορία με τον κορονοϊό έχει αρχίσει κάπου να μας παλαβώνει. Ο «κάποιος» είναι ένα ζευγάρι Σουηδών, ο Ράσμους Πέρσον και η Λίντα Κάρλσον, και το σκάρφισμά τους ακούει στο όνομα «Bord för En» ή «Τραπέζι για έναν».
Είναι ένα pop-up εστιατόριο σε ένα λιβάδι στο Ransäter, 350 χλμ. δυτικά της Στοκχόλμης, «ωδή στο να τρως μόνος, χωρίς κανείς να σε κοιτάζει με λύπηση, σαν να σε έχει στήσει το ραντεβού σου», κατά τα λεγόμενα των εμπνευστών. Είναι κάτι σαν εικαστικό δρώμενο χωρίς θεατές, μια μικρο-επιχείρηση που δεν έχει σκοπό το κέρδος (κάθε επισκέπτης θα πληρώνει ό,τι προαιρείται), ένα σχόλιο πάνω στις νέες συνήθειες που επιβάλλει η κοινωνική απομάκρυνση, ένας φόρος τιμής σε όσους χάθηκαν και ένα νεύμα συμπαράστασης σε όσους έχασαν τους αγαπημένους τους, μια εμπειρία αυτογνωσίας και περισυλλογής, μια ακραία εκδοχή της ιδιωτικότητας, που θα αποτελεί μέγα ζητούμενο της νέας εποχής, και άλλα πολλά θεωρητικά, που είτε λέγονται είτε εννοούνται. Πρακτικά, το γεύμα τριών πιάτων θα προετοιμάζεται σε μια κουζίνα που βρίσκεται 50 μέτρα μακριά από το τραπέζι και θα μεταφέρεται με καλαθάκι και σχοινί, χωρίς τη μεσολάβηση σερβιτόρου. Για «επιδόρπιο» θα σερβίρεται και ένα ειδικά επιλεγμένο ποίημα, ώστε το κάψιμο του εγκεφάλου να θεωρείται δεδομένο.
Μια αραβική παροιμία λέει ότι «όποιος τρώει μόνος πνίγεται μόνος», στον δε Επίκουρο αποδίδεται η ρήση «πρώτα ψάξε με ποιον θα φας και θα πιεις και μετά βρες τι θα φας και τι θα πιεις, γιατί το να γευματίζεις μόνος σημαίνει να ζεις σαν λύκος ή λιοντάρι». Δεδομένο είναι ότι το «συν-» στη συνεστίαση θα επαναπροσδιοριστεί το αμέσως προσεχές διάστημα, όπως επίσης ότι ο προ πανδημίας τρόπος ζωής μας (το διαρκές τρέξιμο, τα περίεργα ωράρια, η μοναξιά των πόλεων) είχε επιβάλει σε πολλούς από εμάς να τρώμε τις περισσότερες φορές μόνοι, συνήθως χαζεύοντας μια οθόνη: σχετική έρευνα στην Αγγλία έκανε λόγο για έναν στους τρεις ενήλικες, στο δε Λονδίνο το ποσοστό έφτανε το 50%. Να μη μιλήσουμε για το κορεατικό φαινόμενο mukbang, τη συνήθεια ανθρώπων να τρώνε μόνοι βλέποντας βίντεο άλλων ανθρώπων που τρώνε μόνοι.
Η πανδημία δεν ευθύνεται για την τροπή που είχε πάρει η προηγούμενη ζωή μας. Το τραπέζι στην ερημιά της Σουηδίας, τελικά, δίνει άφθονη τροφή για σκέψη. Και μας ανοίγει την όρεξη να ανταμώσουμε ξανά γύρω από ένα (κανονικό) τραπέζι, που δεν θα πέφτει τόσο μακριά.