Κάποιοι είχαν βιαστεί να πουν ότι «τελείωσε». Τρία χρόνια μακριά από μεγάλες επιτυχίες θεωρούνται πολλά για έναν αθλητή που από μικρή ηλικία έχει μάθει μόνο να διακρίνεται. Ο ίδιος ήξερε την αλήθεια. Υστερα από 17 χρόνια πρωταθλητισμού μία κάμψη ήταν φυσιολογική. Και στο Μονπελιέ, εκεί που το 2012 είχε κατακτήσει το τελευταίο του ευρωπαϊκό μετάλλιο, έδωσε… ραντεβού με το βάθρο τον νικητών. Ο Βλάσης Μάρας επέστρεψε και θα διεκδικήσει τα υπόλοιπα όνειρά του ακόμα και εάν χρειαστεί να φτάσει το πρόγραμμά του στο… κόκκινο. Ετσι, όπως οδηγεί ένα «φτιαγμένο» αυτοκίνητο σε αγώνες ταχύτητας. Τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του μετά την ενόργανη γυμναστική.
Οποιος γνωρίσει τον «βασιλιά του μονόζυγου» δύσκολα θα πιστέψει ότι πίσω από την ηρεμία του κρύβεται ένας άνθρωπος που λατρεύει την αδρεναλίνη. Ηταν μόλις 18 ετών όταν κυριάρχησε στο παγκόσμιο στερέωμα της ενόργανης παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα υψηλού ρίσκου. Από τότε ακολούθησαν πολλά παρόμοια που συνοδεύτηκαν από αρκετά μετάλλια. Είναι ο μοναδικός Ευρωπαίος αθλητής του μονόζυγου
που έχει στη συλλογή του πέντε χρυσά, ένα ασημένιο και δύο χάλκινα, ενώ περίοπτη θέση στο παλμαρέ του κατέχουν τα τρία χρυσά και το ένα ασημένιο από παγκόσμια.
– Πώς πέρασαν για εσένα αυτά τα τρία «πέτρινα» χρόνια;
– Οταν έχεις συνηθίσει να είσαι μέσα στους πρώτους είναι φυσικό να απογοητεύεσαι. Ηθελα να φτιάξω μία βάση προγράμματος που να μου ταιριάζει και να μπορώ να προσθέτω ασκήσεις. Στην προπόνηση το ασκησιολόγιο «έβγαινε». Αυτό μου έδινε δύναμη. Ηξερα ότι κάποια στιγμή θα «βγει» και στον αγώνα.
Το ευρωπαϊκό της Γαλλίας ανήκει στο παρελθόν για τον Βλάση Μάρα διότι η χρονιά είναι γεμάτη υποχρεώσεις. «Δεν πρέπει να χαλαρώσω. Δουλεύω το νέο πρόγραμμα. Στο Μπακού θα κάνω σύνθετο, όπως και στο παγκόσμιο. Εκεί θέλω να κατακτήσω ένα μετάλλιο για να εξασφαλίσω την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Ρίο» μας λέει και όλα δείχνουν ότι στη Βραζιλία θα προσπαθήσει να γράψει το τελευταίο κεφάλαιο σε μία καριέρα γεμάτη διακρίσεις.
– Πώς κρίνεις την παρουσία της ελληνικής γυμναστικής στο ευρωπαϊκό του Μονπελιέ;
– Οι Ελληνες γυμναστές πάντα έχουν καλή παρουσία σε τελικούς μεγάλων διοργανώσεων. Θα μπορούσαμε να είχαμε και περισσότερα μετάλλια. Πολλές χώρες, πιο δυνατές από εμάς, όπως η Γερμανία, δεν κατάφεραν να ανέβουν στο βάθρο.
Η χρυσή καριέρα του Βλάση Μάρα ξεκίνησε από ένα υπόγειο γυμναστήριο στο Αιγάλεω. Εκεί γνώρισε τον Δημήτρη Ράφτη, έναν γυμναστή των ΤΕΦΑΑ ο οποίος ανακάλυψε την ενόργανη όταν χρειάστηκε να μάθει κάποιες φιγούρες στο break dance. Οι δυο τους είναι 20 χρόνια μαζί, ενώ προπονεί και τον νέο «άρχοντα των δαχτυλιδιών», Λευτέρη Πετρούνια αλλά και τον ανερχόμενο Νίκο Ηλιόπουλο. «Εχει εξελιχθεί σε τρομακτικά καλό προπονητή» λέει γελώντας ο Βλάσης για να προσθέσει αμέσως μετά: «Πολύ μεγάλο μέρος από τις επιτυχίες της ελληνικής ενόργανης στο Μονπελιέ ανήκει σε αυτόν».
– Το μετάλλιο σε έφερε ξανά στην επικαιρότητα και, σίγουρα, σε θυμήθηκαν άνθρωποι που σε είχαν ξεχάσει…
– Εχω μάθει να εργάζομαι και δεν περιμένω από κανέναν να με θυμηθεί. Σίγουρα κάποιοι σε θυμούνται όταν φέρνεις μία διάκριση. Αυτοί μετά σε ξεχνάνε. Δυστυχώς στην τελευταία κατηγορία ανήκουν και κάποιοι από την Πολιτεία. Από εκεί και πέρα χάρηκα που άρεσε το πρόγραμμά μου στους ανθρώπους της ευρωπαϊκής γυμναστικής. Εκανα κάποια λαθάκια αλλά αυτά θα διορθωθούν.
Αισιοδοξία παρά τα προβλήματα
Η ελληνική ανδρική ενόργανη γυμναστική τα τελευταία 20 χρόνια βρίσκεται στον «αφρό» του παγκόσμιου αθλητισμού. Ο Βλάσης Μάρας, με 17 χρόνια πρωταθλητισμού στην… πλάτη είναι ο ιδανικός για να μιλήσει για το παρόν αλλά και για το μέλλον της.
«Διαθέτουμε τέσσερις αθλητές που μπορούν να πάρουν μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Το κακό είναι ότι είμαστε μία ομάδα από 6-7 γυμναστές αλλά πίσω δεν υπάρχουν άλλοι. Εάν χτυπήσει κάποιος δεν έχουμε αντικαταστάτη, οπότε πρέπει να προσέχουμε περισσότερο. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Τα όργανα είναι παμπάλαια. Ενα μονόζυγο κάνει πάνω από 10.000 ευρώ. Δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να αγοράσω ένα όργανο και, φυσικά, πουθενά στον κόσμο δεν το αγοράζει ο αθλητής».
Ο Βλάσης Μάρας δεν έμαθε ποτέ να… κρύβεται πίσω από τις λέξεις για να γίνει αρεστός. Ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με το αγαπημένο του άθλημα. «Εάν δεν είχαμε τους χορηγούς που μας βρήκε ο πρόεδρος της ΕΟΕ, Σπύρος Καπράλος, δεν ξέρω εάν θα φτάναμε μέχρι εδώ. Η ομοσπονδία δεν έχει χρήματα και οδοιπορικά παίρνουμε κάθε 4-5 μήνες. Εγώ, χάρη στην Αttica Bank δεν χρειάζεται να σκέφτομαι πώς θα επιβιώσω ή εάν θα πάω σε έναν γιατρό. Τους ευχαριστώ για τη στήριξη» μας λέει και προσθέτει: «Από την ομάδα λείπουν οι αγώνες. Οι συνθήκες θερμοκρασίας στο γυμναστήριο δεν είναι καλές. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι εάν πιέσω τον εαυτό μου, εξαιτίας του κρύου, θα τραυματιστώ. Από την άλλη, το καλοκαίρι όταν καίνε τα πάντα, τι προπόνηση να κάνεις; Ούτε να αναπνεύσεις δεν μπορείς…».