Τέλος το πρωτάθλημα για το 2018, έπειτα από την απόφαση των διαιτητών να απόσχουν, διαμαρτυρόμενοι για τον ξυλοδαρμό του Θανάση Τζήλου. Δίκαιη η αντίδραση των αρχόντων των γηπέδων. Ομως δυστυχώς δεν αρκεί μόνον αυτό για να απαλλαγεί το ελληνικό ποδόσφαιρο από κάθε μορφή βίας. Το θέμα είναι ποιος και γιατί προκάλεσε αυτή την επίθεση. Αν δεν απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, να είστε σίγουροι πως δεν θα είναι η τελευταία.
Επιτέλους ας πάψουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο άθλημα να κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Από τους εκάστοτε κυβερνώντες, παράγοντες, προπονητές, παίκτες και δημοσιογράφους. Ολοι ξέρουν πως οι ηθικοί αυτουργοί είναι αυτοί που προσπαθούν κατά καιρούς να αναδείξουν την ομάδα τους, με πολιτικές ή οικονομικές πιέσεις.
Και αυτοί είναι οι παράγοντες που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στους πολιτικούς να περάσουν τα «θέλω» τους.
Ομως αμέτοχοι δεν είναι ούτε οι προπονητές, αλλά ούτε οι ποδοσφαιριστές. Χάρη στο «μεροκάματο», κατεβάζουν το κεφάλι δεχόμενοι, με αστείες δηλώσεις ή πράξεις, να υπερασπίζονται τα αφεντικά τους. Κραυγές κατά της διαιτησίας όταν θεωρούν πως αδικήθηκαν. Τσιμουδιά όταν ευνοούνται κατάφωρα. Και τέλος οι δημοσιογράφοι. Πειθήνια όργανα, ένα μεγάλο μέρος.
Είτε φοβούμενοι μη χάσουν τη δουλειά τους είτε επειδή πιστεύουν πως θα τύχουν της εύνοιας των αφεντικών και ό,τι συνεπάγεται από αυτήν, έχουν μετατραπεί σε άτυπα γραφεία Τύπου των ΠΑΕ.
Αποτέλεσμα όλων αυτών, η πλήρης απαξίωση των πάντων σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία πολιτικών, παραγόντων, προπονητών, παικτών και Τύπου. Και φυσικά όλης της δομής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από την τοπική ομάδα του πιο απομακρυσμένου χωριού μέχρι την εθνική ομάδα.