Τον Αύγουστο του 1990 ο Ουμπέρτο Εκο διαπίστωσε ότι, λόγω των καλοκαιρινών αδειών, ο όγκος των ανούσιων πληροφοριών έλειπε από τις εφημερίδες της εποχής και διάβαζε ποιοτικά και ουσιαστικά ρεπορτάζ. Ετσι, έγραψε τη φράση «τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Αυτή την ποιότητα και την ουσία έχουν οι αυγουστιάτικες επιτυχίες των πρωταθλητών μας, οι οποίες αναδύθηκαν μέσα από προσωπικές στερήσεις, την υπομονή και την αντοχή τόσο των ιδίων όσο και των οικογενειών τους και το πείσμα της διεκδίκησης ενός ονείρου, το οποίο στην πράξη δεν ανταποκρίνεται σε όσα βίωσαν όταν, κάποιες φορές, οι θεσμοί που τους εκπροσωπούν ήταν απόντες.
«Οι γονείς μου με ξυπνούσαν στις πέντε το πρωί για προπόνηση», «έτρωγα παγάκια να μείνω αδύνατος», «έλεγαν ότι δεν θα φτάσω ψηλά και δεν πρέπει να είμαι στον σχεδιασμό των υποτροφιών», είναι κάποιες από τις φράσεις που έχουν δηλώσει στην «Κ» οι πρωταθλητές και οι πρωταθλήτριές μας, που αυτόν τον Αύγουστο πρόσθεσαν στην ελληνική τροπαιοθήκη περισσότερα από δέκα μετάλλια. Κωπηλάτες, κολυμβητές και αθλητές του στίβου ανέβασαν τη γαλανόλευκη στους ιστούς των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και ίσως αύριο να έρθουν κι άλλα μετάλλια.
Τον… θεμέλιο λίθο σε αυτές τις διακρίσεις αποτελούν οι οικογένειες των αθλητών. Οι γονείς στερήθηκαν για να πληρώνουν προπονητές, γιατρούς, διατροφολόγους. Οι γονείς κράτησαν τα παιδιά στον αθλητισμό όταν θέλησαν να σταματήσουν, οι γονείς τούς σκούπισαν τα μάτια και τους έδωσαν κουράγιο όταν δεν ανέβηκαν στο βάθρο και όταν δεν τους στήριξαν οι φορείς.
Τον… θεμέλιο λίθο σε αυτές τις διακρίσεις αποτελούν οι οικογένειες των πρωταγωνιστών.
Ο Αύγουστος των διακρίσεων άρχισε με το ένα χρυσό και τα τρία ασημένια από το ευρωπαϊκό της κωπηλασίας. Είχαν τα τρία χρυσά και το ένα χάλκινο από τα παγκόσμια εφήβων και νεανίδων. Το άθλημα των κουπιών αποτελεί τα τελευταία χρόνια το ισχυρότερο… αθλητικό χαρτί. Κάθε χρόνο φέρνει διακρίσεις. Πίσω από αυτές υπάρχει ένας σοβαρός προγραμματισμός από την ομοσπονδία και ο Τζιάνι Ποστιλιόνε, ένας, όπως λένε κάποιοι, αυστηρός αλλά αποτελεσματικός προπονητής.
Με δύο μετάλλια επέστρεψε από τη Ρώμη ο Απόστολος Χρήστου και με ένα ο Κριστιάν Γκολομέεβ. Και στις δύο περιπτώσεις η οικογένεια αποτέλεσε βασικό πυλώνα της εξέλιξης των κολυμβητών. Το ίδιο και στον στίβο. Ανθρωποι του αθλητισμού οι γονείς της «Αικατερίνης των αιθέρων», ήταν πάντα δίπλα της. Στην περίπτωση της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, η οικογένεια και οι φίλοι της την προέτρεψαν να ξαναρχίσει το βάδην στα 27, διότι στα 19, απογοητευμένη που δεν την επέλεξαν στην ομάδα του 2004, είχε σταματήσει. Μεγάλος χορηγός των ονείρων της υπήρξε το οικογενειακό τσιπουράδικο. Κι όσο για τον Μίλτο Τεντόγλου, εκτός από τους γονείς, βασικό ρόλο έπαιξαν και οι προπονητές, αρχικά ο Βαγγέλης Παπανίκος και, στη συνέχεια, ο Γκεόργκι Πομάσκι.
Η μικρή ηλικία των περισσοτέρων πρωταθλητών δίνει ελπίδες και για τον ολυμπιακό Αύγουστο του 2024. Οπως όλα δείχνουν θα είναι και αυτός ένας Αύγουστος με ουσιαστικές αθλητικές ειδήσεις.