«Κατέβηκα τις σκάλες στις κερκίδες και οι άνθρωποι μου φώναζαν λέγοντάς μου: “Είσαι άχρηστος. Δεν παίζεις καν, απλά κάνεις διαφημίσεις”. Ένιωσα λίγο νεκρός μέσα μου».
Ο Σεμπαστιάν Αλέ ξαναζεί τη στιγμή που οι οπαδοί της Ακτής Ελεφαντοστού στο στάδιο «Alassane Ouattara» στράφηκαν εναντίον του μετά την ήττα με 4-0 από την Ισημερινή Γουινέα στη φάση των ομίλων του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Ήταν ένα ταπεινωτικό αποτέλεσμα που είχε φέρει τους οικοδεσπότες του τουρνουά στο χείλος του αποκλεισμού.
Τρεις εβδομάδες αργότερα στον ίδιο χώρο, ο 29χρονος Αλέ πέτυχε το νικητήριο γκολ στον τελικό με τη Νιγηρία και η απίθανη εξιλέωση του ίδιου, αλλά και της εθνικής ομάδας της Ακτής Ελεφαντοστού είχε ολοκληρωθεί.
Για τον Αλέ, ήταν το ονειρικό φινάλε το οποίο δεν θύμιζε σε τίποτα το εφιαλτικό ταξίδι που είχε ξεκινήσει 18 μήνες πριν, όταν και είχε διαγνωστεί με όγκο στους όρχεις. Από τις χημειοθεραπείες και το κρεβάτι του νοσοκομείου, μέχρι την αποθέωση για την κατάκτηση ενός τροπαίου το οποίο κυνηγούσε από το 2015.
Ο Σεμπαστιάν Αλέ πήγε στην Ντόρτμουντ τον Ιούλιο του 2022 από τον Άγιαξ. Οι Γερμανοί είχαν ξοδέψει 34,5 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσουν ως αντικαταστάτη του Έρλινγκ Χάαλαντ, που πήγε στη Μάντσεστερ Σίτι. Μερικές εβδομάδες αργότερα, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους στην Ελβετία, ο Αλέ παραπονέθηκε για έναν «ενοχλητικό» πόνο γύρω από την κοιλιά του.
«Το έλεγξα μερικές φορές με τον φυσιοθεραπευτή μου και δοκιμάσαμε διάφορα πράγματα, αλλά δεν έφυγε ποτέ», θα πει ο Αλέ στην τελευταία του συνέντευξη στο «The Athletic». «Ρώτησα τους γιατρούς αν ήταν δυνατόν να κάνω ένα ηχοκαρδιογράφημα και είδαν κάτι που πίεζε την κοιλιά μου. Έκανα μαγνητική τομογραφία την επόμενη μέρα και βρήκαν τον όγκο. Έπρεπε να ελέγξουν αν ήταν κακοήθης ή καλοήθης. Ελέγξαμε μετά την προπόνηση και μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, ο γιατρός είπε: “Πρέπει να χειρουργηθείς και μπορούμε να ξεκινήσουμε σήμερα ή αύριο”. Είπα, εντάξει, αλλά τι ακριβώς είναι;. Τότε ήξερα ότι ήταν καρκίνος. Αυτή είναι μια δυνατή λέξη και φοβίζει τους πάντες – κανείς δεν θέλει να τον έχει – αλλά όταν έχεις καρκίνο, έχεις περισσότερες γνώσεις γι’ αυτόν».
Ο Αλέ υποβλήθηκε σε επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου και ξεκίνησε χημειοθεραπεία, η οποία περιελάβανε πενθήμερη παραμονή στο νοσοκομείο συνδεδεμένη με καθετήρα. Έκανε τρεις κύκλους θεραπείας και μια δεύτερη χειρουργική επέμβαση για την εξαγωγή των υπολειπόμενων ευρημάτων από τον όγκο. Αυτό είχε το τίμημά του.
«Οι δύο τελευταίες ημέρες της χημειοθεραπείας ήταν οι πιο ισχυρές όσον αφορά τις παρενέργειες», λέει ο Αλέ, ο οποίος βέβαια σε αυτή τη μάχη δεν ήταν μόνο του. Στο πλευρό του εκτός από τη σύζυγό του, Πρίσιλα, είχε τα τρία του παιδιά και τα αδέλφια του. Σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν σκέφτηκε ποτέ να αποσυρθεί, αλλά παραδέχεται ότι υπήρξαν δύσκολες στιγμές. «Γίνεσαι άλλος άνθρωπος αλλά δεν το καταλαβαίνεις καν», λέει. «Προσπαθείς να φέρεσαι όσο καλύτερα μπορείς, αλλά υποφέρεις. Οι άνθρωποι γύρω σου προσπαθούν να κρύψουν τη θλίψη και τα συναισθήματά τους, αλλά είναι δύσκολο. Γίνεσαι λιγότερο υπομονετικός, πιο θυμωμένος και πιο συναισθηματικός. Όταν όλοι προσπαθούν να κρύψουν τα συναισθήματά τους και να αλλάξουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται, γίνεται περίπλοκο – η επικοινωνία είναι το παν».
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2022, ο Αλέ είχε αναρρώσει πλήρως και ήταν ελεύθερος να παίξει ξανά. Πήγε στη χειμερινή προετοιμασία της Ντόρτμουντ στη Μαρμπέλα και πέτυχε χατ-τρικ μέσα σε επτά λεπτά κατά τη διάρκεια φιλικής νίκης με 6-0 επί της ελβετικής Βασιλείας.
Στις 22 Ιανουαρίου του 2023 έκανε το επίσημο ντεμπούτο του με την γερμανική ομάδα στη νίκη με 4-3 επί της Άουγκσμπουργκ, ενώ φορούσε ένα ζευγάρι μπότες που στο πλάι είχαν την επιγραφή “F*ck cancer”. Η στιγμή που ονειρευόταν έφτασε όταν σκόραρε εναντίον της Φράιμπουργκ στις 4 Φεβρουαρίου – Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου.
«Έλαβα μηνύματα από ανθρώπους που μου έλεγαν ότι εξαιτίας της εμπειρίας μου εξετάστηκαν και ανακάλυψαν ότι είχαν κάτι», λέει ο Αλέ, ο οποίος διοργανώνει αθλητικές συνεδρίες για ασθενείς με χημειοθεραπεία. «Είμαι απίστευτα περήφανος που ξέρω ότι βοήθησα έστω και έναν άνθρωπο.Γι’ αυτό έκανα το ντοκιμαντέρ (“Le Combat d’Haller” – Ο αγώνας του Αλέ), γιατί ήθελα να δείξω τη φυσιολογική μου ζωή, ακόμη και αν είμαι άρρωστος. Ο καθένας μπορεί να είναι άρρωστος, αλλά πρέπει να σηκώνεσαι όρθιος μόλις πέσεις, να ζητάς βοήθεια από την οικογένεια και τους φίλους σου και να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που μπορείς».
Τις τελευταίες εβδομάδες της σεζόν 2022-23, ο Αλέ είχε ένα καυτό σερί. Πέτυχε οκτώ γκολ σε 10 παιχνίδια, καθώς η Ντόρτμουντ πλησίασε στην κατάκτηση του τίτλου της Bundesliga για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία. Ωστόσο, αναδείχθηκε ισόπαλη 2-2 με τη Μάιντς την τελευταία αγωνιστική και ο Αλέ έχασε πέναλτι. Την ίδια ώρα η Μπάγερν νικούσε την Κολωνία και κατακτούσε τον τίτλο με διαφορά τερμάτων.
«Ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση που έχω ζήσει στο ποδόσφαιρο», λέει ο Αλέ. «Ήταν πιο δύσκολο να το αποδεχτώ ακόμα και από την ασθένειά μου, ήταν τόσο οδυνηρό. Σε αυτές τις στιγμές συνειδητοποιείς ότι είσαι τυχερός και ευλογημένος που έχεις οικογένεια και φίλους γύρω σου. Αν ήμουν μόνος μου, πιθανότατα θα κλειδωνόμουν στο σπίτι για μια εβδομάδα, θα καθόμουν κάτω στο πάτωμα και δεν θα μετακινιόμουν».
Αυτή πάντως δεν ήταν η πρώτη αποτυχία της καριέρας του. Η Γουέστ Χαμ ξόδεψε το ποσό-ρεκόρ των 45 εκατομμυρίων λιρών για να υπογράψει τον Αλέ από την Άιντραχτ Φρανκφούρτης τον Ιούλιο του 2019. Μετά από ένα απογοητευτικό ξεκίνημα στη σεζόν 2019-20, ο προπονητής Μανουέλ Πελεγκρίνι αντικαταστάθηκε από τον Ντέιβιντ Μόγιες. Η Γουέστ Χαμ τερμάτισε στην 16η θέση, πέντε βαθμούς πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, με τον Αλέ να σημειώνει επτά γκολ σε 32 συμμετοχές στο πρωτάθλημα – σκόραρε όμως μόνο μία φορά στα τελευταία 13 παιχνίδια του. Τον Ιανουάριο του 2021, ο επιθετικός εντάχθηκε στον Άγιαξ έναντι 20 εκατομμυρίων λιρών.
«Η Γουέστ Χαμ ήταν μια πρόκληση, αλλά έμαθα πολλά», τονίζει. «Ήταν μια ωραία εμπειρία, ακόμα κι αν έφυγα μετά από 18 μήνες. Ήταν πάρα πολύ σύντομη η παραμονή μου στην Premier League, αλλά έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Θα μπορούσα να μείνω στον πάγκο και να μην είμαι χρήσιμος, αλλά ακόμα κι αν παίξω πιθανόν να μην είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για την ομάδα. Ετσι επέλεξα να πάω κάπου που είχα κάποιον γνωστό μου».
Ο «κάποιος» για τον οποίο μιλάει ο Αλέ είναι ο Έρικ τεν Χαγκ, ο οποίος τον προπόνησε για δύο χρόνια στην Ουτρέχτη και τον πήγε στον Άγιαξ. Εκεί ξαναβρήκε τη φόρμα του και σκόραρε 32 φορές σε 50 συμμετοχές στην Eredivisie, ενώ ισοφάρισε πολλαπλά ρεκόρ στο Champions League, καθώς έγινε ο δεύτερος παίκτης, μετά τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που σκόραρε και στους έξι αγώνες των ομίλων. Ο Άγιαξ κατέκτησε τον ολλανδικό τίτλο σε διαδοχικές σεζόν και χάρισε στον Αλέ τη μετακίνησή του στην Ντόρτμουντ, ενώ ο Τεν Χαγκ ανέλαβε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Αλέ έχει μόνο καλά λόγια να πει για τον Ολλανδό τεχνικό, ο οποίος ουσιαστικά του έσωσε την καριέρα: «Όταν ήμουν στην Ουτρέχτη, ήταν γείτονάς μου. Αυτός ο τύπος δεν σταματά ποτέ να εργάζεται. Αυτό είναι το μόνο πράγμα που κάνει και θέλει να το κάνει καλά. Του εύχομαι τα καλύτερα. Χάρη σε αυτόν, μπόρεσα να πετύχω».
Η μητέρα του Αλέ μεγάλωσε στην Γκανιοά, η οποία απέχει περίπου 200 χιλιόμετρα από το Αμπιτζάν, και μετακόμισε στη Γαλλία όταν ήταν περίπου 18 ετών, όπου γνώρισε τον πατέρα του. Ο Αλέ γεννήθηκε κοντά στο Παρίσι και αγωνίστηκε σχεδόν σε όλες τις μικρές εθνικές ομάδες της Γαλλίας, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου κάτω των 17 το 2011. Όμως αποφάσισε να αλλάξει εθνικότητα και τον Νοέμβριο του 2020 έκανε το ντεμπούτο του με την Ακτή Ελεφαντοστού στη νίκη με 2-1 επί της Μαδαγασκάρης. Η ιστορία του Αλέ δεν είναι ασυνήθιστη: το ένα τρίτο των παικτών που αγωνίστηκαν στο πρόσφατο Κύπελλο Εθνών Αφρικής, γεννήθηκαν εκτός ηπείρου.
«Εκπροσώπησα τη Γαλλία σε κάθε επίπεδο νέων – όταν έγινα επαγγελματίας κάποιοι μου είπαν ότι θα μπορούσα να παίξω για την Ακτή Ελεφαντοστού, αλλά πολλά πράγματα δεν ήταν σταθερά και όταν μόλις ξεκινάς την καριέρα σου είναι δύσκολο να κάνεις μια τόσο ισχυρή επιλογή», θα πει εξηγώντας την απόφασή του και προσθέτει: «Όταν ήμουν στη Γουέστ Χαμ, δεν είχα παίξει για τη Γαλλία για μερικά χρόνια. Μιλούσα με τον (τότε) προπονητή (της Ακτής Ελεφαντοστού), Πατρίς Μπομέλ, γιατί ήθελε να έρθω και να παίξω. Ως πατέρας, ήθελα να έρθω πιο κοντά στις καταβολές μου από την Ακτή Ελεφαντοστού, οπότε είπα: Ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή. Τα πράγματα αλλάζουν. Μπορώ να φανώ χρήσιμος σε αυτή την ομάδα. Γιατί να μην κερδίσω κάτι; Θα μπορούσε να είναι μια όμορφη ιστορία».
Στο τελευταίο παιχνίδι πριν από τη χειμερινή διακοπή της Bundesliga, ο Αλέ «γύρισε» τον αστράγαλό του και, ενόψει του AFCON, το ιατρικό τμήμα της Ντόρτμουντ του έδωσε χρονικό περιθώριο ανάρρωσης δύο μηνών.
Ο Ζαν Λουίς Γκασέτ τον συμπεριέλαβε αν και τραυματία στην αποστολή για το τουρνουά, καθώς η προοπτική ήταν να επιστρέψει στη δράση στη νοκ άουτ φάση. «Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της διοργάνωσης πηγαίνοντας πρωινό, θεραπεία, γυμναστήριο, θεραπεία, γυμναστήριο. Τελείωνα κάθε μέρα στη 1 το πρωί επειδή έκανα όλη αυτή τη δουλειά». Η Ακτή Ελεφαντοστού κέρδισε το εναρκτήριο παιχνίδι του ομίλου της, αλλά έχασε από τη Νιγηρία και κατέρρευσε απέναντι στην Ισημερινή Γουινέα και πλέον οι πιθανότητες πρόκρισης κρέμονταν από μια κλωστή. Μάλιστα τα αποτελέσματα αυτά οδήγησαν στην απόλυση του Γκασέτ κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, κάτι που αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοτυπία. «Ηταν ένας εφιάλτης», λέει ο Αλέ. «Νιώθεις ότι τίποτα δεν λειτουργεί όπως θέλεις. Έρχεσαι, τραυματίζεσαι, δεν μπορείς να παίξεις και θα αποκλειστείς. Εμοιαζε με ένα όνειρο που έφευγε μακριά».
Τελικά, η νίκη του Μαρόκου με 1-0 επί της Ζάμπια έσωσε την Ακτή που προκρίθηκε ως μία από τις καλύτερες τρίτες ομάδες. Πέρασε δύσκολα τη Σενεγάλη στα πέναλτι και με ανατροπή το Μάλι για να φτάσει στον τελικό με τη Νιγηρία, όπου πάλι βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ο Φρανκ Κεσιέ ισοφάρισε, ενώ ο Αλέ με το γκολ του στο 81ο λεπτό χάρισε μια νίκη και έναν τίτλο που για τον ίδιο ήταν «κάτι περισσότερο από παραμύθι».
«Δεν ξέρω καν πώς ήταν δυνατόν», λέει τώρα μερικούς μήνες μετά. «Ισως να ήταν το πεπρωμένο μου. Από την μια στιγμή στο κρεβάτι του νοσοκομείου και την άλλη με το τρόπαιο στα χέρια. Τελικά η αλήθεια είναι ότι δεν ελέγχουμε τίποτα στη ζωή μας…»