Αυτά που ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν για τα όσα συνέβησαν στην Τούμπα, στον αγώνα ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, θεωρώ πως είναι πολύ πιο αντιπροσωπευτικά για το τι ποδόσφαιρο, παράγοντες, πολιτικούς και εκπροσώπους των ΜΜΕ έχουμε. Γιατί θα μπορούσε ένας δικαστής, με αιτιολογία το «εν βρασμώ ψυχής», να μην εξαντλήσει την αυστηρότητά του στις ποινές για τις αντιδράσεις και τις συμπεριφορές που παρακολούθησε ο φίλαθλος κόσμος σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Ομως, ποια δικαιολογία θα μπορούσαν να επικαλεστούν όσοι υποτίθεται με τη νηφαλιότητα της «δεύτερης ματιάς» κοινοποιούν τις σκέψεις τους και τα πιστεύω τους, κάνοντας «το άσπρο – μαύρο»; Με πρώτους και καλύτερους μερίδα βουλευτών –συμπτωματικά από την εκλογική περιφέρεια της Θεσσαλονίκης– που έφτασαν στο σημείο να αναρωτιούνται πού είδαν το όπλο του Σαββίδη! Είναι πολύ ανησυχητική η διαπίστωση πως «τέτοιους στέλνουμε στη Βουλή» να αποφασίζουν για πολύ πιο σοβαρά θέματα όπως η ασφάλεια της χώρας, η Παιδεία, η Υγεία και η οικονομία.
Οσο για τους αποκαλούμενους «λειτουργούς της δημοσιογραφίας», για άλλη μία φορά αποδεικνύεται, όπως και στο πολιτικό ρεπορτάζ έτσι και στο αθλητικό, ότι ο στόχος δεν είναι η αλήθεια, αλλά ποια αλήθεια εξυπηρετεί τα συμφέροντα των «δικών μας». Ετσι φτάσαμε στο σημείο της πλήρης ανυποληψίας των περισσοτέρων ΜΜΕ.
Και το χειρότερο είναι πως ουδείς αντιλαμβάνεται πως αυτή η κατρακύλα σε θεσμούς και ιδανικά οδηγεί στην καταστροφή του ποδοσφαίρου. Που στο φινάλε, αν ήταν να διαλυθεί μόνο αυτό, πάει στην… ευχή.