Για άλλη μία φορά στο ελληνικό ποδοσφαίρου το αποτέλεσμα ενός αγώνα μπορεί να κριθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων. Τα όσα συνέβησαν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» αποτελούν ακόμη μία «μαύρη σελίδα» στην ιστορία του θεσμού.
Θα μπορούσε να μπει κάποια στιγμή ένα τέλος σε αυτό που συμβαίνει μόνο στα παιχνίδια του πρωταθλήματος και όχι όταν οι ίδιοι οπαδοί βρίσκονται στις εξέδρες των ευρωπαϊκών παιχνιδιών των ομάδων μας; Πιστεύω πως υπάρχει λύση και είναι η μόνη. Γιατί οι «ελληνικές» τιμωρίες δείχνουν να μην πτοούν κανέναν.
Σκεφθείτε τι πιο απλό θα ήταν αν ο κ. Μαρινάκης, μόλις έπεσε η κροτίδα στον χώρο προθέρμανσης των παικτών, καλούσε σε αποχώρηση τους δικούς του ποδοσφαιριστές. Να συνόδευε τους αντιπάλους στ’ αποδυτήρια και να έλεγε στον διαιτητή να διακόψει το ματς.
Σενάριο επιστημονικής φαντασίας, θα πείτε. Είμαι όμως βέβαιος πως αν ήξερε ότι η ίδια αντίδραση θα υπήρχε και από τους κ. Αλαφούζο, Μελισσανίδη και τους άλλους ομολόγους του των ΠΑΕ, θα το έπραττε. Ούτε εκθέσεις διαιτητών, ούτε παρατηρητών, ούτε Αστυνομίας.
Φυσικά, πάντα, έπειτα από ένα τέτοιο γεγονός τίθεται το ερώτημα αν θέλουν κι αν μπορούν να επιβληθούν στους φανατικούς οπαδούς τους. Η πρακτική των ευρωπαϊκών αγώνων δείχνει πως μπορούν. Επομένως πρέπει τα ίδια τα αφεντικά να αποδείξουν και πως θέλουν.
Και ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός: να επιβάλλουν οι ίδιοι τις ποινές στις ομάδες τους και να αποκλείσουν αυτοί τους «ανεγκέφαλους» από τις κερκίδες. Μόνο έτσι θα δείξουν πως έχουν στο μυαλό τους να γίνουν «Ευρωπαίοι».