Οι μόνοι που δεν παραπονούνται για τους περιορισμούς, λόγω της πανδημίας, είναι οι φίλαθλοι. Η απαγόρευση της παρουσίας τους στις εξέδρες περνάει απαρατήρητη, γιατί ούτως ή άλλως ελάχιστοι θα πήγαιναν να παρακολουθήσουν αγώνες του ελληνικού επαγγελματικού μας πρωταθλήματος. Αντιθέτως, αν τους επιτραπεί κάποια στιγμή να βρεθούν σε δικαστικές αίθουσες, θα παρατηρηθεί το αδιαχώρητο.
Πριν ακόμα κλείσουν υποθέσεις, που εδώ και χρόνια αμαυρώνουν την ιστορία του ποδοσφαίρου μας, κι ενώ υπάρχουν άλλες σε εκκρεμότητα, μας προέκυψε νέα. Και συμπτωματικά με αντιδίκους τους ίδιους. ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός πάλι στα… χαρακώματα. Οι δύο από τους τρεις διεκδικητές του τίτλου, με την τρίτη ΑΕΚ, να παρακολουθεί ως ουδέτερος παρατηρητής, ρίχνοντας έμμεσα λάδι στη φωτιά, με τους καυστικούς τίτλους των φίλα σ’ αυτήν προσκείμενα ΜΜΕ.
Ενώ σε κάθε κατρακύλα, σε κάθε πτώση, λες, που θα πάει, φτάσαμε στο τέρμα, πιάσαμε πάτο, στο… ρημαδιασμένο ποδόσφαιρό μας αποδεικνύεται πως δεν υπάρχει τελειωμός. Φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι τι μυαλά κουβαλάνε όσοι ασχολούνται μ’ αυτό και αποφασίζουν για αυτό. Πώς μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά, αλλά κι αν δεν συμβαίνουν ποιοι τα κατεργάζονται και γιατί;
Διαβάζεις τις… πολεμικές ανακοινώσεις των εμπλεκομένων. Τους τίτλους και τα σχόλια στα ΜΜΕ και καταλήγεις στο συμπέρασμα πως, όλοι μαζί, εχθροί και φίλοι, προσπαθούν να βάλουν και την ταφόπλακα, αφήνοντας τα… σκουλήκια να φάνε, ό,τι έχει απομείνει.
Πολιτεία και Δικαιοσύνη δείχνουν πως παραμένουν θεατές, ενός έργου που επαναλαμβάνεται εδώ και χρόνια. Ψήφιση νόμων επί νόμων και έκδοση αποφάσεων, με σκεπτικά, που αντί να ξεκαθαρίζουν το τοπίο, το θολώνουν ακόμα περισσότερο. Αποτέλεσμα; Η αγωνιστική απαξίωση των ομάδων μας και της Εθνικής μας.