«Αχ, Μισιρλού, είναι πικρό, πολύ πικρό να υποφέρεις» – «Ah…Ah…Missirlu Es muyamargo, es muy amargoel sufrir..», τραγουδάει στα ελληνικά και στα σεφαραδίτικα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού η Ζάνα. Οι μνήμες και η καρδιά της έμειναν στην προπολεμική Θεσσαλονίκη σε μια ακμάζουσα εβραϊκή κοινότητα που την αποχαιρέτησε μεταναστεύοντας με την οικογένειά της στην Αμερική. Ο πόλεμος έκοψε το νήμα με την πατρίδα και από τον εφηβικό έρωτα μόνον τα γράμματα, το τραγούδι και οι αφηγήσεις στον εγγονό πνίγουν τον καημό της. Ο εγγονός. Η γιαγιά. Και οι δύο Σεφαραδίμ. Ανακαλούν εικόνες και εμπειρίες. Ο ένας για να ορίσει ίσως τη σχέση του σεφαραδίτικου πολιτισμού με την ενεστώσα ζωή του, η άλλη (μια διάσημη τραγουδίστρια) γιατί από μικρή πάντα τραγουδούσε, πάντα αφηγούνταν τις εμπειρίες της.
Ο Λέων Ναρ, ύστερα από πέντε ερευνητικά επιστημονικά βιβλία για τη Θεσσαλονίκη και τους Εβραίους της πόλης, «βουτάει» για πρώτη φορά στην πρόζα. Γράφει ανασύροντας από τις μνήμες, εικόνες, ήχους της δικής του κληρονομιάς με τα σεφαραδίτικα που άκουγε να μιλούν στο σπίτι παππούδες, γιαγιάδες, γονείς. Συνθέτει μια ιστορία με τίτλο «Δεν σε ξέχασα ποτέ», που ανεβάζει σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε συνεργασία με το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για τρεις παραστάσεις από 31 Μαρτίου στο κτίριο Μ2.
Στην πρώτη του θεατρική γραφή, ο Ναρ, καθηγητής Ελληνικής Φιλολογίας στο Αμερικανικό Κολέγιο Ανατόλια, σεφαραδίτης της Θεσσαλονίκης, πλέκει γαϊτανάκι τη μυθοπλασία με την Ιστορία. «Είναι μια μουσικοθεατρική παράσταση, όπου το παρόν και το παρελθόν συνυπάρχουν», εξηγεί. Επίκεντρό της, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που ζητάει δικαίωση. Γύρω του εναλλάσσονται εικόνες της πόλης (video mapping: Κλεάνθη Καραπιπέρη), πτυχές του σεφαραδίτικου πολιτισμού (σκηνικά-κοστούμια: Γιάννη Κατρανίτσα), ζωντανή μουσική. Δέκα σεφαραδίτικα και ρεμπέτικα τραγούδια μερικά από την ελληνική εκδοχή τους («Μικρός αρραβωνιάστηκα», «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει», «Μισιρλού» κ.ά.) υπενθυμίζουν τη συμβίωση ορθοδόξων, Εβραίων και Οθωμανών.
Οι ήρωές της, η Ζάνα, ο Γκάμπι, ο Ιντό, η Γράσια, επισημαίνει ο συγγραφέας, «επαναφέρουν την ιστορική μνήμη ενός κόσμου που εξοντώθηκε βίαια και λησμονήθηκε άδικα, την αδιαφορία πολλών συμπολιτών αλλά και την έμπρακτη στήριξη άλλων», τον έρωτα, τη μετανάστευση, τη διαχείριση της κληρονομιάς από τις νεότερες γενιές. «Εγραψα με το παράπονο γιατί η δική μου γενιά καταλαβαίνει πλέον λίγες μοναχά ισπανοεβραϊκές λέξεις. Με την ανησυχία της συναισθηματικής αποστασιοποίησης που ίσως στιγματίσει τις επόμενες γενιές. Με υπέρτατη ανάγκη διαχείρισης της μνήμης των πολλών “απόντων”. Και κυρίως με την άνιση συχνά μάχη απέναντι σε όσους αμφισβητούν τα αναμφισβήτητα».
Η Σοφία Καλεμκερίδου στον βασικό ρόλο της διάσημης τραγουδίστριας που ερμηνεύει τα σεφαραδίτικα με τον Γιάννη Χαρίση (εγγονός, κινηματογραφικός παραγωγός), οι μουσικοί επί σκηνής Στέλλα Καμπουρίδου (καβάλ), Γιώργος Μιναχείλης (κανονάκι), Ηλίας Σαρηγιαννίδης (πολίτικο λαούτο) στηρίζουν τη μουσικοθεατρική παράσταση που θα κάνει περιοδεία εντός και εκτός Ελλάδος.