Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι σε κώμα και ουδείς δείχνει να ενδιαφέρεται να το επαναφέρει στη ζωή, χωρίς την τεχνική υποστήριξη. Η πολιτεία, ως συνήθως, έχει νίψει τα χέρια της και προσπαθεί να κερδίσει χρόνο με τη διακοπή του πρωταθλήματος. Οι αρμόδιες αρχές, ΕΠΟ και Σούπερ Λίγκα, αρκούνται στις δηλώσεις και οι ΠΑΕ εξακολουθούν να επιδίδονται στις μεταξύ τους διαμάχες αντί, συσπειρωμένες, να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση που θα εξασφαλίσει το μέλλον τους.
Δυστυχώς, μέσα σ’ αυτό το θολό τοπίο, το οποίο δημιουργείται από τα κατευθυνόμενα στην πλειονότητά τους αθλητικά ΜΜΕ, εμφανίζονται και αρκετοί ποδοσφαιριστές οι οποίοι έχουν γίνει… μαριονέτες στα χέρια των αφεντικών τους. Δηλώσεις που προκαλούν και δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που πληρώνονται να κάνουν. Στο ίδιο… καζάνι και προπονητές. Κραυγές υπέρ των προέδρων τους. Τι σημασία έχει αν λένε αλήθεια ή όχι. Αρκεί να γίνονται αρεστοί σ’ αυτούς.
Ουδείς αναλογίζεται πως το πρωτάθλημα, ούτως ή άλλως, θα ξεκινήσει πάλι. Κανείς δεν σκέφτεται πως, ασχέτως σωστού ή λάθους, θα έχει κριθεί στα γραφεία και όχι μέσα στα γήπεδα. Κι αυτό θα παραμείνει σαν άλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του ποδοσφαίρου μας.
Και φυσικά, δεν υπάρχει ούτε ένας να αναλογιστεί πως με το κλίμα που επικρατεί, όλοι καθόμαστε πάνω σε ένα βαρέλι με μπαρούτι και το φιτίλι, έχει ήδη ανάψει. Η έκρηξή του είναι θέμα χρόνου. Και καθώς πλησιάζει και ο τελικός του Κυπέλλου, οι πιθανότητες αυτή να είναι πολύ πιο καταστροφική από άλλες φορές είναι πάρα πολλές… Εκτός κι αν η κυβέρνηση καταργήσει και αυτόν και ο Κυπελλούχος αναδειχθεί με τη… δεκάρα.