Οταν το 2008 προκηρύχθηκαν 1.400 θέσεις ειδικών φρουρών -ενός σχετικά νέου θεσμού του υπουργείου Δημοσίας Τάξης όπου οι ένστολοι υπηρετούν στην φύλαξη «ευπαθών στόχων»- κανείς δεν περίμενε πως μερικά τατουάζ θα ήταν λόγος να ακολουθήσουν μια σειρά δικαστηρίων και προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Τελικώς, δεκάδες νέοι δικαιώθηκαν σε μια υπόθεση, όμως, που όπως φαίνεται μπορεί να στοιχίσει στο κράτος πολύ ακριβά…
Σε εκείνη την προκήρυξη, το φθινόπωρο του 2008, ένας από τους υποψηφίους ήταν και ο Ανδρέας. Μόλις 24 ετών, είχε ήδη ολοκληρώσει σπουδές ηλεκτρολόγου στα ΤΕΙ Λάρισας και τελείωνε τη στρατιωτική του θητεία στις ειδικές δυνάμεις, ως αλεξιπτωτιστής.
Τότε ήταν που άρχισε να σκέφτεται πως μάλλον επιθυμούσε να ακολουθήσει μια άλλη καριέρα. Στο σόι του υπάρχουν πολλοί αστυνομικοί, μάλιστα ο αδερφός του ήδη υπηρετούσε δύο χρόνια ως ειδικός φρουρός οπότε ήξερε από πρώτο χέρι τα «καλά και τα κακά της δουλειάς». Οπως λέει ο ίδιος στην «Κ», για τον ίδιο ήταν σημαντικό να ακολουθήσει μια καριέρα που θεωρούσε σημαντική και που την ίδια στιγμή να διασφαλίζει και σταθερότητα: στα πέντε χρόνια υπηρεσίας οι ειδικοί φρουροί μονιμοποιούνται, ενώ τρία χρόνια αργότερα εντάσσονται στις τάξεις των αστυνομικών.
Οταν λοιπόν εκδόθηκε η προκήρυξη, ο Ανδρέας έσπευσε να καταθέσει τα χαρτιά του. Τότε ήταν που άκουσε πως μια καινούργια διάταξη, που απαγόρευε τα τατουάζ -αποκλειστικά στους ειδικούς φρουρούς- «έκοβε κόσμο», όπως χαρακτηριστικά λεγόταν. Ο ίδιος είχε κάνει το καλοκαίρι του 2003 ένα τατουάζ που απεικόνιζε στο ένα μισό έναν ήλιο και στο άλλο μισό ένα φεγγάρι. Θεώρησε όμως πως η διάταξη αυτή δεν τον «ακουμπάει», αφού το μικρό εκείνο τατουάζ ήταν στην πλάτη του σε σημείο που δεν φαινόταν παρά μόνο χωρίς ρούχα…
Η προτροπή
Κάποιοι συνυποψήφιοί του τον συμβούλευσαν να μην το ρισκάρει. Τον προέτρεψαν να επιστρατεύσει κάποιο κόλπο: να πάει σε επαγγελματία μακιγιέζ για να το κρύψει ή να ισχυριστεί πως πρόκειται για τατουάζ από χένα που βγαίνει με το νερό. Ο ίδιος αποφάσισε να πάει σε έναν πλαστικό χειρουργό και να ξεκινήσει άμεσα τη διαδικασία για να βγάλει οριστικά το τατουάζ.
Στον υγειονομικό έλεγχο των κατατακτήριων εξετάσεων είχε αγωνία. Οταν ήρθε η σειρά του, το μικρό τατουάζ ήταν το πρώτο πράγμα που εντόπισε ο γιατρός. Ο Ανδρέας του εξήγησε ότι ήταν θέμα χρόνου να βγει, εκείνος αρχικά φάνηκε να το δέχεται αλλά όταν ήρθε η ώρα για τις αθλητικές δοκιμασίες, ενημερώθηκε πως τελικά τον είχαν «κόψει».
Δεν ήταν ο μόνος. Μαζί δεκάδες άλλοι υποψήφιοι, όπως ο Παναγιώτης που είχε στην πλάτη ένα τατουάζ tribal, ο Ανδρέας από την Κρήτη που είχε ιερογλυφικά στο μπράτσο, ο Σωτήρης που είχε τα αρχικά κάποιου αγαπημένου του προσώπου. «Μα τις σας πειράζει; ούτε φαίνονται» είπαν κάποιοι προσπαθώντας να βρουν το δίκιο τους στα κεντρικά της υπηρεσίας, αλλά μάταια.
Ο Ανδρέας αποφάσισε να εξαφανίσει το τατουάζ και με την πρώτη ευκαιρία να ξαναπροσπαθήσει να μπει στο Σώμα. Μέχρι που κάποιος του είπε πως θα μπορούσε να προσφύγει στην Δικαιοσύνη για διάστημα 60 ημερών από τον αποκλεισμό του. Ετσι, στο παρά πέντε, βρέθηκε στο δικηγορικό γραφείο του κ. Πέτρου Αγγελάκη που εδώ και χρόνια ασχολείται με υποθέσεις των σωμάτων ασφαλείας και ενόπλων δυνάμεων.
Οι πρώτες δέκα παρόμοιες υποθέσεις που χειρίστηκε, έφθασαν σχετικά γρήγορα στα Διοικητικά Εφετεία. Γνωρίζοντας πως εκεί θα έχει να αντιμετωπίσει και συντηρητικές νοοτροπίες, είχε συγκεντρώσει μια σειρά από νομικά επιχειρήματα αλλά και κάποια… κοινής λογικής: «Προσπάθησα να τους εξηγήσω πως πλέον δεν έχει μόνο ο φυλακισμένος ή ο Ποπάι τατουάζ, αλλά ακόμα και ο δήμαρχος Μπουτάρης!» εξηγεί ο κ. Αγγελάκης στην «Κ».
Ολες οι υποθέσεις έφτασαν έως το Συμβούλιο της Επικρατείας. Εκεί, κρίθηκε πως η διάταξη περί τατουάζ δεν είχε ερμηνευτεί σωστά και πως αυτό επιτρέπεται εάν δεν είναι σε εμφανές σημείο – ή εφόσον είναι, εάν δεν προκαλεί ή προσβάλλει το Σύνταγμα. Αγνωστο με τι κριτήρια και από ποιον θα κρίνεται η καταλληλότητα του τατουάζ βάσει περιεχομένου – πάντως μέχρι στιγμής 17 άτομα που είχαν αποκλειστεί και προσφύγει στη Δικαιοσύνη εισήλθαν στο σώμα, ενώ αναμένονται πολλές ακόμα παρόμοιες αποφάσεις.
Επεται συνέχεια
Ο κ. Αγγελάκης είναι κατηγορηματικός όμως πως αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας: «Τα παιδιά δεν θα τους χαρίσουν την ταλαιπωρία τους». Οσοι προσέφυγαν και δικαιώθηκαν θα διεκδικήσουν τώρα τους μισθούς και τα επιδόματα («συν» τους τόκους) που έχασαν όλα αυτά τα χρόνια, περιμένοντας την επαναφορά τους.
Και έτσι, στο «τέλος της ημέρας», δεν αποκλείεται το κράτος, βάσει νόμου, να αναγκαστεί πράγματι να τους αποζημιώσει με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο σύνολο λόγω… τατουάζ.