Ξυπνάω γενικώς νωρίς. Μου αρέσει το πρωινό ξύπνημα, είτε είμαι σε ρυθμούς εργασίας είτε σε διακοπές. Ενα ντους πρωινό και ελληνικός καφές.
ΧΡΟΝΟΓΡΑΜΜΗ
Ξυπνώ με την αίσθηση πως έχω προσγειωθεί σε χώρο άγνωστο, απροσδιόριστο (Ονειρο μέσα σε όνειρο; Ο θείος Ουίλιαμ κρύβει στο μανίκι κι άλλη, δεύτερη εκδοχή απάντησης: All the world’s a stage – και τι σκηνή, master μου, η εκλεκτότερη, για τον πρωταγωνιστή των πρωταγωνιστών, τον λαμπρό υιό των ιών, τον ιό των ιών, την COVID-19)
Δεν συνηθίζω να βγαίνω την προηγούμενη ημέρα από κάποια παράστασή μου. Το έχω ως κανόνα εγκράτειας και αυτοσυγκέντρωσης.
Τελευταία ξυπνάω αρκετά πρωί. Το 08.30 δεν ξέρω πόσο πρωί μπορεί να είναι για όλους τους ανθρώπους, αλλά για εμένα είναι χαράματα.
Συνήθως ξυπνάω μεταξύ 11 και 1 (αν και είμαι από τριών ετών νυχτοπαίδι και, ανεξήγητα, στα καλύτερά μου μετά τα μεσάνυχτα).
Σηκώνομαι μετά κόπων και βασάνων (ιδίως όταν έχει προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ μουσική παράσταση), ρίχνω μπόλικο κρύο νερό στο πρόσωπό μου (ο μόνος τρόπος για να ξυπνήσω…).
Πρωινό, μια ματιά στα social media, οργάνωση της ημέρας και κάποια τηλέφωνα που πρέπει να γίνουν. Συνήθως έχω και τον χρόνο να μιλήσω με κάποια φίλη στο τηλέφωνο, να αναλύσουμε τα νέα μας, την κοινωνική κατάσταση, τα σχέδιά μας, την καθημερινότητα.
09.00Συνήθως αυτή την ώρα ξυπνάω. Η πανδημία, εκτός από τη ζωή μου, άλλαξε και το βιολογικό μου ρολόι. Ολα τα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, λόγω της δουλειάς μου στο θέατρο, να ξυπνάω γύρω στις δώδεκα. Ηταν πάντα βάρβαρο για μένα το πρωινό ξύπνημα, καθώς ήταν αδύνατον μετά την παράσταση να κοιμηθώ πριν από τις […]
Ονειρο -το θαυμαστό δίχτυ. Ηρεμο όνειρο αλλά αλλόκοτο, όπως όλα τα όνειρα. Αφήνω μουδιασμένα την κατάσταση του ονείρου. Σαν αντίλαλος, ακούω τη φωνή μου μέσα.
Γύρω στις 8 το πρωί καθημερινά σηκώνομαι από μόνος μου χωρίς ξυπνητήρι. Αυτή η συνήθεια μου έμεινε από τις παιδικές παραστάσεις που έχω κάνει κατά καιρούς ως ηθοποιός.
Μια μέρα χωρίζεται σε πέντε μέρη, τέσσερα μικρά και ένα τεράστιο: το πρωινό, το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ και τη Νύχτα. Τα τέσσερα πρώτα προετοιμάζουν την αληθινή μέρα, τη Νύχτα. Τη Νύχτα γίνονται όλα τα ουσιαστικά. Είναι οι ώρες της αληθινής ζωής.
Μπορεί το καινούργιο σινγκλ να έχει τίτλο «Στη νύχτα ανήκεις», όμως εγώ είμαι ηλιοτρόπιο, ακολουθώ τον ήλιο. Τα πουλάκια κελαηδούν «con brio».
07.10
Πάλι ξύπνησα πριν χτυπήσει το ξυπνητήρι. Κι ας είναι καλοκαίρι. Kι ας μην πρέπει να ξυπνήσω. Το πρωινό ξύπνημα δεν το αντέχω, μα έλα που μου έγινε συνήθεια. Είμαι μαμά, βλέπεις. Δεκαεπτά χρόνια μαμά – ευτυχής και ευγνώμων. Σηκώνομαι ανόρεχτα. Βουρτσίζω δόντια, ρίχνω νερό στο πρόσωπο να συνέλθω. Φτιάχνω τον πρώτο καφέ της μέρας. Ζεστό καφέ πάντα, ακόμα και στον καύσωνα!
Σχεδόν με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου, πρωινό ξύπνημα με καφέ εσπρέσο και εργασίες στο μικρό κτήμα του σπιτιού. Εχω καταφύγει εδώ και κάποιους μήνες σε μια κωμόπολη της Μεσσηνίας. Η καραντίνα ήταν μια μάλλον δημιουργική περίοδος, έστω και χωρίς θέατρο, αφού κατάφερα και φύτεψα κάπου διακόσια φυτά που κατακλύζουν πλέον το περιβόλι μου.
Ξυπνώ με καλή διάθεση. Οι πρώτες μας παραστάσεις στην Αθήνα μάς έχουν καθησυχάσει. Τελικά το «Art» λειτουργεί μια χαρά και στους ανοιχτούς χώρους. Η ανταπόκριση του κόσμου, το ενθουσιώδες χειροκρότημα και τα θερμά σχόλια μας γεμίζουν χαρά και ανακούφιση. Δουλέψαμε πολύ γι’ αυτό με την καθοδήγηση του αγαπημένου μας Σταμάτη Φασουλή και φαίνεται ότι κερδίσαμε το στοίχημα.
[nx_login_form]x
