Χαρίδημος Τσούκας

Προκειμένου να κατισχύσουν ή, τουλάχιστον, να ελαχιστοποιήσουν τις ζημίες τους στον πολιτικό ανταγωνισμό, οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας τείνουν να είναι οικονομικοί με την αλήθεια, να μιλούν γενικόλογα, και/ή να τανύζουν φενακιστικά τις έννοιες.

Προσπαθώ να φανταστώ τις τελευταίες στιγμές των εκατοντάδων μεταναστών στο κατάφορτο αλιευτικό που βυθίστηκε πρόσφατα ανοιχτά της Πύλου: το νερό στο αμπάρι ανεβαίνει, τα παιδιά αλαφιασμένα ξεφωνίζουν, οι μητέρες τρελαμένες ουρλιάζουν. Τους καταπίνει όλους η θάλασσα. Η μεγάλη εικόνα του μεταναστευτικού δράματος συντίθεται από ψηφίδες τραγωδίας όπως αυτή: την περασμένη δεκαετία, 25.000 πνίγηκαν στο Μεσόγειο. […]

«Θεέ μου, δώσε μου την ηρεμία να αποδεχθώ τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, θάρρος να αλλάξω τα πράγματα που μπορώ και σοφία να γνωρίζω τη διαφορά» ΡΑΪΝΧΟΛΝΤ ΝΙΜΠΟΥΡ Αμερικανός θεολόγος Τα ονόματα αλλάζουν, το μοτίβο παραμένει: ο ηγέτης, οικεία προσφωνούμενος με το μικρό του όνομα, προτρέπεται να μη φοβηθεί τίποτα· να προχωρήσει ακάθεκτος, […]

Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο: επιβεβαιώνεται η κυριαρχία της Ν.Δ. και προσωπικά του κ. Μητσοτάκη στην πολιτική σκηνή, όπως επιτείνεται το εντυπωσιακό ξεφούσκωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ κλειδώνει την άνοδό του, χωρίς να εντυπωσιάζει. Το πολιτικό σύστημα οριοθετείται, πλέον, εκ νέου: σε μια ογκώδη Κεντροδεξιά δεν αντιπαρατίθεται μια υπολογίσιμη Κεντροαριστερά, αλλά μια κερματισμένη, κακόφωνη αντιπολίτευση. Η […]

Η προεκλογική περίοδος, εκτός από τη χαρά του δημοσκόπου και του επικοινωνιολόγου, είναι, λογικά, η χαρά του πολίτη. Η πολιτική κοινότητα έχει τη δυνατότητα να κρίνει πώς τα κόμματα αποτιμούν το παρελθόν και σχεδιάζουν το μέλλον. Με όρους τυπικής ορθολογικότητας, τα κόμματα είναι υποχρεωμένα να διατυπώσουν προγραμματικό λόγο και να κριθούν από τους πολίτες επ’ […]

Η γλώσσα του συνδύαζε την αμεσότητα της καφενειακής επικοινωνίας με την καυστικότητα του αφοριστικού συγγραφέα και την οξυδέρκεια του έμπειρου σχολιαστή. Ηταν εμφανές ότι διέθετε πνευματική ενδοχώρα. Ακούγοντάς τον, σίγουρα δεν έπληττες.

Ενας παραπάνω λόγος που εμείς οι Ελληνες πρέπει να θέλουμε την ήττα της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι ότι ενδεχόμενη νίκη της θα αποθρασύνει τον ομόλογο του Πούτιν στη γειτονιά μας – τον Ερντογάν. Οπως ο Πούτιν, ο Ερντογάν δεν είναι απλώς ένας αυταρχικός λαϊκιστής πρόεδρος. Εχει εξελιχθεί σε έναν παρανοϊκό ηγέτη: αισθάνεται διαρκώς ότι απειλείται […]

Οι άνθρωποι μιλάνε, όχι οι αριθμοί, έλεγε ο αείμνηστος φιλόσοφος Ρίτσαρντ Ρόρτι. Μιλάνε, εννοείται, ερμηνεύοντας τους αριθμούς.

Από τότε που θυμάμαι τον πολιτικό εαυτό μου, προσέγγιζα τα κοινά από «προοδευτική» σκοπιά.

Διεκδικώντας τη διακυβέρνηση της χώρας, τα κόμματα εξουσίας προβάλλουν την αντίληψή τους περί κράτους. Η ρητορική τους διαπερνάται από ένα κοινό μοτίβο: υπόσχονται αλλαγές που θα αντικαταστήσουν το υπάρχον κομματικό-πελατειακό, αναποτελεσματικό, και, ενίοτε, θανατηφόρο κράτος με ένα άλλο, «αξιόπιστο», «σύγχρονο», «αποτελεσματικό». Μερικές φορές κωδικοποιούν την αντίληψή τους σε μια εύπεπτη έννοια: «open gov», «επανίδρυση του […]

Είναι μέρος πλέον, του λεγόμενου πολιτικού πολιτισμού: την επαύριον μιας μείζονος αποτυχίας του κρατικού μηχανισμού η κυβέρνηση ζητά συγγνώμη. «Ως πρωθυπουργός, οφείλω σε όλους, αλλά πάνω από όλα στους συγγενείς των θυμάτων, μια μεγάλη ΣΥΓΓΝΩΜΗ», έγραψε εμφατικά ο κ. Μητσοτάκης μετά την τραγωδία των Τεμπών. Συγγνώμη για τι; Για τα σφάλματα τόσο της δικής του […]

Ο πολακισμός δεν είναι απλώς μανιέρα, είναι πρακτική και φαινόμενο. Μέσα από την, κατά περίπτωση, τραχύτητα, τοξικότητα ή χυδαιότητα του πολιτικού λόγου του κ. Πολάκη εκφράζεται ένα είδος Αριστεράς – η εκχυδαϊσμένη (παρακμιακή) Αριστερά. Αν το κόμμα του τον παραμέριζε, θα περιθωριοποιούσε ένα ζωτικό κομμάτι του εαυτού του. Ο πιο διαδεδομένος χαρακτηρισμός για τον κ. […]