Diana Ross
Thank You
Decca
Πέρα από το προφανές (δηλαδή την πότε σαγηνευτική, πότε καταπραϋντική και πάντως ισορροπημένη ερμηνεία της), κάτι πρέπει να έκανε πολύ καλά η Νταϊάνα Ρος για να φτάσει να μετράει τόσες δεκαετίες καριέρας: τα σουξέ που ερμήνευσε, αφενός σαν μέλος των ακαταμάχητων The Supremes («Where Did Our Love Go», «Baby Love», «Stop! In the Name of Love» και όχι μόνο) και αφετέρου σαν σόλο καλλιτέχνιδα («Ain’t No Mountain High Enough», «Upside Down», «Endless Love» και πολλά ακόμα), της έδωσαν μέχρι και μια θέση στο βιβλίο Γκίνες, ως την ερμηνεύτρια με τις περισσότερες εμφανίσεις στους καταλόγους μουσικών επιτυχιών.
Σίγουρα, η δεκαετία του ’90 ήταν επιεικώς μέτρια για εκείνη και η απόπειρα της εταιρείας Motown να επανενώσει το 2000 τις Supremes αποδείχθηκε εμπορικά καταστροφική για όλους, ωστόσο η Νταϊάνα Ρος θεωρούνταν ήδη μια θρυλική μορφή της σόουλ, της ποπ και της ντίσκο, ενώ η καλλιτεχνική επιρροή της θα έφτανε από τον Μάικλ Τζάκσον και τη Γουίτνεϊ Χιούστον, μέχρι την Μπιγιονσέ, τη Ριάνα και ακόμα παραπέρα. Αυτό που έλειπε ήταν, όπως λέγεται συνήθως, ένα «δυναμικό comeback», κάτι που δεν επιτεύχθηκε με το άλμπουμ «I love you» του 2006.
Ισως γι’ αυτούς τους λόγους, ίσως για ένα σωρό άλλους (όπως για παράδειγμα μια τάση επιστράτευσης ετερογενών δημιουργικών ομάδων προκειμένου να υποστηριχθεί η επάνοδος πρεσβύτερων καλλιτεχνών), το πρόσφατο άλμπουμ της Νταϊάνα Ρος, με τίτλο «Thank You», έφερε στο ίδιο στούντιο περισσότερους από έναν παραγωγούς, συνθέτες και στιχουργούς. Το γενικό πρόσταγμα είχε ο Τζακ Αντόνοφ, γνωστός μεταξύ άλλων για τη δουλειά του με την Τέιλορ Σουίφτ και τη Λάνα Ντελ Ρέι, ενώ συμμετείχαν και συνεργάτες εξίσου σύγχρονων μουσικών, όπως του Σαμ Σμιθ και του Εντ Σίραν.
Εστω κι έτσι, το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αναπάντεχα συναρπαστικό, αλλά ούτε και τετριμμένο. Το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου επιχειρεί και κατορθώνει να θυμίσει τις πιο ξεσηκωτικές στιγμές της Motown και το «In Your Heart» παραπέμπει στιχουργικά στο παλιότερο «Reach Out and Touch» της Νταϊάνα Ρος, θα μπορούσε όμως να σταθεί και σε μια πιο σύγχρονη r’n’b λίστα τραγουδιών. Το «I Still Believe» έχει τον ρυθμό μιας άλλης εποχής (της ντίσκο για την ακρίβεια) μάλλον όμως θα χορευτεί έντονα του χρόνου, στο φεστιβάλ Γκλάστονμπερι, όπου θα εμφανιστεί η ερμηνεύτριά του.
Το πρόβλημα είναι αυτή ακριβώς η αίσθηση ενός νοσταλγικού και ακίνδυνου μέσου όρου, που συχνά αποτυπώνεται και στους κοινότοπα αισιόδοξους στίχους του «Thank You». Και ενώ κάτι τέτοιο ακούγεται ευχάριστα από μια διεθνώς φτασμένη τραγουδίστρια που επιθυμεί απλώς να κάνει ό,τι ξέρει καλύτερα και ό,τι αγαπά περισσότερο, εκείνο το «δυναμικό comeback» που λέγαμε, παραμένει ένα άπιαστο και ίσως εξαρχής αχρείαστο ζητούμενο.
B-side
Μια εικονική μουσική μπάντα με το όνομα «Kingship», αποτελούμενη από τέσσερις πιθηκόμορφους μουσικούς, λάνσαρε προ ημερών η Universal. Αξιοποιώντας τα περιβόητα NFTs (μη αντιγράψιμα ψηφιακά έργα) και το εικονικό σύμπαν του metaverse που οραματίζεται ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ ως αντικαταστάτη του Facebook, η Universal δημιούργησε το συγκρότημα σε συνεργασία με τον συλλέκτη ψηφιακών έργων τέχνης Τζίμι Μακ Νέλις και σκοπεύει να το παρουσιάσει σε διαδικτυακές συναυλίες, σε video games κ.ά.