Το περασμένο Σάββατο το Εθνικό Θέατρο είχε προγραμματίσει παράσταση των «Ιππέων» του Αριστοφάνη στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης στην Ηπειρο. Η παράσταση όμως μετατέθηκε για την Κυριακή. Ο λόγος ήταν ότι ο Κώστας Κόκλας και ο Πάνος Μουζουράκης, δύο εκ των ηθοποιών της παράστασης, αποκλείστηκαν στο Αίγιο, καθώς λόγω της φωτιάς στην Αχαΐα είχε κλείσει το οδικό πέρασμα προς την Ηπειρο. Ακόμη κι αν γύριζαν πίσω και έπαιρναν τον δρόμο από Βοιωτία προς Ηπειρο, δεν θα προλάβαιναν να φθάσουν εγκαίρως για την παράσταση.
Δεν μπορεί να αποδοθεί πρόθεση στους δύο καλλιτέχνες για το συμβάν. Βέβαια ο υπόλοιπος θίασος είχε φθάσει στα Γιάννενα μία ημέρα νωρίτερα, για την καλύτερη προετοιμασία του. Αλλωστε γι’ αυτό έχει προβλεφθεί το εκτός έδρας ποσό (περίπου 140 ευρώ ημερησίως). Ομως εγείρονται δύο ζητήματα. Το πρώτο οικονομικής φύσεως, καθώς λόγω της αναβολής το Εθνικό αναγκάστηκε να καταβάλει στην πολυπληθή ομάδα (θίασος και τεχνικοί) εκτός έδρας για μία ακόμη ημέρα. Το δεύτερο ζήτημα σχετίζεται με την άσκηση διοίκησης. Πώς αποφεύγονται τέτοια γεγονότα σε έναν δημόσιο οργανισμό; Ανάλογες συμπεριφορές πώς θα αντιμετωπίζονταν στους ιδιωτικούς θιάσους – και να μην αγνοούμε ότι στον ιδιωτικό τομέα πολλές φορές οι ηθοποιοί πληρώνονται με ποσοστά και όχι με μισθό. Τα τελευταία χρόνια στο Εθνικό Θέατρο εμφανίζονται όλο και περισσότερο παθογένειες δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας.
Το θέμα της Δωδώνης αποκτά πολιτική βαρύτητα, καθώς αυτό το διάστημα είναι σε εξέλιξη η διαδικασία για την επιλογή νέου καλλιτεχνικού διευθυντή στο Εθνικό. Το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Επίδαυρο, όπου παρουσιάστηκαν οι «Φοίνισσες», η δεύτερη φετινή παραγωγή του Εθνικού, ήταν αρκετοί υποψήφιοι –όπως τουλάχιστον έχουν εμφανιστεί στον Τύπο–, επιχειρώντας να «μετρήσουν» τις μετοχές τους στις καλλιτεχνικές παρέες. Προφανώς το ζητούμενο είναι να επιλεγεί ως καλλιτεχνικός διευθυντής πρόσωπο με διοικητικές ικανότητες και καλλιτεχνικό αποτύπωμα τέτοιο που θα πείσει τον χώρο. Το Εθνικό Θέατρο την ίδια στιγμή είναι ισχυρό brand name και οργανισμός με τα στρεβλά του Δημοσίου, που «καταβροχθίζει» φιλοδοξίες. Για έναν καλό καλλιτεχνικό διευθυντή απαιτείται σεμνότητα, κύρος, πυγμή, έργο. Δεν αρκούν οι φίλοι και οι λίγοι χειροκροτητές που φουσκώνουν παγώνια!