Ελληνικά κείμενα (είτε πρωτότυπα, είτε εμπνευσμένα από παλαιότερα έργα, ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα), παραστάσεις με έντονο μουσικό στοιχείο ή με επετειακό χαρακτήρα, καθώς και παράλληλες διαδικτυακές δράσεις απαρτίζουν μεταξύ άλλων το πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης που παρουσιάστηκε χθες από την καλλιτεχνική του διευθύντρια Μαριάννα Κάλμπαρη και θα ανέβει το επόμενο διάστημα στις σκηνές της οδού Φρυνίχου και του Υπογείου.
«Πάντα θέλω να κυριαρχεί το ελληνικό κείμενο, απλώς κάποιες χρονιές δεν το καταφέρνω» λέει στην «Κ» η Μαριάννα Κάλμπαρη και συνεχίζει: «Εχει σημασία να δημιουργούμε νέα έργα, αυτό σημαίνει ελληνικό θέατρο. Το τι έργα είναι αυτά, ποια η δραματουργία τους ή το τι σημαίνει σήμερα “γράφω θέατρο” είναι κάτι που έχει διευρυνθεί πολύ. Εχουμε πλέον πολλούς τρόπους για να γράφουμε και πρέπει να επιμείνουμε, γιατί η φωνή μας αυτή είναι ελληνική και πρέπει να τη βρούμε και στο θέατρο».
«Εχει σημασία να δημιουργούμε νέα έργα, αυτό σημαίνει ελληνικό θέατρο», λέει στην «Κ» η Μαριάννα Κάλμπαρη.
Εχοντας ως μότο τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου «Μια κίνηση του τρυφερού χεριού σου έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο» η εκκίνηση γίνεται με τη διασκευή του «Ποπολάρου» του Γρηγορίου Ξενόπουλου (14 Οκτωβρίου), σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή, ενώ ακολουθούν οι «Ναυαγοί»18 Οκτωβρίου), το πρώτο έργο της Ηρώς Μπέζου, σε σκηνοθεσία της ίδιας και του Γιάννη Παπαδόπουλου. Η πρώτη «κλασική»προσθήκη είναι ο «Μακμπέθ» του Σαίξπηρ (4 Νοεμβρίου), σκηνοθετημένος με μια νέα προσέγγιση από τον Θανάση Δόβρη, και οι φθινοπωρινές πρεμιέρες ολοκληρώνονται με τη μουσική παράσταση «Στην οδό Φρυνίχου» 15 Νοεμβρίου) και με τον τραγουδιστή Θοδωρή Βουτσικάκη σε ρεπερτόριο βασισμένο εν μέρει στο άλμπουμ «Ομορφη ζωή»των Νικόλα Πιοβάνι και Λίνας Νικολακοπούλου.
Τον Δεκέμβριο ανεβαίνει ακόμα ένα νέο έργο: οι «Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα»13 Δεκεμβρίου) είναι μια ελεύθερη μεταφορά της νουβέλας «Μίχαελ Κόλχαας» του Χάινριχ φον Κλάιστ, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού. Το «ry»της Λένας Κιτσοπούλου (5 Ιανουαρίου) ανέβηκε το 2017 στη Γενεύη, αλλά δεν έχει ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα, ενώ πρωτότυπο είναι και το «ρεμπέτικο μιούζικαλ» του Γιώργου Μπλάνα με τίτλο «Παράξενη κοπέλα»14 Ιανουαρίου), που με αφορμή τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης αντλεί την έμπνευσή του από την πρόσφυγα Μαρίκα Νίνου: τη σκηνοθεσία υπογράφει η Μαριάννα Κάλμπαρη και τη μουσική ο Δημήτρης Παπαδημητρίου.
Η περίφημη «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Μαρίας Πρωτόπαππα (4 Φεβρουαρίου). Το «Κόκκαλο»των Ιόλης Ανδρεάδη και Αρη Ασπρούλη, σε σκηνοθεσία της πρώτης, είναι «μια ποιητική γκραν γκινιόλ τελετουργία, βασισμένη στη ζωή και το έργο του Αντονέν Αρτό» 14 Φεβρουαρίου). Ο «Δράκος»του Γιώργου Βαλαή (28 Φεβρουαρίου) είναι μια μεταγραφή αποσπασμάτων και αναφορών από την ομώνυμη ταινία του Νίκου Κούνδουρου, από το μυθιστόρημα «2666» του Ρομπέρτο Μπολάνιο και από το κίνημα #MeToo, ενώ το «Μοτέλ» του Βασίλη Μαυρογεωργίου (4 Μαρτίου) είναι το πρώτο έργο του κύκλου «Η βία παντού» που περιλαμβάνει αναθέσεις του Θεάτρου Τέχνης σε θεατρικούς συγγραφείς.
Το πρόγραμμα συμπληρώνουν η παιδική παράσταση «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα»σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ευστρατίου, το ψηφιακό ρεπερτόριο και η διαδικτυακή πρεμιέρα του έργου «Η δική της επανάσταση»σε κείμενο και σκηνοθεσία της Μαριάννας Κάλμπαρη, καθώς και παράλληλες δράσεις με άξονα τα 100 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης και τα 80 από την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης, των οποίων αναλυτικές λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν τον Νοέμβριο.