Το Εθνικό Mετσόβιο Πολυτεχνείο αποφάσισε να αλλάξει σελίδα στο εμβληματικό αλλά και πολύπαθο κτίριο Γκίνη, το κτίριο που επί σχεδόν τρεις δεκαετίες αποτέλεσε μια μαύρη κηλίδα στην ιστορία του ιδρύματος, καθώς ήταν το ορμητήριο επεισοδίων αναρχικών με τα ΜΑΤ, στέγασε αγνώστους εξωπανεπιστημιακούς, έγινε άντρο παραβατικών ομάδων. Η Σύγκλητος του ΕΜΠ αποφάσισε προ ημερών ομόφωνα την αποκατάσταση και επαναλειτουργία του κτιρίου, στο πλαίσιο της γενικότερης ανάδειξης του συγκροτήματος της οδού Πατησίων. Η απόφαση ουσιαστικά δίνει νέα ταυτότητα στη χρήση των κτιρίων του ιστορικού συγκροτήματος του Πολυτεχνείου. «Οι κατευθύνσεις της επαναλειτουργίας θα είναι αντικείμενο γόνιμης συζήτησης εντός της πολυτεχνειακής κοινότητας. Ως βάση για τη συζήτηση προτείνεται η ίδρυση κόμβου ερευνών για τη στρατηγική αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών που αφορούν τις επιστήμες του μηχανικού σε θέματα υγείας, πολιτισμού, περιβάλλοντος και φυσικών καταστροφών, σε συνδυασμό με ένα συνεδριακό κέντρο “τεχνών και επιστημών” και ένα σύγχρονο μουσείο τεχνολογίας με εκπαιδευτικό χαρακτήρα», αναφέρει η Σύγκλητος. Οπως δήλωσε χθες στην «Κ» ο πρύτανης του ΕΜΠ Ανδρέας Μπουντουβής, την προμελέτη για την αποκατάσταση του κτιρίου Γκίνη θα αναλάβουν οι καθηγητές στις Σχολές Αρχιτεκτόνων και Πολιτικών Μηχανικών.
Ειδικότερα, η τελευταία αστυνομική επέμβαση στο κτίριο Γκίνη έγινε στις 13 Μαρτίου, όταν και αποχώρησαν 108 μετανάστες από το Κονγκό, οι οποίοι είχαν καταφύγει στις αίθουσές του για οκτώ μήνες. Τότε, ήταν μια ευκαιρία να αλλάξει πορεία το κτίριο, καθώς υπήρχε η πολιτική βούληση γι’ αυτό, όπως αποτυπώνεται και στην ομόφωνη απόφαση των συγκλητικών. Βεβαίως, μέχρι την απόφαση που ανακοινώθηκε χθες, πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις με τα μέρη της κοινότητας του ΕΜΠ, με στόχο την αναζήτηση συγκλίσεων.
Το σχέδιο του 1948.
Αυτό που σήμερα ονομάζουμε ΕΜΠ ιδρύθηκε με το βασιλικό διάταγμα της 31.12.1836 «Περί εκπαιδεύσεως εις την Αρχιτεκτονικήν». Μετά την πολιτειακή μεταρρύθμιση το 1843, διευθυντής του «Σχολείου των Τεχνών» διορίστηκε ο αρχιτέκτονας Λύσανδρος Καυταντζόγλου. Η αναδιοργάνωση των σπουδών του 1863 διέκρινε τη «Σχολή των Ωραίων Τεχνών» από τη «Σχολή των Βιομηχάνων Τεχνών». Οι σημαντικές αλλαγές στη συγκρότηση του Πολυτεχνείου ως ΑΕΙ συνδέονται με την προσωπικότητα του διευθυντή του Αγγελου Γκίνη, μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, και την πολιτική ηγεσία του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Το κτίριο στην οδό Στουρνάρη στέγασε για πολλές δεκαετίες τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Η παλιά πτέρυγα του κτίριου οικοδομήθηκε τη δεκαετία του 1920 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη. Είναι διατηρητέο ιστορικό μνημείο, όπως και τα άλλα κτίρια του συγκροτήματος, «για κοινωνικούς, αρχιτεκτονικούς, τεχνικούς, ιστορικούς και επιστημονικούς λόγους». Το κτίριο Γκίνη διαθέτει πέντε αμφιθέατρα 250 θέσεων, πολλές μεγάλες αίθουσες με ευελιξία χρήσεων και ευρείς κοινόχρηστους χώρους γύρω από το μνημειακό κλιμακοστάσιο. Μετά τη μεταφορά σχολών του ΕΜΠ στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, το κτίριο παρήκμασε και εφθάρη.
Ενδεικτικά, ήδη από το 1994 υπήρξαν προτάσεις για την επαναχρησιμοποίησή του. Η τωρινή ομόφωνη απόφαση της Συγκλήτου αποτελεί ισχυρή βάση και αφετηρία ώστε η προσπάθεια να μην έχει την τύχη προηγούμενων καλών προθέσεων που δεν έγιναν πράξη.