To «Λιμάνι των Χανίων», έτσι όπως το ζωγράφισε το 1897 ο Ιωάννης Σταυράκης (1841-1909), συμπυκνώνει κατά μια έννοια την κορύφωση αλλά και το ιστορικό βάθος των συλλογών της Δημοτικής Πινακοθήκης των Χανίων. Στο συγκεκριμένο έργο, πίσω από τη φαινομενική γαλήνη και αρμονία που ανακαλεί την Ενετική Σχολή αλλά και τον αισθητικό κόσμο του Κωνσταντίνου Βολανάκη, υποφώσκει ο απόηχος των δραματικών γεγονότων του 1897, όταν τα Χανιά πυρπολήθηκαν και πολλοί κάτοικοι σφαγιάστηκαν. Για τον Σταυράκη είχε γράψει ο Μάρκος Ε. Μαρινάκης σε ειδική μελέτη για το έργο του. Το «Λιμάνι των Χανίων» είναι ένα από τα πολλά και σημαντικά έργα που ανήκουν στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, η οποία έχει πλέον επανεκκινήσει την εκθεσιακή της δραστηριότητα και παρουσιάζει ώς το τέλος του έτους τη μεγάλης πνοής έκθεση, με 80 και πλέον έργα, «Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, έργα από τη μόνιμη συλλογή».
Το «Λιμάνι των Χανίων» (1897), έργο του Ιωάννη Σταυράκη (1841-1909). Ανήκει στον Δήμο Χανίων από το 1947.
Εχει ξεχωριστό ενδιαφέρον ότι την επιμέλεια της έκθεσης ανέλαβε ο ζωγράφος και καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, ένας διανοούμενος καλλιτέχνης και γνώστης της ιστορίας της ζωγραφικής με έναν τρόπο φιλοσοφικό και στοχαστικό, πέρα από την πραγματολογική και τεχνική ιστόρηση. Η έκθεση στάθηκε μια ευκαιρία να καταδειχθεί η ενδιαφέρουσα ιστορία της συγκρότησης της συλλογής της Δημοτικής Πινακοθήκης, μια ιστορία που πολλά έχει να πει, όπως σχολιάζει και ο ίδιος ο Δημήτρης Ανδρεαδάκης, «για τη θέση των καλλιτεχνών στην Κρήτη και ειδικότερα στην πόλη των Χανίων τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας στο νησί, στη συνέχεια στα χρόνια της Κρητικής Πολιτείας με τον Πρίγκιπα Γεώργιο και τα πρώτα χρόνια της ένωσης με την Ελλάδα». Ο Δημήτρης Ανδρεαδάκης στέκεται ακόμη στην ανάμειξη του Ελευθερίου Βενιζέλου στην εικαστική ζωή των Χανίων, όπως και στην προσπάθεια του Μεταξά να καθοδηγήσει τους καλλιτέχνες.
Τα ίδια τα έργα μαρτυρούν όλες αυτές τις στάσεις και τις αισθητικές και ιδεολογικές καταβολές. Σημαντικά έργα ζωγραφικής, όπως αυτά της συλλογής «Λυκούργος Μανουσάκης», περιλαμβάνονται στην έκθεση, μαζί με έργα των Σπύρου Βικάτου (από τους τελευταίους εκπροσώπους της Σχολής του Μονάχου), Αναστάσιου Λουκίδη, Ανδρέα Β. Γεωργιάδη (γνωστού με την επωνυμία «ο Κρης»), αλλά και έργα πολλών σύγχρονων και ιδιαίτερα αξιόλογων καλλιτεχνών (Α. Πετρουλάκη, Γ. Κουνάλη, Β. Κελαϊδή, Π. Σάμιου, Μ. Μανουσάκη, Δ. Ανδρεαδάκη, Ε. Σακαγιάν, Τ. Μισούρα, Α. Καββαθά κ.ά), με τα οποία η Πινακοθήκη έχει εμπλουτίσει τις συλλογές της. Ξεχωριστή θέση έχει και η συλλογή με τα χαρακτικά.