Περίοδος μεταγραφών. Οι πιο ευτυχισμένες μέρες του Ελληνα οπαδού. Οι πιο… δύσκολες του Ελληνα παράγοντα. Ο πρώτος μπορεί να ονειρεύεται πως ο πρόεδρός του θα του φέρει στην ομάδα όποιον επιθυμεί. Ο δεύτερος γνωρίζει εκ των προτέρων πως δεν έχει τέτοια δυνατότητα. Επομένως, τι γίνεται τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες ομάδες που πρέπει να πουλήσουν τα διαρκείας και να κρατήσουν «ζεστό» τον κόσμο τους; Είναι απλό, παρουσιάζουν τα… φύκια για μεταξωτές κορδέλες ή βρίσκουν παίκτες παγκόσμιας κλάσης, οι οποίοι όμως είναι προς τη δύση της καριέρας τους και τους παρουσιάζουν ως… μεσσίες.
Τα παραδείγματα πρόσφατα. Τρία τεράστια ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου ήρθαν πέρυσι στην χώρα μας. Καμπιάσο, Μπερμπάτοφ, Εσιέν. Η προσφορά τους λίγη, ελάχιστη, έως ανύπαρκτη. Και τώρα και οι τρεις ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για να επιβιβαστούν στο αεροπλάνο της επιστροφής. Χωρίς φυσικά τυμπανοκρουσίες και το αδιαχώρητο στο αεροδρόμιο. Θα μπορούσα να παραθέσω πολλά ακόμα ονόματα ξένων παικτών που είχαν την ίδια τύχη. Αλλά αυτά τα τρία είναι από τα πλέον… ηχηρά και πολύ πρόσφατα, που ήρθαν, είδαν και απήλθαν. Και δυστυχώς, τα παθήματα δεν φαίνεται να γίνονται μαθήματα ούτε στους οπαδούς ούτε στους προέδρους. Οι πρώτοι θα εξακολουθήσουν να τρώνε το κουτόχορτο που τους ταΐζει η επικοινωνιακή πολιτική των ΠΑΕ και οι δεύτεροι να σκορπούν τα λεφτά τους χωρίς ουσία και αποτέλεσμα.
Ηδη έχει αρχίσει ένας κατακλυσμός στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων από παίκτες που αποτελούν τους στόχους των ομάδων μας και αναμένεται να πρωταγωνιστήσουν στο πρωτάθλημα της επόμενης περιόδου. Και φυσικά όλοι τους… παικταράδες, που σφάζονται στα πόδια τους μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Τώρα, αν πράγματι συμβαίνει αυτό, το γιατί θα προτιμήσουν την Ελλάδα και όχι τις ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες είναι ένα ερώτημα που κανείς δεν πρόκειται ν’ απαντήσει. Βέβαια, ουδείς αναρωτιέται στο φινάλε, ούτε μπαίνει στη διαδικασία να σκεφτεί ποιοι ήταν να έρθουν και ποιοι τελικά έφτασαν και ενσωματώθηκαν στα ρόστερ των ομάδων μας. Κανείς δεν θα ρωτήσει τα γραφεία Τύπου των ΠΑΕ γιατί άφηναν να αιωρούνται τόσα και τόσα «ονόματα», τα οποία πιθανόν ούτε τα ίδια γνώριζαν πως ήταν υποψήφια για μεταγραφή σε ελληνική ομάδα.
Αλλά και να γίνει μία τέτοια προσπάθεια, η απάντηση είναι έτοιμη: Εμείς δεν λέγαμε απολύτως τίποτα. Εσείς τα γράφατε». Τώρα πού τα μάθαιναν οι ρεπόρτερ; Μην το ψάχνετε. Οι γνωστές διαρροές για τη δημιουργία εντυπώσεων. Το παιχνίδι είναι στημένο εδώ και πολλά χρόνια και για να πουληθούν κάποια εισιτήρια διαρκείας παραπάνω αλλά και μερικά φύλλα εφημερίδων. Δυστυχώς, όμως, μ’ αυτό το «παιχνίδι» χάνονται η ουσία και ο σωστός προγραμματισμός αλλά και αρκετά χρήματα από τις ήδη χρεωμένες ΠΑΕ. Θα πείτε, τώρα, στην Ελλάδα ζούμε και τα πάντα γίνονται στο πόδι. Πού υπάρχει σχεδιασμός για να έχουμε και στο ποδόσφαιρο. Στην παιδεία, στην υγεία, στην οικονομία ή στην εξωτερική μας πολιτική;
Γι’ αυτό, ετοιμαστείτε, μέχρι τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου να διαβάζετε λίστες ονομάτων που θα έρθουν στις ομάδες μας. Αν δεν βαριέστε, να τα σημειώνετε κιόλας. Και μετά αρχίστε να τα διαγράφετε. Οπως ακριβώς διαγράφονται και οι εκάστοτε υποσχέσεις των πολιτικών μας στα προεκλογικά τους προγράμματα.