H λογική αποτίμηση των δύο πρώτων τελικών των πλέι οφ μπάσκετ, οι προδιαγραφές που είναι σταθερά διαμορφωμένες υπέρ του Ολυμπιακού και η δεδομένη δύναμη της έδρας υπαγορεύουν την επιστροφή των «ερυθρόλευκων» στον θρόνο του πρωταθλητή, ύστερα από δύο χρόνια και χωρίς να γνωρίσει ήττα από τον Παναθηναϊκό.
Ο τρίτος τελικός, αύριο το απόγευμα στο ΣΕΦ, αποτελεί την τελευταία ευκαιρία που θα έχουν οι «πράσινοι» στη διεκδίκηση του τίτλου, ενώ ταυτόχρονα οι γηπεδούχοι θέλουν να κάνουν… άρση του τροπαίου που έχουν ήδη αγκαλιάσει, ενώπιον των χιλιάδων φίλων τους. Για τον Ολυμπιακό, όσο μεγάλη κι αν είναι η ψυχολογική πίεση του τελευταίου βήματος, επιβάλλεται να έχει την ανάλογη διαχείριση.
Στη νέα φιέστα στέψης, όπως είχε προετοιμασθεί και στον περυσινό τέταρτο τελικό, η σκέψη όλων των «ερυθρόλευκων», εντός του παρκέ, θα λειτουργήσει με γνώμονα την αποφυγή της περυσινής αποτυχίας, αν και υπάρχει σημαντική διαφορά με τους φετινούς τελικούς.
Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται το «θαύμα των θαυμάτων», που μεταφράζεται σε τρεις νίκες στους τρεις εναπομείναντες τελικούς, εκ των οποίων οι δύο θα διεξαχθούν στο ΣΕΦ (3ος και 5ος). Μόνο η ΑΕΚ, όταν είχε βρεθεί στην ίδια θέση με τους «πράσινους», πριν από 13 χρόνια, έχοντας ηττηθεί από τον Ολυμπιακό στους δύο πρώτους τελικούς, κατάφερε να φτάσει στην αξιομνημόνευτη ανατροπή με τρεις συνεχόμενες νίκες, ενώ διέθετε το πλεονέκτημα έδρας στον τρίτο και τον πέμπτο τελικό.
Ομως όλα δείχνουν πως ούτε αυτή η θετική προδιαγραφή ψυχολογίας υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Μια ολική ανατροπή θα είναι εφικτή μόνο αν ο πληρέστερος Ολυμπιακός δώσει το… δικαίωμα αμφισβήτησης στον ΠΑΟ και συνάμα δεν μάθει από την προϊστορία των εντός έδρας ηττών που γνώρισε στους τελικούς του 2009 (1ος τελικός), 2010 (4ος τελικός), 2011 (1ος τελικός) και 2013 (1ος και 3ος τελικός).
Το χρονικό αυτής της προαναγγελθείσας κατάκτησης του ελληνικού πρωταθλήματος από τον Ολυμπιακό προσδιορίζεται στο τελευταίο δίμηνο, αλλά ουσιαστικά η αλλαγή πορείας των «ερυθρόλευκων» και ο εφησυχασμός των «πράσινων» είχαν αφετηρία τη νίκη του ΠΑΟ στον κεκλεισμένων θυρών προημιτελικό Κυπέλλου στις αρχές του προηγούμενου Οκτωβρίου.
Ο Ολυμπιακός έκανε αλλαγή μόνο στον πάγκο του και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος δούλεψε με την ομάδα που είχε σχεδιάσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η σταθερότητα του αγωνιστικού κορμού, παρά την προηγούμενη διετή απώλεια του νταμπλ, αποδείχτηκε η πιο σωστή κίνηση της διοίκησης και εξαργυρώνεται με την επικείμενη κατάκτηση του τίτλου. Οι «ερυθρόλευκοι» επιβεβαίωσαν την ποιότητα, την ομοιογένεια και τη μέγιστη συγκέντρωση που είχαν σε όλα τα παιχνίδια τους, στην πιο κατάλληλη χρονική φάση που ήταν τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.
Η ανωτερότητα του Ολυμπιακού επικυρώθηκε, το ίδιο χρονικό διάστημα, από τη σταδιακή «οπισθοχώρηση» του Παναθηναϊκού, ο οποίος προχώρησε στην αντικατάσταση του Ιβάνοβιτς (η τέταρτη αλλαγή προπονητή στα δύο τελευταία χρόνια) και απώλεσε τα 3/5 της βασικής πεντάδας του, από τους τραυματισμούς των Παππά και Μπατίστα, αλλά και τον αναγκαστικό αποκλεισμό του Γκιστ, λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών.
Ο Ολυμπιακός επέδειξε υπομονή και επιμονή στο ίδιο πλάνο και δίκαια επιστρέφει στην κορυφή, αξιοποιώντας τα όποια δικαιώματα του έδωσαν τα λάθη του «αιωνίου» αντιπάλου. Ο Παναθηναϊκός, που κατέκτησε δίκαια δύο συνεχόμενα νταμπλ, αλλά απέχει από το ευρωπαϊκό φάιναλ φορ την τελευταία τριετία, είναι αναγκασμένος να βρεθεί στην αφετηρία προπονητικής και αγωνιστικής ανασύστασης, που θα έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη του 2012.