Πριν από λίγες ημέρες, ο Ευθύμιος (Μάκης) Μίτας ανέβηκε στην πρώτη θέση του βάθρου στο παγκόσμιο κύπελλο σκοποβολής (στο σκιτ, το αγώνισμα με κυνηγετικό όπλο και στόχο «πιάτα» που εκσφενδονίζονται στο πεδίο του σκοπευτή), στο Καζακστάν. Η είδηση πέρασε στα «ψιλά» των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης ίσως διότι το άθλημα δεν είναι δημοφιλές ή διότι ο ίδιος ο αθλητής δεν έχει κάποιες δεκάδες χιλιάδες ακολούθους στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Ο 38χρονος σκοπευτής όμως έχει αφιερώσει 25 χρόνια από τη ζωή του σε αυτό το άθλημα γιατί, όπως δήλωσε στο kathimerini.gr, πιστεύει ότι διαθέτει τις δυνατότητες να φέρει στην Ελλάδα μία ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.
Ο Μάκης Μίτας είναι από τους αθλητές που έχουν φτάσει πολλές φορές κοντά στη… βρύση της μεγάλης διάκρισης, αλλά κάποιο… πιάτο δεν σπάει και δεν τον αφήνει να… πιεί νερό. Μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, μετάλλια σε παγκόσμια κύπελλα αλλά η μεγάλη επιτυχία που, σύμφωνα με τις επιδόσεις του, βρίσκεται μέσα στις δυνατότητές του δεν έχει έρθει. Πολλές φορές ο πρωταθλητής μας έχει σκεφτεί να εγκαταλείψει το άθλημα αλλά υπάρχει μία φωνή μέσα του που του μιλάει γι΄ αυτή τη διάκριση και, τότε, ξαναπιάνει το όπλο και αρχίζει να σημαδεύει -και πάλι- πιατάκια.
Το χρυσό μετάλλιο από το παγκόσμιο του Καζακστάν είναι το δεύτερο της συλλογής του σκοπευτή από παγκόσμια κύπελλα. Το πρώτο ήταν το 2012 στην Αμερική όπου, μαζί με το χρυσό, είχε «πετύχει» και δύο παγκόσμια ρεκόρ. «Αυτή η πρόσφατη επιτυχία είναι σημαντική για εμένα. Τα τελευταία 2-3 χρόνια ήμουν κοντά στους τελικούς και δεν έμπαινα για ένα πιάτο. Είχα σκεφτεί να σταματήσω αλλά νιώθω ότι μπορώ να φέρω στη χώρα μου ένα παγκόσμιο, ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Γι΄αυτό δεν σταματάω», μας λέει.
Η σκοποβολή, όπως όλα τα αθλήματα σε επίπεδο πρωταθλητισμού, δεν είναι εύκολη. Απαιτεί από τον αγωνιζόμενο υπομονή, επιμονή και πολλές ώρες προπόνησης. «Τα νούμερα είναι πολύ υψηλά. Στο παγκόσμιο κύπελλο είχα πετύχει 122/125 και, παρά τη μεγάλη επίδοση, δεν ήξερα εάν θα μπω στον τελικό. Από τη στιγμή που κάποιος θα προκριθεί στον τελικό οι ελπίδες για να κατακτήσει ένα μετάλλιο είναι για όλους οι ίδιες. Μέχρι πριν από λίγες ημέρες στον τελικό έμπαιναν οκτώ αθλητές. Αποφασίστηκε να μπαίνουν έξι για να είναι πιο γρήγορο. Εμένα μου αρέσει αλλά από την άλλη πλευρά είμαστε το μόνο άθλημα που δεν έχει οκτάδα», υπογράμμισε ο Μάκης Μίτας.
Ο 38χρονος σκοπευτής μυήθηκε στο άθλημα από τον παππού του, ο οποίος ήταν δεινός κυνηγός. Ήταν 13 ετών όταν πήγε για πρώτη φορά με τον παππού του στο σκοπευτήριο της Μαλακάσας. Ο μικρός Μάκης έπιασε το όπλο και έριξε. Η ευστοχία του εντυπωσίασε σκοπευτές με τα διπλάσια χρόνια του. «Μου άρεσε πολύ. Αμέσως κατάλαβα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Από τότε ζητούσα κάθε μέρα να πηγαίνουμε στο σκοπευτήριο».
«Δύο χρόνια δεν μπορούσα να ρίξω»
Από τότε πέρασαν 25 χρόνια. Σε αυτά τα χρόνια ο πρωταθλητής έζησε χαρές, έζησε και λύπες. «Μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωή μου ήταν το 2004, όταν, λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πέθανε ο άνθρωπος που έφερε τη σκοποβολή στην Ελλάδα και τη βοήθησε να «ανθίσει», ο προπονητής Τιμούρ Ματογιάν. Ήμουν μέλος της Ολυμπιακής Ομάδας αλλά όταν «έφυγε» υπήρξαν άλλες επιλογές και δεν αγωνίστηκα. Είχα στενοχωρηθεί τόσο πολύ που για δύο χρόνια δεν μπορούσα να ρίξω. Σε ότι αφορά τις ωραίες στιγμές είναι αυτές που ζω με τους συναθλητές μου καθώς και η κατάκτηση μιας διάκρισης. Αυτές οι εικόνες δεν φεύγουν από το μυαλό».
Το 2012 και το 2016 ο πρωταθλητής φόρεσε στο στήθος το εθνόσημο και αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς. Στο Παρίσι θέλει να… τριτώσει το καλό. Για να το πετύχει βρίσκεται ήδη στο… κυνήγι του «εισιτηρίου». «Η πρώτη πρόκριση θα δοθεί σε λίγες ημέρες στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες. Θα ακολουθήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και το παγκόσμιο. Είμαι ευχαριστημένος από την προετοιμασία μου».
Ο Μάκης Μίτας βρίσκεται ανάμεσα στους καλύτερους σκοπευτές του κόσμου στο σκητ. Για να φτάσει -και να παραμείνει- σε αυτό το επίπεδο καθημερινή προπονείται στο σκοπευτήριο πέντε ώρες την ημέρα. Το προπονητικό πρόγραμμά του περιλαμβάνει και γυμναστήριο. Δηλαδή, πρόκειται για μία ενασχόληση που δεν του επιτρέπει να ασχοληθεί με κάποια άλλη δραστηριότητα. «Ευτυχώς μας βοηθάει η Ομοσπονδία και η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Εάν δεν υπήρχε το πρόγραμμα «Υιοθετήστε έναν αθλητή» που εμπνεύστηκε ο κ. Καπράλος δεν θα μπορούσα να συνεχίσω στο άθλημα. Θα ήταν αδύνατο να επιβιώσω», τονίζει.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr