Μπορεί το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου μας να ονομάζεται επαγγελματικό, εδώ και περίπου σαράντα χρόνια, όμως ουσιαστικά, ποτέ οι ομάδες δεν λειτούργησαν ως ανώνυμες εταιρείες. Μέχρι σήμερα, σχεδόν όλες είχαν ελλειμματικό ισολογισμό με πενιχρά έσοδα από το τηλεοπτικό συμβόλαιο και τα εισιτήρια.
Πού να φτάσουν όμως αυτά; Οι υπερβάσεις στη στελέχωση του ρόστερ επαφίονταν στη γενναιοδωρία των πλουσίων αφεντικών.
Οπότε, καθώς οι τελευταίοι είδαν πως έριχναν τα λεφτά τους σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο και χωρίς κέρδος, αποφάσισαν να κόψουν αυτή τη συνήθεια.
Σε αυτό συνετέλεσε και η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, για να έρθει και η πανδημία, τα περισσότερα ταμεία να στερέψουν τελείως και το ελληνικό ποδόσφαιρο να δει κατάματα την πραγματικότητα.
Ετσι, η μόνη σανίδα σωτηρίας έμεινε η Ευρώπη. Ομως, πλέον κι αυτή μόνο για τον πρωταθλητή, που θα έχει την ευκαιρία να συμμετέχει στους ομίλους του Champions League, αφού θα έχει εξασφαλισμένα έσοδα που αγγίζουν τα 35.000.000 ευρώ.
Για τους υπόλοιπους τρεις, που θα παίξουν από φέτος στο Europa Conference, αναλογούν τα «ψίχουλα» των πέντε εκατομμυρίων.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό το γιατί «καίει» τους ανταγωνιστές η κατάκτηση του εφετινού τίτλου. Θα σημάνει για τον πρωταθλητή μία οικονομική ισχυροποίηση, με αποτέλεσμα να έχει τη δυνατότητα επιλογής παικτών από το… πάνω ράφι.
Ετσι, με το άνοιγμα της αγωνιστικής ψαλίδας, να ξεκινήσει και την επόμενη κούρσα από ευνοϊκότερη θέση. Αυτό δηλαδή που με… άλλα λόγια αποκαλούν στο πρωτάθλημα της Formula 1… pole position.