«Οι οπαδοί τού έβγαλαν ήδη το παρατσούκλι “Big Papa” και όλοι στο Χιούστον τον αγαπάνε. Ηταν μια απροσδόκητη προσθήκη για τους Ρόκετς, χαίρεσαι να τον βλέπεις», μας είπε ο Ιθαν Ρόθσταϊν, αρχισυντάκτης του blog των Ρόκετς «The Dream Shake» (παρακλάδι της δημοφιλούς σελίδας SB Nation) όταν τον ρωτήσαμε για τις πρώτες του εντυπώσεις για τον Κώστα Παπανικολάου. «Είναι δύσκολο να μην αρέσει σε κάποιον το παιχνίδι του Παπανικολάου και, καθώς είναι μόνο 24 ετών, δεν μπορώ να σκεφτώ γιατί να μη βελτιωθεί περισσότερο. Θα έλεγα ότι έχει την ευκαιρία να γίνει βασικός σμολ φόργουορντ στο ΝΒΑ τα επόμενα χρόνια». Ο Ελληνας διεθνής έχει ξεκινήσει με άγνοια κινδύνου την περιπέτειά του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, κρατώντας μας ξάγρυπνους έως το ξημέρωμα για να απολαμβάνουμε τα χαϊλάιτ του. Αγωνίζεται σε μια ομάδα που αποτελεί ένα από τα ισχυρότερα μπασκετικά μπραντ παγκοσμίως και που φέτος έχει ξεκινήσει με ένα πολύ θετικό ρεκόρ (11-3), και είναι θεωρητικά ανάμεσα στις ομάδες που θα διεκδικήσουν τον τίτλο.
«Είναι εντυπωσιακός μέχρι στιγμής, συνυπολογίζοντας τον λίγο καιρό που είχε για να προσαρμοστεί στον αμερικανικό τρόπο παιχνιδιού», μας είπε σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του ο Τζο Κάιζερ, δημοσιογράφος του ESPN, ο οποίος θεωρεί ότι ο Κώστας μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως «τεσσάρι» σε χαμηλές πεντάδες – αναφέρθηκε μάλιστα πολύ κολακευτικά στην πρόσφατη εμφάνισή του κόντρα στους Λέικερς του Κόμπι Μπράιαντ (όπου πέτυχε 19 πόντους και μάζεψε 6 ριμπάουντ). Αυτή ήταν η καλύτερη ίσως εμφάνισή του, αλλά τα νούμερα της στατιστικής «κρύβουν» ένα μέρος της αλήθειας. Υπάρχουν στιγμές που ο Παπανικολάου, ανάμεσα σε συμπαίκτες που αναζητούν απεγνωσμένα το θέαμα, μοιάζει να είναι ο πιο ουσιαστικός και ο πιο ώριμος μέσα στην πεντάδα, η φωνή της λογικής. Και δίπλα του δεν βρίσκονται καθόλου τυχαίοι παίκτες: οι Ρόκετς είναι η ομάδα του Τζέιμς Χάρντεν, του αρχηγού των ΗΠΑ στο πρόσφατο Μουντομπάσκετ, και του Ντουάιτ Χάουαρντ, ενός εκ των κορυφαίων ψηλών της τελευταίας δεκαετίας.
Ο «φάκελος» του Παπανικολάου, όταν υπέγραψε στους Ρόκετς, ανέφερε ότι πρόκειται για έναν καλό σουτέρ από μακρινή απόσταση και έναν αξιόπιστο αμυντικό. Πιθανόν κανείς στο Χιούστον να μην περίμενε να δει έναν τόσο πολυδιάστατο παίκτη, με συνεισφορά σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού – είναι δεύτερος στις ασίστ (2,9 ανά παιχνίδι) ανάμεσα σε όλους τους πρωτοεμφανιζόμενους του πρωταθλήματος. Και αξίζει ίσως να θυμηθούμε ότι την ίδια φανέλα πριν από μερικά χρόνια φόρεσε και ο Βασίλης Σπανούλης, σε μια σεζόν που πολύ θα ήθελε να ξεχάσει. Το ότι ο σημερινός αρχηγός του Ολυμπιακού απέτυχε στο ΝΒΑ ίσως δεν σημαίνει τίποτα για τον ίδιο, σημαίνει όμως πολλά για τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι αθλητές (ειδικά οι Ευρωπαίοι) στην πρώτη τους χρονιά στον «μαγικό κόσμο». Ο Παπανικολάου εμφανίστηκε «ξεψαρωμένος» από την πρώτη στιγμή. Αυτό που πρέπει άμεσα να βελτιώσει είναι τα στατιστικά του από το τρίποντο, να προσαρμοστεί δηλαδή σουτάροντας από μισό μέτρο πιο μακριά και να φτάσει το τωρινό του ποσοστό (31%) στο επίπεδο των αριθμών του στην Ευρωλίγκα (42,5%).
Η εξέλιξη του «Giannis»
Τα καλά νέα για την εθνική μας ομάδα είναι ότι ο Παπανικολάου δεν θα «συγκρούεται» στη θέση «3» με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος, πολλά χιλιόμετρα βορειότερα του Χιούστον, στο παγωμένο Μιλγουόκι, καθιερώνεται ως power forward. Τα καλά νέα για την ομάδα του, τους Μπακς, είναι ότι αποδίδει θαυμάσια. Λίγες ημέρες πριν κλείσει τα 20 χρόνια του έχει 12,5 πόντους και 5,6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, με εντυπωσιακή «αθόρυβη» δουλειά, καθώς τα μακριά του άκρα αποτελούν φόβητρο για τους αντιπάλους, που αποφεύγουν να πλησιάσουν το καλάθι. «Στην πρώτη του σεζόν ήταν αναπόφευκτο το παιχνίδι του να επισκιαστεί από τη δραματική ιστορία της ζωής του και την απίθανη κατάληξή του στο ΝΒΑ. Τώρα όμως που η ιστορία του έχει ειπωθεί τόσο πολλές φορές, μπορούμε να δούμε αυτό που πραγματικά είναι: ένας πολύ νεαρός παίκτης με τρομερή προοπτική». Αυτά μας τα είπε ο Αμος Μπάρσαντ, δημοσιογράφος της σελίδας Grantland, ο οποίος ήταν από αυτούς που αφηγήθηκαν την ιστορία του Γιάννη πέρυσι, καθώς ταξίδεψε στο Μιλγουόκι, τον συνάντησε και έγραψε ένα εκτενές κομμάτι γι’ αυτόν. «Νομίζω ότι θα είναι πάντα ένας από τους αγαπημένους των οπαδών, γιατί αγωνίζεται με τρομερή ενέργεια ενώ εμφανισιακά μοιάζει σαν να είναι ακόμα 11 χρόνων.
Πιστεύω ότι έχει ό,τι χρειάζεται για να γίνει ακόμα και All-star και ανυπομονώ να τον δω να τα καταφέρνει». Ο «Giannis» ή «The Greek Freak», όπως προτιμούν να τον αποκαλούν οι εκφωνητές χάριν ευκολίας, τρέλανε όλο τον κόσμο πριν από το πρώτο τζάμπολ της σεζόν, καθώς εμφανίστηκε πέντε πόντους ψηλότερος. Πλέον βρίσκεται στα 2,11 μ. και η εξέλιξή του αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα του παγκόσμιου μπάσκετ.
Οι δύο «παλιοί»
Οι δύο έτεροι Ελληνες διεθνείς που αγωνίζονται στις ΗΠΑ βρίσκονται στην ίδια ομάδα: ο Κώστας Κουφός και ο Νικ Καλάθης φορούν τη φανέλα των Γκρίζλις, της ομάδας δηλαδή με το καλύτερο ρεκόρ (12-2) σε ολόκληρο το ΝΒΑ αυτήν τη στιγμή. «Οι φίλαθλοι στο Μέμφις εκτιμούν πολύ και τους δύο αυτούς παίκτες. Είναι ικανοί να αλλάξουν τη ροή ενός αγώνα τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση και αγωνίζονται με σοβαρότητα, κάτι που επιτρέπει στο προπονητικό επιτελείο να τους εμπιστεύεται», μας είπε ο Τζος Κόουλμαν, δημιουργός του «3 Shades of Blue», μιας σελίδας που ακολουθεί εδώ και επτά χρόνια την ομάδα του Μέμφις. «Κανένας από τους δύο δεν μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από ένας ρολίστας στη συγκεκριμένη ομάδα, εξαιτίας των υψηλού επιπέδου παικτών που αγωνίζονται στις θέσεις τους (Μάικ Κόνλεϊ και Μαρκ Γκασόλ), ωστόσο αμφότεροι θα μπορούσαν να ξεκινούν βασικοί σε άλλες ομάδες – ειδικά ο Καλάθης, αν συνεχίσει να βελτιώνεται. Οι οργανωτικές και αμυντικές του ικανότητες τον καθιστούν σημαντική προσθήκη σχεδόν για οποιαδήποτε ομάδα». Θυμίζουμε ότι ο Καλάθης, όταν πέρυσι αντικατέστησε για ένα διάστημα τον τραυματισμένο Κόνλεϊ στη βασική πεντάδα, ψηφίστηκε «ρούκι του μήνα».
Ως Ελληνοαμερικανοί, οι δύο αθλητές των Γκρίζλις δεν υπολογίζονται στους 101 μη Αμερικανούς μπασκετμπολίστες που παίζουν φέτος στο ΝΒΑ – ο αριθμός αποτελεί ρεκόρ. Από τους 21 αθλητές που αγωνίζονταν στις ΗΠΑ το 1990 φτάσαμε στους 45 δέκα χρόνια αργότερα και στους 84 το 2010. «Νομίζω ότι οι ομάδες γίνονται πιο έξυπνες σταδιακά σχετικά με αυτό το θέμα. Υπήρχε μια αρχική “έκρηξη” μετά την εμφάνιση του Ντιρκ Νοβίτσκι, όταν όλοι έψαχναν για λεπτούς, ψηλούς Ευρωπαίους με καλό μακρινό σουτ, τους οποίους υπέγραφαν και μετά τους απομάκρυναν όταν δεν εξελίσσονταν στον “επόμενο Ντιρκ”», μας εξηγεί ο κ. Ρόθσταϊν. «Τώρα πια η Ευρώπη είναι μια περιοχή που οι σκάουτερ του ΝΒΑ επισκέπτονται τακτικά ψάχνοντας για νέα ταλέντα. Αυτό καταλήγει σε όλο και περισσότερους παίκτες όπως ο Παπανικολάου, ο Φουρνιέ, ο Γκομπέρ, ο Καράσεφ ή ο Πριτζιόνι – αξιόπιστες προσθήκες, που δεν αναμένεται να γίνουν οι “επόμενοι Ντιρκ” αλλά που μπορούν να ανταποκριθούν στις αποστολές για τις οποίες αποκτήθηκαν». Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα των Σπερς: οι πρωταθλητές διαθέτουν τους περισσότερους μη Αμερικανούς μπασκετμπολίστες (εννέα) και υπάρχουν στιγμές που παρατάσσονται στο παρκέ με πολυεθνική πεντάδα. Οι συνθήκες, με άλλα λόγια, είναι οι κατάλληλες ώστε να σπάσει το ταμπού που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα μετά τις αρκετές κατά το παρελθόν αποτυχημένες απόπειρες των αθλητών μας να κάνουν καριέρα στο ΝΒΑ. Και αν οι Κουφός και Καλάθης είχαν το πλεονέκτημα ότι μεγάλωσαν στις ΗΠΑ, ο Αντετοκούνμπο και ο Παπανικολάου, που είναι παιδιά του ελληνικού μπάσκετ, περνούν το μήνυμα ότι ο δρόμος έχει πια ανοίξει.