Τις προηγούμενες δεκαετίες, αποτελούσε καθολική παραδοχή ότι η διαφορά του ΝΒΑ από το ευρωπαϊκό μπάσκετ παρέμενε μεγάλη. Το να αγωνισθεί Ευρωπαίος στο κορυφαίο αμερικανικό πρωτάθλημα μπάσκετ αποτελούσε πρώτη είδηση, όμως με την πάροδο των ετών η «ψαλίδα» δείχνει να κλείνει, την ίδια στιγμή που βασικοί πρωταγωνιστές στην απέναντι «όχθη» του Ατλαντικού, δεν είναι αποκλειστικά Αμερικανοί, αλλά και παίκτες όπως ο δικός μας, Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Σέρβος Νίκολα Γιόκιτς ή ο Σλοβένος Λούκα Ντόντσιτς.
Πλέον, πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ –αν και διασπασμένο– μπορεί να κοιτάξει στα μάτια το ΝΒΑ. Επιβάλλεται, όμως, να τεθεί επιτέλους ένα κοινό πεδίο αποφάσεων, κανονισμών και διαστάσεων παγκοσμίως.
Η «Κ» βρήκε τον πολύπειρο και κάτοχο δύο Ευρωλιγκών, πρώην προπονητή της εθνικής ομάδας, αλλά και των Φενέρμπαχτσε και ΤΣΣΚΑ, Δημήτρη Ιτούδη, ο οποίος έδωσε σημαντικές απαντήσεις στους προβληματισμούς μας.
– Κόουτς, τελικά, μπορούμε να πούμε ότι μειώνονται οι αποστάσεις μεταξύ του ΝΒΑ και της Ευρώπης στο μπάσκετ;
Εξαρτάται. Δεν μπορούμε να το βάλουμε ως επικεφαλίδα ότι μειώνονται οι αποστάσεις. Εξαρτάται τι εννοείς. Οργανωτικά; Παικτικά; Σχετικά με τις αμοιβές, επισκεψιμότητα φιλάθλων στα γήπεδα, με τα τηλεοπτικά δικαιώματα, τον τρόπο προβολής του αθλήματος; Υπάρχουν τόσες πολλές πτυχές που δεν μπορούμε να γενικεύσουμε, εκτός αν τις αναλύσουμε μία μία. Για να μιλήσουμε αγωνιστικά, προφανώς η Ευρωλίγκα αντιπροσωπεύει το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη, το πιο ανταγωνιστικό και είναι, αν θέλεις, ένα βήμα πριν από το ΝΒΑ. Γι’ αυτό και κάποιοι αθλητές οι οποίοι είναι σε υψηλό επίπεδο, αλλά δεν βρίσκουν αγωνιστικά λεπτά τα οποία θα ήθελαν εκεί, έρχονται στην Ευρωλίγκα, καθώς γνωρίζουν πως όλα τα μάτια των σκάουτερ, των ιδιοκτητών των ομάδων και των γενικών διευθυντών του ΝΒΑ είναι στραμμένα στην Ευρώπη και παρακολουθούν την εξέλιξη αθλητών που αγωνίζονται εδώ. Προφανώς υπάρχουν πολλοί παίκτες οι οποίοι αγωνίζονται στην Ευρωλίγκα που θα είχαν έναν πολύ καλό και σημαντικό ρόλο σε μία ομάδα του ΝΒΑ. Εξαρτάται όμως από τη χημεία, το περιβάλλον, από το πόσο τον πιστεύει η ομάδα του ΝΒΑ κ.ο.κ.
– Ακούμε συνεχώς ότι φεύγουν παίκτες για ΝΒΑ ή έρχονται εδώ από τις ΗΠΑ και δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στα δεδομένα. Ποια είναι τελικά αυτά τα περίφημα δεδομένα;
Τώρα ανοίγεις ένα θέμα το οποίο έχω τονίσει και γραπτώς, στον Παγκόσμιο Σύνδεσμο Προπονητών της FIBA, ο οποίος με τιμά που είμαι μέλος του, αλλά και στην Ευρωλίγκα ως πρόεδρος των προπονητών της. Εχω αναφερθεί λέγοντας πως θα ήθελα ως άνθρωπος που αγαπάει το άθλημα και ασχολείται μ’ αυτό, να έχουμε ίδιους κανονισμούς και στις τρεις εκφάνσεις του αθλήματος: το κολεγιακό, το ΝΒΑ και την Ευρωλίγκα. Το λέω αυτό διότι παρουσιάζουμε στον κόσμο τρεις διαφορετικές διαστάσεις, τρία διαφορετικά πλαίσια κανονισμών και αυτό δεν βοηθά. Εχουμε άλλους κανονισμούς στο κολεγιακό, άλλους στο ΝΒΑ –παραπλήσιους με την Ευρωλίγκα– όπως επίσης έχουμε και διαφορετικό dimension, διαφορετικές διαστάσεις. Είναι πολύ μεγαλύτερο το γήπεδο στο ΝΒΑ –διότι κάποια εκατοστά είναι πολύ σημαντικά–, είναι και διαφορετικό το τρίποντο. Αυτό το έθεσα ως θέμα στην προηγούμενη διοίκηση της Ευρωλίγκας και θα το θέσω ξανά και στην τωρινή. Βλέπουμε, πλέον, όλο και περισσότερο, πολλούς παίκτες να πατούν την πλάγια γραμμή διότι ψάχνουν το έξτρα βηματάκι να σουτάρουν από τις γωνίες.
– Τι σου απάντησαν κόουτς;
Η απάντηση που πήρα ήταν ότι για να γίνει αυτό και να αλλάξουν οι διαστάσεις, θα πρέπει να γίνει ολόκληρη… επανάσταση. Πολλά γήπεδα στην Ευρώπη δεν έχουν τη δυνατότητα να αυξήσουν το μέγεθος του αγωνιστικού χώρου, ούτε να φέρουν πιο κοντά τις κάθετες γραμμές στις 45 μοίρες. Το τρίποντο στο ΝΒΑ από τα elbow και λίγο πιο βαθιά, είναι πιο μακριά απ’ ό,τι είναι οι πλάγιες, γι’ αυτό κάποιοι παίκτες είναι εκεί στις γωνίες και σουτάρουν. Αυτό που θα θεωρούσα εγώ ιδανικό είναι να έχουμε ένα κοινό πλαίσιο κανονισμών, ίδιες διαστάσεις, τα πάντα να είναι ίδια στο άθλημα που λέγεται μπάσκετ. Οπως είναι στο ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είτε παίζεται στην Αφρική, είτε στην Ασία, είτε στην Ευρώπη, είτε στην Αυστραλία, έχει το ίδιο πλαίσιο.
– Στο μπάσκετ, υπάρχουν όμως διαφορετικά κέντρα αποφάσεων στο ΝΒΑ, στην Ευρωλίγκα, στη FIBA.
Ηδη έχουν γίνει κάποια βήματα τόσο από την πλευρά της FIBA και τον κ. Ζαγκλή, όσο και από την Ευρωλίγκα και τον κ. Μποντίρογκα. Ελπίζω ότι θα βρεθεί κοινό πεδίο, κοινές συνιστώσες. Θεωρώ ότι μόνο να κερδίσει έχει το άθλημα. Το καλεντάρι είναι το πιο δύσκολο, καθώς δεν υπάρχουν πολλές ημερομηνίες. Υπάρχουν οι διοργανώσεις για τις εθνικές ομάδες, τα εθνικά πρωταθλήματα κ.ο.κ. Σχετικά με το άλλο που ανέφερες, υπάρχει μια παράδοση τεράστια γύρω από το κολεγιακό πρωτάθλημα, όπου εκεί, πολύ δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Οι γραμμές του, οι διαστάσεις κ.τ.λ. Βέβαια, έτσι λέγαμε και με τα 45 δευτερόλεπτα και στην πορεία έπεσαν πιο κάτω, μπήκε και το τρίποντο. Πιστεύω ότι αν κυριαρχήσει μια ιδέα ότι το άθλημα αυτό θα πρέπει να παρουσιάζεται παγκοσμίως με τους ίδιους κανονισμούς και τις ίδιες διαστάσεις, θεωρώ ότι μόνο κέρδος θα έχουμε.
– Πιστεύεις ότι είναι μόνο θέμα καλής διάθεσης; Διότι βλέπω πως τόσο οι παίκτες όσο και οι προπονητές θέλουν μία κοινή συνισταμένη στο άθλημα.
Καλό θα ήταν να ακούγονται οι φωνές και των αθλητών και των προπονητών. Ηδη με αυτούς τους συνδέσμους, όπως το World Basketball Association of Coaches που έγκειται στη FIBA, υπάρχουν φωνές των προπονητών, μας ρωτούν, αλλά θα έπρεπε αυτό να συμβαίνει πιο συχνά και για τους κανονισμούς και για τις διαστάσεις αλλά και για το πώς το άθλημα μπορεί να γίνει πιο συναρπαστικό. Για ένα άθλημα όπου επιτυγχάνεται ο στόχος ανά δευτερόλεπτο, είναι physical και ο κόσμος το αγαπά. Επίσης, θα πρέπει να αφουγκραζόμαστε τη νέα γενιά, τι θέλει ίσως και να μην μπερδεύουμε τον κόσμο. Να απλοποιούμε τις καταστάσεις.
– Κόουτς, γιατί οι παίκτες δεν «χωρούν» στο γήπεδο πλέον; Είναι πιο γυμνασμένοι; Εχει γίνει το μπάσκετ πιο σκληρό;
Σίγουρα το παιχνίδι έχει γίνει πιο physical και τα μεγέθη των παικτών έχουν αυξηθεί. Στο ΝΒΑ για παράδειγμα τα «τριάρια», εδώ μπορούν να είναι «τεσσάρια» κ.ο.κ. Δηλαδή έχουμε πλέον μεγαλύτερα κορμιά, πληθώρα παικτών και σε συνδυασμό με τον κανονισμό των τριών δευτερολέπτων, οι άμυνες ανοίγουν, έχουμε περισσότερες διεισδύσεις και κατ’ επέκταση, περισσότερους χώρους για να δημιουργείς καταστάσεις.
– Πιστεύεις ότι το μπάσκετ τείνει να απευθύνεται όλο και περισσότερο σε υψηλότερα κορμιά; Μήπως τείνουν να χαθούν οι «κοντοί»;
Δεν θα το ’λεγα. Στο μπάσκετ υπάρχουν παίκτες που δεν έχουν ύψος, παρ’ όλα αυτά δημιουργούν εκπληκτικές φάσεις, τόσο εδώ όσο και στο ΝΒΑ. Ο Πατ Μιλς είναι ψηλός για παράδειγμα; Ή ο Καμπάτσο;
– Ισως να μην είναι τόσοι πολλοί οι «κοντοί» όσο στο παρελθόν;
Μπορώ να βρω πολλά γκαρντ τα οποία μπορούν να επιβιώσουν στο άθλημα των ψηλών, αλλά αυτό που –εν ολίγοις– θέλουμε εμείς στο μπάσκετ, είναι να έχουμε δημιουργούς και εκτελεστές. Εάν ένα είναι δημιουργός από το «3», καλώς. Αν είναι από τα γκαρντ, ας είναι από εκεί ή αν είναι ψηλός. Δημιουργός όπως ο Γιάννης, μ’ αυτό το ύψος ή ο Γιόκιτς, παιδιά που πλέον παίζουν με πρόσωπο προς το καλάθι και όχι τόσο με πλάτη. Το post game αρχίζει να χάνει έδαφος. Ολοι ψάχνουν πλέον λέι απ, drive, βολές ή ελεύθερο τρίποντο. Εκεί κινείται η πλειονότητα των επιθετικών επιλογών των περισσότερων προπονητών. Δεν ακουμπάμε πλέον την μπάλα τόσο στο χαμηλό ποστ για δημιουργία από εκεί. Στη φιλοσοφία τη δική μου, δεν το έχω απορρίψει αυτό και προσπαθώ να έχω ισορροπία του inside – outside. Αλλά στο ΝΒΑ, υπάρχει περισσότερο η τάση που είπαμε πριν.
– Τη φετινή Ευρωλίγκα πώς τη βλέπεις;
Πολύ ανταγωνιστική, ίσως πιο ανταγωνιστική από τις προηγούμενες. Το καλό είναι ότι εισακούστηκαν οι απόψεις των προπονητών και η δική μου για τα play in. Ηταν άσχημο η 9η ομάδα για έναν πόντο ή για μία νίκη να θεωρούνταν αποτυχημένη και να μην έμπαινε στα play off. Hμασταν 16 ομάδες και το 50% έμπαινε στα play off. Εγιναν 18 οι ομάδες αλλά έμειναν πάλι 8 αυτές που προκρίνονται. Ξαφνικά ακυρώνεις την προσπάθεια του 9ου, του 10ου, του 11ου κ.ο.κ. Με τα play in θεωρώ ότι είναι πιο δίκαιο σύστημα. Ελπίζω να αυξηθούν περισσότερο οι ομάδες στο σύνολό τους, πάνω από τις 18 και να γίνουν και δύο γκρουπ στην κανονική περίοδο. Στο ΝΒΑ είναι ήδη 30 οι ομάδες και οι 16 εξ αυτών προκρίνονται. Δηλαδή άνω του 50%.