«Θα δείτε ακόμη καλύτερα πράγματα από τον Λιούις Χάμιλτον στη συνέχεια», προειδοποιεί οπαδούς και αντιπάλους ο Νίκι Λάουντα, μεγάλη δόξα του παρελθόντος της Φόρμουλα 1 και κορυφαίο στέλεχος της ομάδας του, της Μερσέντες, για τον τρίτη φορά παγκόσμιο πρωταθλητή από τη Βρετανία, ο οποίος αύριο θα αγωνιστεί στο γκραν πρι του Μεξικού με την άνεση της διαφοράς στην κορυφή που δεν καλύπτεται στους υπόλοιπους δύο αγώνες τους 2015.
Ο 30χρονος Χάμιλτον σημείωσε στο γκραν πρι των Ηνωμένων Πολιτειών τη δέκατη φετινή του νίκη σε 17 αγώνες, την περασμένη Κυριακή, κατακτώντας και μαθηματικά τον τίτλο με 327 βαθμούς, σε μια σεζόν όπου ήταν απόλυτος κυρίαρχος για μια σειρά από λόγους.
Οι δύο βασικότεροι είναι η αναμφισβήτητη ικανότητά του στο τιμόνι, με την προσεκτική τόλμη που τον χαρακτήριζε πάντα, και η αδιαμφισβήτητη κυριαρχία της Μερσέντες για δεύτερη συνεχή σεζόν.
Ο Χάμιλτον, ο μοναδικός έγχρωμος πρωταθλητής στην ιστορία του αθλήματος, είναι η προσωποποίηση της θέλησης για μεγαλείο παρά την ταπεινή του προέλευση. Σε αντίθεση με τον ομόσταυλό του Νίκο Ρόσμπεργκ, γιο του πρωταθλητή του 1982 Κέκε Ρόσμπεργκ, ο Χάμιλτον προέρχεται από φτωχό περιβάλλον, σε εργατικές πολυκατοικίες της Αγγλίας, κι έφτασε να αποτελεί μέτρο σύγκρισης για την εργασιομανία και την επιθυμία αυτοβελτίωσης που εδώ και μια δεκαετία επιδεικνύει στη Φόρμουλα 1. Και όπως λέει και ο Λάουντα, θα γίνει ακόμη καλύτερος.
Ωριμότερος φέτος, έδειξε ανίκητος στους περισσότερους αγώνες όχι μόνο για την ταχύτητά του και τη σοφή της εκμετάλλευση, αλλά και για τη σταθερότητά του, έναντι άλλων οδηγών περισσότερο επιρρεπών στο λάθος, όπως ο Ρόσμπεργκ. Ετσι η κυριαρχία του ήταν από την αρχή, στις 15 Μαρτίου στη Μελβούρνη, όταν πήρε «πόουλ ποζίσιον», ταχύτερο γύρο στην κούρσα και τελικά τη νίκη, έως το τέλος του πρωταθλήματος με τον θρίαμβο στις ΗΠΑ χάρη στο οδηγικό λάθος του Ρόσμπεργκ.
Μεγάλο μερίδιο σε αυτόν τον… περίπατο προς τον τίτλο (με τα 300 χιλιόμετρα την ώρα) έχει βεβαίως η Μερσέντες. Για δεύτερη συνεχή χρονιά η ομάδα του Χάμιλτον ήταν και αξιόπιστη και μακράν η ταχύτερη, αφήνοντας από νωρίς τη (σαφώς βελτιωμένη) Φεράρι, τη Ρεντ Μπουλ και τις άλλες ομάδες να ψάχνουν πώς θα αμφισβητήσουν τα πρωτεία της το 2016.
Υπήρχαν όμως και άλλοι λόγοι που συντέλεσαν στη μονοκρατορία του Χάμιλτον φέτος. Κάποιοι λένε ότι η κόντρα που υποβόσκει από πέρυσι και φούντωσε φέτος μεταξύ Χάμιλτον και Ρόσμπεργκ απέβη πιθανότατα υπέρ της βελτίωσης και των δύο, και κυρίως των μονοθεσίων τους, σε μια διαδικασία άμιλλας στο όριο μεταξύ δημιουργικότητας και εγωισμού. Επιπλέον, ο χωρισμός με την Αμερικανίδα τραγουδίστρια Νικόλ Σέρτζινγκερ βοήθησε τον Χάμιλτον (παρά την αρχική του θλίψη) να συγκεντρωθεί καλύτερα στη Φόρμουλα 1, αν και συνέχισε να πηγαινοέρχεται στις ΗΠΑ για πρεμιέρες, επιδείξεις μόδας κ.λπ.
Τέλος, βασικός παράγοντας ήταν και η αφερεγγυότητα των αντίπαλων ομάδων, που καταδίκασε σε δεύτερο και τρίτο ρόλο πρώην παγκόσμιους πρωταθλητές όπως ο Σεμπάστιαν Φέτελ και ο Φερνάντο Αλόνσο. Αν και δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι ο Χάμιλτον είναι ικανότερος των δύο προαναφερθέντων, είναι σίγουρο πως άρπαξε την ευκαιρία να λάμψει εκτυφλωτικά την ώρα που ο Φέτελ και ο Αλόνσο (αλλά και ο Κίμι Ράικονεν, ο Ντάνιελ Ρικιάρντο και άλλοι) είχαν υπερβολική αστάθεια για να διεκδικήσουν κάτι.
Ετσι, ο Χάμιλτον έγινε ο πρώτος Βρετανός πιλότος στην ιστορία με δύο σερί τίτλους, αναφωνώντας «είναι η σπουδαιότερη στιγμή στη ζωή μου» προς τους μηχανικούς της Μερσέντες στον ασύρματο ενώ έπεφτε μπροστά του η καρό σημαία στο Οστιν του Τέξας. Είχε μόλις εκπληρώσει τη φιλοδοξία που είχε από μικρός να φτάσει στο επίπεδο του Αϊρτον Σένα, καθώς έπιασε τον αριθμό-σταθμό των τριών παγκόσμιων πρωταθλημάτων, ενώ ξεπέρασε φέτος τον θρυλικό Βραζιλιάνο σε αριθμό νικών με 43 έναντι 41.
Προλαβαίνει, όμως, να φτάσει και τους επτά τίτλους του Μίχαελ Σουμάχερ;