Πόσες πιθανότητες υπάρχουν για να γίνει ολυμπιονίκης κάποια που ως έφηβη έπινε αλκοόλ, έκανε ναρκωτικά και κάπνιζε ασταμάτητα; Στην περίπτωση της Κλάρα Χιουζ όχι απλά η αθλήτρια αναδείχθηκε ολυμπιονίκης, αλλά κατάφερε να κατακτήσει μετάλλια και σε θερινούς και σε χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι που το έχουν καταφέρει ελάχιστοι αθλητές.
Η Κλάρα Χιουζ γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1972 στον Καναδά. Ως παιδί, αλλά και αργότερα, δεν είχε σκεφτεί πως θα γίνει αθλήτρια. Από πολύ μικρή ηλικία έμαθε το κάπνισμα, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Τα εφηβικά χρόνια της κύλησαν μέσα στην παραβατικότητα. Σε ηλικία 16 ετών κι ενώ προσπαθούσε να διασκεδάσει την πλήξη της αλλάζοντας κανάλια στην τηλεόραση είδε να αγωνίζεται στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 1988 ο Καναδός Ολυμπιονίκης Γκετάν Μπούτσερ. Από εκείνη την ημέρα η ζωή της απέκτησε νόημα. Αγόρασε ένα ζευγάρι παγοπέδιλα και άρχισε να κάνει πατινάζ ταχύτητας.
Λάτρευε την ταχύτητα και της άρεσε να δοκιμάζει τα όριά της. Το 1989 κατέκτησε ασημένιο μετάλλιο στο εθνικό πρωτάθλημα. Την επόμενη, όμως, χρονιά αποφάσισε να ασχοληθεί με την ποδηλασία πίστας και δρόμου. Για τα επόμενα 10 χρόνια αφοσιώθηκε στους δύο τροχούς και ανταμείφθηκε.
Το 1990 ήταν η πρώτη χρονιά που η Κλάρα Χιουζ αγωνίστηκε σε Αγώνες Κοινοπολιτείας και στη συνέχεια σε Παναμερικανικούς. Οι διακρίσεις ήρθαν από την πρώτη χρονιά. Συνολικά στην καριέρα της έχει συλλέξει έξι μετάλλια (1-3-2) από Παναμερικανικούς και δύο από Αγώνες Κοινοπολιτείας (1-0-1).
Το 1996 η Κλάρα Χιουζ εκπροσώπησε τη χώρα της στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντας στην ποδηλασία. Κατέκτησε δύο χάλκινα μετάλλια, αλλά η μεγάλη της επιτυχία αντί να την κάνει ευτυχισμένη τη βύθισε στη μελαγχολία. Αρχισε να κλαίει χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος και πέρναγε ατελείωτες ώρες στο κρεβάτι δίχως να επικοινωνεί με κανέναν. Η κατάθλιψη της στέρησε δύο χρόνια από τη ζωή της και χρειάστηκε τη βοήθεια ειδικών για να μπορέσει να επανέλθει. Μεγάλη ήταν και η υποστήριξη του, μετέπειτα, συζύγου της Πίτερ, ο οποίος διοργάνωνε για την Κλάρα εκδρομές με στοιχεία περιπέτειας προκειμένου να της αφυπνίσει τη διάθεση για ζωή.
Η Κλάρα Χιουζ κατάφερε να νικήσει το… τέρας της κατάθλιψης και να επανέλθει σε αγωνιστική δράση ελάχιστους μήνες πριν από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ. Η μεγάλη αποχή από αγώνες φάνηκε στις προσπάθειές της, τόσο στην ατομική χρονομέτρηση όσο και στην ποδηλασία δρόμου. Το καλύτερο πλασάρισμα που είχε στην Αυστραλία ήταν η 6η στην ατομική χρονομέτρηση.
Και κάπου εκεί ήρθε στο μυαλό της η… πρώτη αγάπη. Αυτή που την απαγκίστρωσε από τον κόσμο των ναρκωτικών και του αλκοολισμού: το πατινάζ ταχύτητας. Πρώτη πρόκληση ήταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα του Σολτ Λέικ Σίτι. Από εκεί επέστρεψε με την 11η θέση στα 3.000 μ. Η αποτυχία, όμως, αντί να την ωθήσει σε κατάθλιψη, αυτή τη φορά, την έκανε πιο δυνατή. Συνέχισε να προπονείται και η επόμενη φορά που φόρεσε παγοπέδιλα στην πρωτεύουσα της πολιτείας Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, το 2002, συνοδεύτηκε από ολυμπιακές διακρίσεις. Στο πατινάζ ταχύτητας στα 3.000 μ. πλασαρίστηκε στη 10η θέση. Η επιτυχία ήρθε στα 5.000 μ. Εκεί κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, καθώς κατάφερε να περάσει τη γραμμή τέρματος μπροστά από τη συμπατριώτισσά της Σίντι Κλάσεν. Ετσι έγινε η δεύτερη γυναίκα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων που κέρδισε μετάλλια και σε χειμερινή και σε θερινή διοργάνωση.
Μια «σφαίρα» στον πάγο…
Στις παγοπίστες η Κλάρα Χιουζ ανακάλυψε το πατινάζ ταχύτητας, το άθλημα που της άρεσε περισσότερο απ’ όλα. Πρωταγωνίστησε σε παγκόσμια πρωταθλήματα και εθνικές διοργανώσεις και προετοιμάστηκε με τον καλύτερο τρόπο για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς του 2006. Λίγους μήνες πριν από την Τελετή Εναρξης, παρόλο που δεν της είχε γίνει πρόταση, ανακοίνωσε ότι δεν θέλει να γίνει σημαιοφόρος της χώρας της στη διοργάνωση του Τορίνο.
Στην Ιταλία η Κλάρα Χιουζ κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στα 5.000 μ. και ασημένιο στο πουρσουίτ. Στα 3.000 μ. πλασαρίστηκε στην ένατη θέση. Το πριμ για το χρυσό μετάλλιο η αθλήτρια το δώρισε στην παγκόσμια οργάνωση «Right To Play», η οποία βοηθάει στην εκπαίδευση παιδιών που έχουν ανάγκη.
Το 2008 η Κλάρα Χιουζ βρέθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (θερινοί). Δεν πήρε μέρος στη διοργάνωση. Η θέση με το όνομά της βρισκόταν στην κερκίδα Τύπου. Για λογαριασμό του CBC σχολίασε τους αγώνες ποδηλασίας.
Την επόμενη χρονιά η ολυμπιονίκης πέτυχε παγκόσμιο ρεκόρ στα 10.000 μ. με 14.19.73, το οποίο κατέρριψε ένα χρόνο αργότερα (στους Ολυμπιακούς) η Μαρτίνα Σαμπλίκοβα, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένει εθνικό ρεκόρ στον Καναδά. Η επόμενη πρόκληση για την Κλάρα Χιουζ ήταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2010, του Βανκούβερ. Στην παραθαλάσσια πόλη του Καναδά η πρωταθλήτρια εισήλθε στην Τελετή Εναρξης ως σημαιοφόρος της χώρας της. Στον αγωνιστικό τομέα ήρθε πέμπτη στα 3.000 μ., ενώ στα 5.000 μ. ανέβηκε στην τρίτη θέση του βάθρου. Το χάλκινο μετάλλιο του Βανκούβερ ήταν και το τελευταίο ολυμπιακό μετάλλιο στην καριέρα της Κλάρα Χιουζ. Η… δίψα της, όμως, για πρωταθλητισμό δεν είχε κορεστεί. Ετσι, το 2010 ανακοίνωσε ότι θα επέστρεφε στην αγωνιστική δράση και θα διεκδικούσε την πρόκριση στην ποδηλασία για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.
Τα παθήματα που έγιναν μαθήματα και δωρεές
Η Κλάρα Χιουζ βρισκόταν σε άριστη αγωνιστική κατάσταση και γρήγορα έδειξε ότι στο ποδήλατο δεν ξεχνάς ούτε τον… πρωταθλητισμό. Το 2011 πρώτευσε στην ατομική χρονομέτρηση και στον αγώνα δρόμου στους Παναμερικανικούς και οι πρωτιές συνεχίστηκαν και τους επόμενους μήνες σε όλες τις διοργανώσεις όπου συμμετείχε.
Τον Ιούνιο του 2012 την επέλεξαν στην ολυμπιακή ομάδα του Καναδά και τον Αύγουστο βρέθηκε στο Λονδίνο.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 ήταν από τις μεγαλύτερες σε ηλικία αθλήτριες της ποδηλασίας, αλλά και της διοργάνωσης. Παρ’ όλα αυτά διεκδίκησε με πάθος το μετάλλιο και έφυγε από τη Μ. Βρετανία με την 5η θέση στην ατομική χρονομέτρηση. Εχασε το χάλκινο για 32΄΄. Και κάπου εκεί αποφάσισε να «κρεμάσει» τη φόρμα του πρωταθλητισμού. «Με πονάει πολύ. Νιώθω σα να μου κόβουν το κεφάλι. Βέβαια είμαι υπερήφανη για ό,τι έχω πετύχει», δήλωσε μετά τη διοργάνωση.
Από το 2013 και έπειτα η Κλάρα Χιουζ χρησιμοποιεί το ποδήλατο μόνο για να κάνει βόλτες σε πόλεις του Καναδά προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τους συμπατριώτες της για θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία.
Στον οικονομικό τομέα έχει διαχειριστεί με ιδιαίτερη προσοχή τα χρήματα που κέρδισε ως πρωταθλήτρια. Προτίμησε τις επενδύσεις σε μεγάλες διεθνείς εταιρείες και σε αντίθεση με το ρίσκο που έπαιρνε ως αθλήτρια, ήταν συνετή στα οικονομικά. Ισως να της είχε γίνει… μάθημα μία λανθασμένη επένδυση που έκανε σε ηλικία 20 ετών. Τότε παρασύρθηκε από έναν συναθλητή της, επένδυσε σε μία εταιρεία με βοοειδή και έχασε όλα της τα χρήματα. «Υστερα από αυτό έβαλα μυαλό και προσέχω», έχει πει σε συνέντευξή της. Το 5% από τα ετήσια κέρδη της τα δωρίζει σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που έχουν σχέση με την ψυχική υγεία ή με τα παιδιά.