O άνθρωπος που έφυγε προχθές από τη ζωή ήταν αυτό που λέμε «πιο σκληρός από τους σκληρούς». «Πολεμιστής και θρύλος», όπως τον χαρακτήρισε ο φίλος του Οζι Οζμπορν· ο Βρετανός Ιαν Φρέισερ Κιλμίστερ, πιο γνωστός απλά ως Lemmy, ήταν στα 70 του –μαζί με τον Οζι και 2-3 άλλους– από τους τελευταίους εναπομείναντες μιας γενιάς μουσικών επαναστατών, οι οποίοι δοκίμασαν με τον σκληρό τους ήχο τις ανοχές της οικουμένης το ’70 και το ’80, για να μπουν, τελικά, για πάντα στο πάνθεον της ροκ μυθολογίας.
Δεν υπάρχει μέταλ ή χαρντ ροκ συναυλία, οποιασδήποτε μπάντας, στην οποία δεν θα δει κανείς ανθρώπους να φορούν μπλουζάκια Motorhead. Δεν είναι απλά οι δεκάδες ηλεκτρισμένοι «ύμνοι» τους, ούτε το στιλ της μπάντας και του ίδιου του Lemmy. Περισσότερη σημασία έχει η τεράστια επιρροή των Motorhead στη διαμόρφωση του σύγχρονου σκληρού ήχου, όπως αυτός εκφράστηκε στη συνέχεια μέσα από άλλα τεράστια συγκροτήματα, όπως οι Metallica, Slayer, Megadeth, κ.ά. Ο ταχύτατος, «πάνκικος», τρόπος παιξίματος των Motorhead αποτέλεσε πρότυπο για όλους αυτούς τους επιγόνους, ενώ γοήτευσε μεγάλα κομμάτια της οργισμένης νεολαίας για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες.
Ο συνθέτης, στιχουργός, μπασίστας και τραγουδιστής των Motorhead ανταποκρινόταν πλήρως στον ροκ μύθο: μπλεξίματα με τον νόμο, άπειρες γυναίκες, καταχρήσεις. O ίδιος ομολόγησε σε περσινή του συνέντευξη στο περιοδικό RollingStone πως «από τα 30 και μετά έπινα ένα μπουκάλι Τζακ Ντάνιελς κάθε μέρα». Εκτός αυτών, ο Βρετανός ρόκερ ήταν επίσης διαβόητος για τις ασυνήθιστες «αισθητικές» του προτιμήσεις. Η τεράστια, για παράδειγμα, συλλογή του από αντικείμενα του ναζιστικού Ράιχ έχει προφανώς σχολιαστεί ποικιλοτρόπως, ο ίδιος ωστόσο απαντούσε πάντα πως δεν συμμερίζεται στο παραμικρό τις απόψεις των ναζί, απλώς του άρεσε το στιλ τους.
Ο Lemmy ωστόσο δεν ήταν απλά άλλος ένας προικισμένος μουσικός με μπόλικη «τρέλα». Αντιθέτως, όπως αποδεικνύουν οι διάφορες συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις του, επρόκειτο για έναν κανονικό στοχαστή, με ξεκάθαρη κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία. Ριζικά αντίθετος προς κάθε μορφή επίσημης εξουσίας, ενσάρκωνε ιδανικά το ασυμβίβαστο και αιρετικό πνεύμα της μουσικής του. Κι αυτή είναι η κληρονομία του. Αλλωστε, όπως τραγουδά στο εμβληματικό «Αce of Spades», «But that’s the way I like it baby/I don’t wanna live for ever».
Oι μουσικοί σταθμοί του
• 1975: H πρώτη του μπάντα, οι Hawkwind, τον διώχνει, διότι, όπως επισημαίνει σαρκαστικά ο ίδιος, «έκανα τα λάθος ναρκωτικά». Ακολουθεί ο σχηματισμός των Motorhead, μαζί με τον Λάρι Γουάλις στην κιθάρα και τον Λούκας Φοξ στα ντραμς. Η σύνθεση της μπάντας, εξαιρουμένου του Lemmy, άλλαξε αρκετές φορές στη συνέχεια.
• 1979: Κυκλοφορούν τα «Overkill» και «Bomber», τα πρώτα δύο πραγματικά επιτυχημένα άλμπουμ των Motorhead. Στα ντραμς πλέον βρίσκεται ο Φιλ «Philthy Animal» Τέιλορ και στην κιθάρα ο «Fast» Εντι Κλαρκ. Αυτή θεωρείται η κλασική σύνθεση της μπάντας.
• 1980: Κυκλοφορεί ίσως ο πιο σπουδαίος –και σίγουρα ο πιο γνωστός– δίσκος που δημιούργησαν ποτέ οι Motorhead. Το «Ace of Spades» αποτυπώνει ιδανικά τη μουσική υπογραφή του Lemmy, ενώ το ομώνυμο κομμάτι αποτελεί μία από τις κορυφές της μέταλ ανθολογίας.