Ενα εικοσιτετράωρο με τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Ασπιώτη

Ενα εικοσιτετράωρο με τον ηθοποιό Κωνσταντίνο Ασπιώτη

3' 30" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

09.00

Ξυπνάω με ξυπνητήρι. Για να είμαι ειλικρινής, για μένα δυστυχώς δεν είναι φυσιολογικές ώρες αυτές. Αν και θα ήθελα να γίνουν κάποια στιγμή… Είμαι μάλλον βραδινός τύπος, που λένε, οπότε αυτή η ώρα με δυσκολεύει όπως και τότε στο σχολείο. Πάντα έχανα τουλάχιστον την πρώτη ώρα. Πάντα κινδύνευα να μείνω στην τάξη από τις πρωινές απουσίες. Παρ’ όλα αυτά, ξυπνάω με χαρά και ευγνωμοσύνη για τη ζωή, για το ότι ξεκινάει μια καινούργια μέρα.

09.30

Σηκώνομαι από το κρεβάτι. Ναι, μου παίρνει ένα μισάωρο προσπάθειας (και λίγο λέω), αλλά πρέπει να σηκωθώ γιατί δεν θα προλάβω να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω πριν φύγω από το σπίτι.

09.45

Ντους τέλος. Πρωινό έτοιμο. Τώρα καφές και ηλεκτρονική εφημερίδα για περίπου ένα μισάωρο.

10.15

Ενα μίνι φωνητικό ζέσταμα είναι απαραίτητο πριν από την πρόβα. Και έφυγα για το θέατρο. Ευτυχώς μένω πολύ κοντά. Η μέρα είναι ηλιόλουστη και μου φτιάχνει το κέφι. Είναι καλοκαίρι και έχει ζέστη, βλέπω κάποιους στο διπλανό αμάξι που μάλλον πηγαίνουν για μπάνιο. Καλό για αυτούς αλλά δεν ζηλεύω, σε λίγα λεπτά θα κάνω αυτό που μου αρέσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. Σπουδαίο πράγμα, σκέφτομαι, να κάνεις αυτό που έχεις επιλέξει, να αγαπάς τη δουλειά σου. Δεν είναι αυτονόητο. Οι περισσότεροι δεν το έχουν.

11.00

Η πρόβα ξεκινάει. «Δάφνες και πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη και Ελένης Χαβιαρά. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι με αυτή την παρέα. Με αυτούς τους ηθοποιούς, τους τόσο έμπειρους και ταλαντούχους, που σέβομαι και εκτιμώ: τον Πέτρο Φιλιππίδη και τον Τάσο Χαλκιά. Σε συνδυασμό με αυτό το σπουδαίο νεοελληνικό έργο είναι ένα σχολείο που μου έλειπε. Είναι σημαντικό να μαθαίνεις και στην πρόβα μου συμβαίνει. Νομίζω θα βγω καλύτερος. Eχω ήδη αγαπήσει τον ήρωα που θα υποδύομαι όλο το καλοκαίρι, τον Αλέκο. Στην πραγματικότητα έχω αγαπήσει όλους τους ρόλους του έργου. Βλέπω γύρω μου ταλέντο και όρεξη για δουλειά και παθιάζομαι κάθε μέρα ολοένα και περισσότερο.

15.30

Μόλις τελείωσαν 4,5 ώρες μιας όμορφης πρόβας. Νιώθω απολύτως ικανοποιημένος γιατί σήμερα ανακάλυψα καινούργια πράγματα και τώρα θέλω να πάω σπίτι να τα δουλέψω. Είναι σημαντικό ο ηθοποιός να μελετάει μόνος, απαραίτητο. Επίσης είναι πολύ σημαντικό, για μένα ζωτικής σημασίας πια, να περνάμε καλά στη δουλειά, να υπάρχει ωραίο κλίμα. Εδώ συμβαίνει ευτυχώς.

16.00

Είμαι πάλι πίσω στο σπίτι και νυστάζω. Το πρωινό ξύπνημα μου το κάνει αυτό. Αλλά δεν πρέπει να κοιμηθώ γιατί μετά, το βράδυ, δεν θα μπορώ να κοιμηθώ και την επόμενη μέρα πάλι τα ίδια ζόρια με το πρωινό ξύπνημα. Βάσανο, ειδικά μετά το μεσημεριανό φαγητό. Τρώω κάτι ελαφρύ, με λίγες θερμίδες, διότι πρέπει να κρατιέμαι και σε φόρμα! Μία ώρα, χαλάρωση, Iντερνετ και μετά γυμναστική.

18.30

Εχω τελειώσει τη γυμναστική, την οποία θεωρώ απαραίτητη για τη φυσική μου κατάσταση. Η περιοδεία σε όλη την Ελλάδα θα είναι μεγάλη, η παράσταση απαιτήσεων και το σώμα μου πρέπει να είναι σε καλή κατάσταση, να αντέχει και να έχει ενέργεια. Τώρα θα μπω για μπάνιο.

19.00

Αρχίζει το διάβασμα. Η μελέτη! Σπουδαία ώρα της ημέρας. Μπορώ να χαθώ μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία και να ξεχάσω την ώρα.

21.30

Τέλος για σήμερα η δουλειά. Μια χαρά. Θα τσιμπήσω κάτι και θα πάω να δω δυο φίλους για καμιά μπίρα. Χαίρομαι που έχω φίλους στη ζωή μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να τους βλέπω, να συζητάμε… Και καθόλου δεδομένο δεν είναι. Σκέφτομαι πόσα μας δίδαξαν η πανδημία και η καραντίνα. Πράγματα που θεωρούσαμε αυτονόητα, έπαψαν να είναι. Εύχομαι να βρούμε τον δρόμο μας και να είμαστε όλοι έστω λίγο καλύτεροι και πολύ πιο αλληλέγγυοι!

22.00

Είναι ωραία που άνοιξαν πάλι τα μπαρ. Και ακόμα πιο ωραία που κρατάμε τις αποστάσεις. Δεν μου αρέσει να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο. Αγαπώ την Αθήνα το βράδυ: το Μεταξουργείο, την πλατεία Καρύτση και τα πέριξ της, τη γειτονιά του Ψυρρή. Καλοκαίρι!

00.30

Πάλι δεν θα προλάβω να δω εκείνο το ντοκιμαντέρ για τον Τζόρνταν, είναι αργά. Πέφτω στο κρεβάτι. Μέσα σε μία ώρα, άντε μιάμιση θα έχω κοιμηθεί. Ελπίζω δηλαδή… Είπαμε, είμαι βραδινός τύπος.

Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης παίζει στις «Δάφνες και πικροδάφνες» των Δημήτρη Κεχαΐδη – Ελένης Χαβιαρά, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη, μαζί με τους Πέτρο Φιλιππίδη, Τάσο Χαλκιά, Θανάση Πατριαρχέα.

Η θερινή περιοδεία τους θα ξεκινήσει στις 15 Ιουλίου από το Κατράκειο Θέατρο Νίκαιας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή