Η επιτυχία του Ολυμπιακού να προκριθεί στη φάση των «16» του Γιουρόπα Λιγκ δεν πρέπει να αποτελέσει το δένδρο που θα κρύψει το δάσος των προβλημάτων που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ούτε φυσικά τα δικά του σφάλματα που διαπιστώθηκαν, για άλλη μία φορά,
στην Ολλανδία.
Το θετικό για τους «ερυθρόλευκους» είναι πως έχουν φτάσει στο σημείο, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλός τους, να παλεύουν το παιχνίδι μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Ακόμα κι αν βρεθούν με την πλάτη στον τοίχο, όπως συνέβη, το βράδυ της Πέμπτης. Και το σπουδαιότερο, να το προσπαθούν με οργανωμένη ανάπτυξη κι όχι με… επιθέσεις αυτοκτονίας.
Στα «μείον» θα τονίσουμε τα κενά που παρουσιάζει η άμυνα στις «στημένες μπάλες» και η αστάθεια του Σα. Κι αν το ντεφορμάρισμα του Πορτογάλου τερματοφύλακα και η επάνοδός του στη σταθερότητα είναι αποκλειστικά δική του ευθύνη, η βελτίωση της αμυντικής λειτουργίας των νταμπλούχων, επαφίεται στον Πέδρο Μαρτίνς.
Πλέον, με τον βασικό στόχο να έχει επιτευχθεί, οι «ερυθρόλευκοι», παίκτες, προπονητής, διοίκη-ση αλλά και οι φίλαθλοί του, μπορούν να απολαύσουν το ευρωπαϊκό τους ταξίδι.
Και αν αυτό συνεχιστεί για άλλον ένα γύρο, πιθανόν να βοηθήσει και στη συνολική βαθμολογία τη χώρα μας, που κινδυνεύει να βρεθεί στην 20ή θέση, με ό,τι συνεπάγεται από αυτήν την κατρακύλα.
Θα πείτε, κι αν δεν βρεθεί, θα αλλάξει κάτι; Φυσικά όχι. Η «ψαλίδα» από τις ποδοσφαιρικά ανεπτυγμένες χώρες ανοίγει συνεχώς.
Μαθηματικά οδηγούμαστε στην απαξίωση, εντός και εκτός γηπέδων, αφού ούτε χρήματα υπάρχουν, ούτε κάποιο σχέδιο από την πολιτεία ή τους παράγοντες, ώστε να ελπίζουμε σε κάποια ανάκαμψη.