Πλάτων Τήνιος

Υπάρχουν τρία είδη ανθρώπων μεγάλης ηλικίας. Το πρώτο μπορούμε να το πούμε «Το Πρότυπο Σοφοκλή»: Ο Σοφοκλής στα 92 του αποστόμωσε όσους τον κατηγορούσαν για ηλικιακή ανικανότητα, παρουσιάζοντας τον Οιδίποδα επί Κολωνώ. Στην άλλη πλευρά, ο Βασιλιάς Ληρ, το γήρας του οποίου προκαλεί τον οίκτο. Στον δρόμο προς τους δύο συναντούμε τον «50άρη» του Ζαμπέτα, […]

Ο νέος ασφαλιστικός νόμος ενταφιάζει τις εξαγγελίες για σύστημα συντάξεων πολλαπλών πυλώνων. Ο επικήδειος αναπαράγει την προεκλογική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ: «Το κόστος μετάβασης θα είναι καταστροφικό». Ο αφορισμός αυτός παραπλανά. Αν ίσχυε, τότε θα είχαν καταστραφεί πλήθος χωρών που το υιοθέτησαν από το 1995 – όπως λ.χ. Σουηδία, Πολωνία, Ολλανδία, Γερμανία.

Το κυβερνών κόμμα είχε ασκήσει καταιγιστική κριτική στην ασφαλιστική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο επισφραγίζει αυτή την κριτική και φιλοδοξεί να εμπεδώσει τη νέα, μεταμνημονιακή κανονικότητα στις συντάξεις.

Τώρα που η οικονομική επιστήμη επίσημα γιορτάζει τα εννιά χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα, ας μου επιτραπεί ένα συντεχνιακό παράπονο. Και εμείς οι οικονομολόγοι ψυχή έχουμε.

Παραφροσύνη είναι να «επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη, προσδοκώντας κάτι καλύτερο». Πράγματι, επιστρέφουν παλιοί γνώριμοι όπως αλλεπάλληλα νομοθετήματα, προεκλογικές παροχές και στατιστική αδιαφάνεια. Oσο βουλιάζουν οι συντάξεις στην αναξιοπιστία, τόσο ωριμάζει το αίτημα για ριζική αλλαγή – νέους κανόνες στο πώς η ασφάλιση μπαίνει στη ζωή μας.

Ε​​να παιδάκι χαμένο στο σκοτάδι. Αν ένα παιδάκι χαθεί σε σκοτεινό κτίριο, ένα κουτί σπίρτα ίσως του επιτρέψει να βρει την έξοδο ή έστω τον διακόπτη.